پای ˝ووووزلا˝ به سینما هم باز شد!

با به روز شدن نسبی سینما آداب و رسوم سینما رفتن هم برای خودش فرق کرده، سالن های سینما شیک و مجهز شده اند و تماشاچیان منظم و با آرامش خاطر به تماشای فیلم ها می نشینند و برای اینکه مزاحم دیگری نشوند با بغل دستی شان صحبت هم نمی کنند.

معمولا این شرایط برای دیدن یک فیلم معمولی در سینماها است، حال اگر قرار باشد در همان سینما با شرایطی که ذکر آن رفت، فوتبالی زنده از هم از نوع ملی پخش شود، چه اتفاقاتی در آن پیش می آید و به طبع آن تماشاچیان چه تغییری می کنند و چه بلایی بر سر سینما و آداب و رسوم سینما رفتن می آید؟

اینجاست که پای بوق معروف افریقای جنوبی ووووزلا هم به سالن سینماها کشیده می شود.

بازی سرنوشت ساز

برف زیبا و نسبتا سبکی به تازگی باریدن گرفته و ترافیک خیابان بهشتی را بیشتر کرده، پس دلیل خوبی داشتیم که کمی دیرتر و دقایقی چند پس از شروع بازی به سینما برسیم.

خیلی از کارشناسان این بازی را مهم ترین بازی دور مقدماتی و سرنوشت ساز برای تیم می دانند و برای تماشاچیان نیز حساسیت خاص خودش را دارد و اگر تیم ملی به پیروزی برسد تا حدودی انتقام مسابقات مقدماتی جام جهانی گرفته می شود.

سینما استادیوم




در ورودی سالن سینما صدای گزارش پر آب و تاب خیابانی و صدای تشویق تماشاچیان به بیرون از سالن هم می رسد. وارد فضای تاریک سینما می شویم تماشای فوتبال در آن ابعاد تصویر، جالب به نظر می رسد.

سالن سینما بی شباهت به استادیوم ورزشی نیست از پرچم و بوق آن بگیر تا شعارهای که معمولا در استادیوم شنیده بودیم! "حمله حمله تیم ایران. تیم تیم ایران و ایران چی کارش می کند و..."تیم ملی روان بازی می کند. این خوشحالی و رضایت- علی رغم اینکه هنوز گلی زده نشده- در چهره تماشاچیان مشخص است.

داور دقت کن...

ایران بعد از حمله خطرناک تیم کره شمالی، در اواسط نیمه اول به گل زیبایی توسط کریم انصاری فرد می رسد که داور آن را مردود اعلام می کند و همین موضوع باعث اعتراض سالن پر از جمعیت که علاوه بر صندلی ها، جمعیت ایستاده هم دارد، می شود.

عادت های سکونشینان استادیومی فوران می کند و رو به پرده سینما به داور اعتراض کنند، اگر فضای خانوادگی و حضور بانوان در سالن نبود کار به جاهای باریک تر هم کشیده می شد.



انگار که تماشاچیان عادت کرده اند که هر داوری در هر کجای دنیا اشتباه کند یقه رییس سابق کمیته داوران، را بگیرند. بعد از اشتباه داور و رد گل صحیح انصاری فرد تماشاچیان شعار می دادند:"داور دقت کن، ... استعفا!"

تماشاچیان وقتی تصویر همتایان خود در استادیوم قطر را می بینند ابراز احساسات می کنند؛همانند آنها در سینما موج مکزیکی می روند و پاهای خود را بر زمین می کوبند و صدای "آقاپا نکوب!"ماموران سالن در میان هیاهو محو می شود. جالب اینجاست که مسوولان سینما هیچ عکس العملی در برابر بوق زدن در سالن انجام نمی دهند.



خیابانی یا لوک خوش شانس

در بازی های حساس که گزارشگران تلویزیونی گزارش می کنند، کسی معروف به عامل خوش شانسی برای فوتبال ایران شده! و نوستالژی بازی مقابل استرالیا در مقدماتی جام جهانی 98 در ذهن ها مانده...

در نیمه دوم بازی، سالن سینما به حالت انفجار در می آید آن هم توسط خود کریم انصاری فرد که در نیمه اول گل صحیح او پذیرفته نشده بود و حالا نوبت می رسد به پس گویی (پیش بینی که پس از اتفاق افتادن ماجرا گفته شود)! جواد خیابانی می گوید: "قبل از بازی پیش بینی کرده بودم که ستاره، این میدان انصاری فرد است!" که اظهار نظرش باعث خنده تماشاگران می شود.



ملی پوشان پیروز باشید
حالا همه منتظر هستند که داور سوت پایان مسابقه را بزند و هنوز چند دقیقه از زمان بازی مانده که تماشاچیان شروع به سوت زدن ممتد می کنند، تا اینکه بالاخره سوت پایان مسابقه زده می شود و تماشاچیان با سرود "ملی پوشان پیروز باشید" که از تلویزیون پخش می شود پرچم ها را در سالن می چرخانند و همانطور تشویق کنان از راهروهای سینما خارج می شود و قرار بازی بعد تیم ملی که روز چهارشنبه است را می گذارند.


برف هم که قبل از شروع مسابقه شروع به باریدن کرده بود، بر روی زمین نشسته و تماشاچی ها که انگار برد به آنها مزه کرده، با دیدن برف شروع به برف بازی و پرتاب گلوله های برفی به یکدیگر می کنند.







***