به گزارش خبرنگار اقتصادی برنا، با درنظر گرفتن جمعیت77میلیون نفری ایران در سال جاری و با فرض نرخ متوسط 3.8 درصدی جمعیت خانوار حدود 20 میلیون خانواده در ایران وجود دارد که حدود 70% آنها یعنی 14میلیون خانواده در بخش شهری و بقیه در مناطق روستایی و عشایری زندگی میکنند.
بر این اساس اگر جمعیت زیر خط فقر - جمعیتی که قادر به خرید خودرو نیستند- را کنار بگذاریم و فرض کنیم هر خانوار دست کم به یک خودرو نیاز دارد، این سؤال پیش میآید که آیا تا چند سال دیگر تقاضای موثر وجود خواهد داشت؟
همچنین بر اساس آخرین آمارهای منتشر شده از سوی پلیس راهور، در حال حاضر حدود 13 میلیون خودرو سواری در سطح کشور تردد میکنند، که با حذف جمعیت تخمینی 2 میلیون خانواری تحت عنوان کسانی که قادر به خرید خودرو نیستند، 18 میلیون خانواده باقی میماند و ازا ین 18 میلیون چیزی در حدود 12 میلیون خانواده صاحب خودرو هستند.
با این اوصاف 6 میلیون خانواده ایرانی خودرو ندارند و مهمترین رکن بازار تقاضای خودرو را در ایران تشکیل می دهند.
حال با احتساب تولید سالانه 1.5 میلیون دستگاه خودرو در کشور از سوی بزرگترین خودروسازان داخلی، بدیهی است که تا کمتر از 5 سال آینده بازار تقاضای خودرو در ایران با روندی نزولی به صفر نزدیک خواهد شد و این در شرایطی است که واردات خودرو و حجم عظیمی از خودروهای وارداتی به بازار را هم در نظر نگیریم.
این گزارش نشان میدهد که در گذشته 100هزار واردات خودرو داشتیم و در حال حاضر سالانه حدود 300هزار خودرو دیگر نیز وارد میشوند.
این در حالی است که بیشتر مردم از ماشینهای فرسوده دل نمیکنند و به طور مثال کسی که پراید مدل 85 از رده خارج دارد چنان وابستگی به آن دارد که حاضر به تعویض آن نیست .
بهراحتی میتوان دریافت که با ادامه این روند کمتر از پنج سال دیگر، تقریبا همه خانوارها خودرو دارند و عملا تقاضایی برای خودروهای ساخت داخل وجود ندارد.
با این توضیح مسئولان باید از هم اکنون به دنبال راه چاره ای باشند تا در صنعت خودرو به مرز اشباع نرسیم و برای آینده نزدیک برنامه ریزی کنند.
به نظر میرسد خودروسازان داخلی نیز بر همین اساس و با فرض پایان بازار خودورای ایرانی در 5 سال آینده باشد که قیمت خودرو خود را افزایش داده اند تا با افزایش حاشیه سود، تبعات تعطیلی کارخانهها را از هم اکنون جبران کنند.
آیا علت افزایش بیش از 100 درصدی خودرو داخلی در برخی از موارد غیر از این است؟