به گزارش خبرنگار برنا بسیاری از ما در روز با افرادی روبرو میشویم که برای رسیدن به اهدافشان از هر حربهیی استفاده میکنند برخی مواقع این افراد حتی نزدیکترین افرادشان را دور میزنند یعنی به قول خودمان میپیچانند!
سعید حاج سعیدی، کارشناس ارشد روانشناسی و مشاور خانواده در خصوص منشا این خصلت در افراد به برنا میگوید: در برخی مواقع افراد به حق خودشان قانع نیستند و یا فکر میکنند حقی دارند که به آنها نرسیده است؛ در این مواقع افراد انتظار دارند برخلاف زحمتی که کشیدهاند به جایی برسند بنابراین خیلی راحت برای رسیدن به مدارج بالاتر افراد را دور میزنند.
در روانشناسی اجتماعی این موضوع در باب فاصله میان میل و حق بررسی میشود یعنی هر کسی تلاش کرده باشد به نتیجه میرسد اما آن کسی که برخلاف تلاشش با رشوه، پارتی و یا دور زدن دیگران دنبال رسیدن به مدارج بالاست فاصله میان حق و میلش را قبول ندارد. یعنی فرد حاضر نیست بپذیرد میان آن چیزی که تمایل به داشتنش دارد و آن چیزی که با تلاش به آن میرسد و حقش است تفاوت وجود دارد.
بنابراین اگر فرد را در این زمینه توجیه نکنیم خیلی راحت حق کس دیگری را ضایع میکند یا به قول خودمان یک نفر را در روابط اجتماعی برای رسیدن به اهدافش دور میزند.
این مسئله در درجه اول به تربیت خانواده ها بر میگردد که چگونه در دوران کودکی فرزندانشان را تربیت کنند تا به حقش قانع باشد که وقتی بزرگ شد نیاز نباشد برای رسیدن به هر درجهای از نردبان دیگران بهره بگیرد؛ از سوی دیگر آموزشهایی که در دوران مدرسه به بچهها داده می شود آنقدر جامع و کامل نیست تا بتواند راهگشای آنها باشد به عنوان مثال مساله دور زدن دیگران از نظر اعتقادی و شرعی در مدارس به کودکان آموزش داده نمیشود؛ معمولا در کتاب های درسی بچه ها موضوعات مختلف اخلاقی وجود دارد اما تشریح این موضوعات معمولا با ضعفهایی مواجه است. اگر بتوانیم این موضوعات را حتی به خانوادهها منتقل کنیم آنها میتوانند کودکانشان را با این موضوعات و به خصوص روابط اجتماعی صحیح در جامعه آشنا کنند.
اما در برخی مواقع ضعفهای درونی افراد عاملی است برای دور زدن افراد در جامعه یعنی ممکن است آموزشها و همچنین تربیت درست به فرد داده شده باشد اما فرد خودش احساس میکند که باید بیشتر از آن چیزی که حقش است به خواستههایش برسد.
این ضعفهای درونی از طریق برخی فیلم ها و وسایل ارتباط جمعی میتواند پررنگ تر شود به عنوان مثال در یک فیلم یک شخصیت محبوب تمام رفتارهای ضداجتماعی از جرم و جنایت گرفته تا رشوه، دورزدن و ... را انجام میدهد؛ فرد به خاطر علاقه شدیدی که به این شخصیت دارد رفتارهای ضداجتماعی این هنرپیشه را مثبت تلقی میکند و ممکن است برای اینکه همزادپنداری با این شخصیت کند همان رفتارهای غیراجتماعی را در جامعه انجام دهد که مسئله دورزدن هم میتواند منشایی این چنینی داشته باشد.