تولیدکننده در کوچه بن‌بست نمایشگاه

میلاد محمدی طی یادداشتی نوشت: هفته قبل با یک تولیدکننده خوش‌فکر و پرانرژی در حوزه مبلمان اداری، دیداری نیم ساعته داشتم. با او درباره وضعیت تولیدات بومی و به قول معروف ساخت ایران، از هر دری سخن گفتیم و شنونده درد و دلش بودم.

معتقد بود ذائقه خانواده های ایرانی، حالا وطنی پسندتر شده و مردم وقتی می فهمند یک محصول خوبی را می توان از دست تولیدکننده داخلی خرید، درنگ نمی کنند. در مقابل اما مسئولان دولتی بر همان عهد قدیم استوارند. قصه قوانین دست و پا و گیر و چوب های همیشه لای چرخ برای بخش خصوصی همیشه کابوس صنعتگر ایرانی بوده و هست و احتمالا خواهد بود.

گپ و گفتمان به رقابت در بازارهای جهانی و شرایط سخت حضور ایرانی ها در نمایشگاه های خارجی رسید که شرایط سفر به عنوان غرفه دار به رویدادهای معتبر نمایشگاهی در کشورهای اروپایی و آسیایی را یک چالش جدی عنوان کرد. می گفت سازمان توسعه تجارت و وزارت امورخارجه آنطور که باید و شاید از حضور تولیدکننده وطنی در رویدادهای خارجی حمایت نمی کنند. خواستم تشویقش کنم که خب در رویدادهای داخلی خودی نشان بده و با واردکنندگان محصولات خارجی رقابت کن. اما یادم آمد که نمایشگاه های ایران دیگر خیلی وقت است که کارایی چندانی ندارند.

از سال ۱۳۹۶ به بعد، صنعت نمایشگاهی در کشور، عنوان بین‌المللی را از دست داد. یعنی رویدادها همچنان برگزار می شدند و مخاطب داشتند اما دیگر خبری از مشارکت کنندگان خارجی نبود. بنابر آمار بین المللی از مجموع غرفه داران یک رویداد استاندارد، چیزی حدود ۲۵ درصد غرفه ها مربوط یه شرکت های خارجی بودند.

برای مثال در یک رویداد بزرگ مثل نمایشگاه صنعت نفت که میزبان بیش از ۷۰۰ غرفه در دوره های مختلف است، حداقل ۲۰۰ مشارکت کننده خارجی و نمایندگی های آنها حضور داشتند. این میزان اکنون به کمتر از ۵ درصد رسیده و البته اغلب خارجی های حاضر در نمایشگاه را نمایندگانی نه از اروپا بلکه از کشورهای همسایه نظیر عراق و ترکیه تشکیل می دهند.

وضعیت رویدادهای صرفا ملی نمایشگاهی طوری شده که تولیدکنندگان با حضور در نمایشگاه های بزرگ و درجه یک هم نهایتا رقبای داخلی خودشان را ملاقات می کنند و امکان مقایسه محصولاتشان با نمونه های خارجی را از دست می دهند.

این شرایط باعث شده صنعتگر کشور از هر زمان دیگری بیشتر احساس غربت کرده و خودش را بی پشتوانه ببیند. برای خروج از کشور و رصد بازارهای جهانی با هزار و یک واسطه و قانون دست و پا گیر مواجه است و در داخل هم به واسطه شرایط تحریم، هیچ تاجری پایش را در رویدادهای تهران و کلان شهرهای دیگر نمی گذارد.

شاید اکنون زمان آن فرا رسیده که مسئولان کشور حداقل برای بهبود وضعیت رویدادهای نمایشگاهی به دنبال شرایط مطلوب تری باشند و بسترهای حضور بازرگانان و صنعتگران بین المللی را فراهم کنند. اگر مردم به محصول داخلی اعتماد کرده و جریان خرید جنس داخلی به یک پویش ملی بدل شده، دولت نیز وظیفه دارد موانع پیش روی بین المللی شدن را از پیش پای تولیدکننده ایرانی برداشته و انها را از هزینه های هنگفت برای سفر به رویدادهای خارج از کشور بی نیاز کند.

انتهای پیام/