توکلی: سینمای ایران با واژه‌های بی معنی مواجه شده است

به گزارش خبرنگار سینمایی برنا، نشست نقد و بررسی فیلم سینمایی «اینجا بدون من» با حضور بهرام توکلی کارگردان و امیر قادری منتقد و کارشناس امروز 12 مرداد ماه در فرهنگسرای رسانه برگزار شد.

بهرام توکلی در ابتدای این نشست درباره ساخت این فیلم گفت: به تناسب انتخاب نوع قصه و به مرور زمان تلاش من در جهت ارتباط بیشتر با مخاطب بود، قصه «اینجا بدون من» از «باغ وحش شیشه‌ای» الهام گرفته که براساس شخصیت‌ها پیش می‌رود و در نتیجه شخصیت‌های فیلم  نیز پررنگ تر هستند.

وی افزود: در حالی که «پرسه در مه» و «پابرهنه در بهشت» کمتر بر شخصیت ها تکیه دارد، اما در «اینجا بدون من» شخصیت‌ها و شیوه برخوردشان با مسایل از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.

کارگردان فیلم سینمایی «پرسه در مه» درباره فیلم‌سازی در سینمای ایران اظهار کرد: در سینمای ایران نمی‌توان با یک ذهنیت مشخص یک مسیر مشخص را پیش برد. پیش از این یک فیلم‌نامه داشتم که پروانه ساخت هم دریافت کرد. فیلم وارد مرحله پیش تولید و انتخاب بازیگر نیز شد، اما به دلیل برخی اصلاحات ترجیح دادم فیلم را نسازم، چون دیگر فیلم من نبود.

توکلی با اشاره به نبود روند جریان ساز در سینمای ایران عنوان کرد: جریانات در سینمای ایران بسیار بی‌ربط است. زمانی که سینما در ایران در حال ورشکستگی است، نمی‌تواند جریان ساز باشد. در سینمای ایران با یکسری از واژه‌ها مواجه هستیم که معنای خودشان را از دست داده‌اند، متاسفانه تهیه‌کننده نمی‌داند در این شرایط باید چگونه فیلم بسازد.

کارگردان فیلم سینمایی «پابرهنه در بهشت» با تاکید براینکه بخش خصوصی در سینمای ایران جریان ندارد، خاطر نشان کرد: به طور کلی بخش خصوصی که بتواند فیلم بسازد و از ساخت فیلم به سود برسد، نداریم. بخش خصوصی تنها در طول سال 4 الی 5 فیلم می‌سازد که مورد قبول جریان سینمای ایران نیست و حتی نمی‌تواند به سرمایه اولیه خود نیز دست یابد.

وی مساله اصلی فیلم «اینجا بدون من» را نقد اجتماعی ندانست و عنوان کرد: مساله فیلم نقد اجتماعی نیست، اما تنسی ویلیامز بحران را بستر آثارش قرار می‌دهد و شیوه برخورد آدم‌ها را مدنظر می‌گیرد و به طور مشخص در نمایشنامه این عدم قطعیت در پایان نیز وجود دارد.

توکلی تصریح کرد: به طور کلی انسان‌های عادی نمی‌توانند در چنین شرایطی یکی از راه های زندگی در رویا و یا پایان دادن به زندگی را انتخاب کنند. در نمایشنامه نیز شاهد رویایی هستیم که به کابوس بدل شده است.

کارگردان فیلم سینمایی «اینجا بدون من» به ویژگی‌های درام اشاره کرد و یادآور شد: هر درامی ویژگی‌هایی دارد که در واقع براساس مسایل شخصیت‌های درام چیده می‌شود. جنس ارتباط احسان با سینما تنها به ترسیم شخصیت آن در فیلم کمک می‌کند و سینما مساله شخصی پرسوناژ نیست.

وی درباره تطبیق فرهنگ نمایشنامه با فرهنگ ایرانی گفت: ساده کردن پرسوناژها در فیلم اتفاق نیفتاده، بلکه با شرایط جامعه ایران هماهنگ شده و معادل سازی فرهنگی صورت گرفته است. به طور مثال شخصیت زن در نمایشنامه تنسی ویلیامز دارای خصوصیات روشنفکرانه‌ای است که در تبدیل آن، یک زن ایرانی با چنین شرایطی نمی‌تواند در چنین فضایی قرار بگیرد.

توکلی ادامه داد: به عنوان فیلم ساز، اگر از فضای توهم فاصله بگیریم، فکر می‌کنم می‌توانیم آثار بهتری را بسازیم. مهمترین مساله من رسیدن ایده به درام بود که پس از فیلم «پرسه در مه» در تلاش بودم، زندگی را روایت کنم.

کارگردان فیلم سینمایی «پرسه در مه» در پایان یادآور شد: این سه فیلمی که من ساختم را به عنوان فیلم‌ساز نمی‌توانم تحمل کنم، چون با ایده اولیه ذهنی من بسیار فاصله دارد.