رفتی اما چرا دیر ، کاش اصلا نمی آمدی !

روزگار با تمامی خوبی ها و بدی هایش گذراست ودر این میان انسان ها هستند که هزینه خوبی ها و بدی ها را خواهند پرداخت و چه زیبا است مدیرانی که دراین تلاطم پستی و بلندی ها ، قدرت را موروثی و همیشگی  ندانند و بر این امر واقف باشند همانگونه که زندگی غروبی دارد قدرت هم پایانی دارد و چه نیکو و پرسود است که هر روز به یاد این پایان ها باشیم.

گویا همین دیروز بود که اقای دکتر زرگرپور سکان دار استانی شدند که در نوبه خود سنبلی در جهان می باشد. استانی که رکورد رشادت ،شجاعت،میراث فرهنگی، کشاورزی ، صنعت و......را در کشور که نه بلکه در جهان را دارد، ولی در این میان که با شعار باهواپیما آمدم واگر نتوانستم با اتوبوس برمی گردم این رکورد جهانی را تحت الشعاع قرار داد و تا مرز سقوط نیز پیش رفتیم.

 آقای استاندار شما علی رقم وعده هایی که داده بودید به هیچ کدام جامعه عمل نپوشانیدید و مردم مجبور به تحمل سایه سنگین حضرتعالی بودند و اگر چنین روزهایی را پیش بینی کرده بودیم اصلا اجازه فرود به آن هواپیما را نمی دادیم. چون فرود هواپیما در مهرماه 1392 مصادف بود با  آغاز توسعه فقر در شرق اصفهان.

آقای دکترزرگرپور کاش قبل از رفتن به دیدار مردم شرق می رفتید تا از رنگ رخسار مردمش متوجه نتیجه مدیریت تان می شدید. آقای زرگرپور ای کاش روزی که معاون سیاسی حضرتعالی استعفاء داد به خود آمده بودی و شبانه رفته بودید. شاید شرق وزاینده رود کمتر مورد بی مهری قرار می گرفت. شاید ملک های کمتری به حراج رفته بود. شاید پدران کمتری از خجالت فرزندشان به خاک سپرده می شدند.  اگر کمی غرور خود را شکسته بودید امروزه برای رفتن تان کِل نمی کشیدند و خیلی شایدهای دیگری که جنابعالی بهتر می دانید .یا حداقل به  معاونت ها کمی اجازه تصمیم گیری می دادید شاید وضعیت استان بهتر از این بود و عده زیادی برای رفتن تان لحظه شماری نمی کردند و خیلی از شایدهایی که باید در چهره کشاورزان  و مردم نصف جهان جواب هایش را یافت برسر زبان ها نبود.

 امیدوارم با حضور استانداری از جنس مردم و کسی که درسطح یک رئیس جمهور است ضمن ترمیم شکاف های ایجاد شده در مدیریت استان، شاهد همراهی نمایندگان و مردم با این مهمان عزیز باشیم.

به امید اصفهانی همیشه شاد و پر آب

محمد صادقی

ریس خانه کشاورز استان اصفهان

و عضو شورای مرکزی خانه کشاورز کشور