جوان ترین بازیکن لیگ دسته یک بسکتبال با ویلچر

آرزویم پوشیدن پیراهن تیم ملی است/ می خواهم یک وکیل بسکتبالیست شوم!

۱۳۹۲/۱۲/۲۱ - ۱۳:۴۸:۱۲
کد خبر: ۱۷۳۴۲۱
مجتبی کمالی، بازیکن شیرازی تیم بسکتبال با ویلچر پگاه فارس، به عنوان کم سن و سال ترین بازیکن لیگ دسته یک و پدیده این مسابقات نیز شناخته شده است.

به گزارش سرویس ورزشی برنا، مجتبی 15 سال سن دارد و از 11 سالگی فعالیتش را در رشته بسکتبال با ویلچر آغاز کرد و داستان آشنا شدنش با بسکتبال را اینگونه نقل می کند: آشنایی من با رشته بسکتبال با ویلچر خیلی تصادفی بود و از طریق یک دوست دارای معلولیت که در خیابان به کمک من آمده بود، اتفاق افتاد.

وی ادامه می دهد: پس از آن فعالیتم در رشته بسکتبال با ویلچر را در باشگاه پگاه فارس پیگیری کردم و با تشویق آقای عباس عباسی، سرپرست تیم پگاه، هر روز بیش از پیش به این رشته علاقه مند می شدم و از همین جا از ایشان و مربیانم آقایان قربانلو و عجم نوازی که برای من خیلی زحمت کشیدند تشکر می کنم.

جوان ترین بازیکن لیگ به گفته مسئولین انجمن بسیار مستعد و نیز دارای اطلاعات بسیار کامل از مسابقات رشته بسکتبال در دنیاست و در مورد علاقه اش به این رشته می گوید: من همیشه اخبار رشته بسکتبال در دنیا را پیگیری می کنم ، به خصوص مسابقات NBA و سعی کردم همیشه اطلاعاتم را در زمینه رشته ورزشی ام به روز کنم.

مجتبی تجربه حضور درتمرینات رشته بسکتبال افراد غیر معلول را دارد و در این خصوص گفت: من در تمرینات بسکتبال افراد غیر معلول هم شرکت کردم و حتی تا مرحله دعوت به تیم ملی هم پیش رفتم که به دلیل شرایط فیزیکی خط خوردم اما خوشحالم که در رشته بسکتبال با ویلچر فعالیت می کنم و تا کنون دو بار به اردوهای تیم ملی دعوت شدم.

پدیده لیگ برتر از آرزوهایش می گوید: تیم پگاه فارس با کسب عنوان نایب قهرمانی لیگ دسته یک، موفق شد به مسابقات لیگ برتر سال آینده صعود کند و من تمام تلاشم را می کنم تا در مسابقات سال آینده حضور شایسته ای داشته باشم و به اردوهای تیم ملی دعوت شوم و آرزویم پوشیدن پیراهن تیم ملی است.

مجتبی در حال حاضر در سال اول مقطع متوسطه رشته انسانی تحصیل می کند و دوست دارد در آینده رشته وکالت را در دانشگاه دنبال کند و همان طور که تمریناتش را با جدیت دنبال می کند، در زمینه تحصیل هم جدیت به خرج داده و ترم گذشته را با معدل 19 به پایان برده است.

بازیکن جوان لیگ دسته یک، درس و تمرینات روزانه را در کنار هم دنبال می کند و از شرایطش ابراز رضایت دارد: روزانه بین دو تا سه ساعت تمرین می کنم و در این خصوص اول از همه علاقه خودم و بعد حمایت های خانواده ام باعث شده تا هیچ وقت انگیزه ام را از دست ندهم، و سختی های رفت و آمد به محل تمرین اذیتم نکند، در زمینه تحصیل هم اولیای مدرسه و معلمان ودوستانم همیشه در کنارم بودند و با تشویق هایشان به من روحیه داده اند.

نظر شما