بیش از یکصد و سی هزار دستگاه از ناوگان مازاد, با عمر بالای بیست و پنج سال کاملا فرسوده و مستهلک میباشند

حمل و نقل  کشور سامان میخواهد

ناصر شریفی مطلق

مشاور نایب رییس کمسیون اقتصادی دوره نهم مجلس شورای اسلامی

  طی سالهای اخیر, مردم ایران  مکررا  شاهد  بکارگیری واژه هایی همچون  اقتصاد مقاومتی با تاکید بر دو شاخصه درون زایی و برون نگری , از سوی دولتمردان و مدیران دستگاههای اجرایی کشور در  محافل اقتصادی, سیاسی, اجتماعی و فرهنگی میباشند,  ولیکن با تامل بر روی نحوه اجرای برخی از برنامه های ملی در دست مطالعه و اجرای دولت, بعضا این شایبه در ذهن متبادر میگردد که مبادا, توجه عمیق و کاربردی به شاخصه های مهم و تاثیر گذار مستتر در هریک از طرحهای موصوف, یعنی درون زایی و برون نگری در هاله ای از ابهام فرو رفته باشد و کمتر مورد توجه تصمیم سازان و سیاست گذاران کشور  قرار گیرد

و پیگیری موضوعات مورد نظر, کماکان طبق روال بعضا اشتباه گذشته صورت پذیرد,

در این میان میتوان به طرح ملی نوسازی تعداد شصت و پنج هزار دستگاه انواع وسایل نقلیه باری جاده ای فرسوده کشور, اشاره نمود,

طرحی که مقرر است در چهارچوب مصوبه شورای اقتصاد و بر اساس قرار داد منعقده فیمابین سازمان راهداری و حمل و نقل جاده ای و شر کت بهینه سازی مصرف سوخت, با هدف اسقاط وسایل نقلیه باری فرسوده و جایگزینی وسیله نو, طی سالیان اینده به معرض اجرا گذاشته شود

البته استراتژی ساماندهی ناوگان حمل و نقل عمومی کشور, خاصه جاده ای از جمله برنامه های صحیح و قابل تقدیر میباشد, ولیکن تصور مینماید, با توجه به معضلات مزمن  مبتلا به  این صنعت, همچون بهره وری پایین, نبود توجیه اقتصادی در خصوص هر گونه سرمایه گذاری توسط بخش خصوصی در اصلاح رو ساختها, راننده محوری به جای شرکت محوری, نقش ضعیف و کمرنگ شرکتهای حمل و نقل در برنامه ریزی, پیمایش خالی وسایل نقلیه باری, ازدحام ترافیک جاده ای و تصادفات فوتی و جرحی جاده ای, عموما منبعث از عرضه حدود دو برابری ظرفیت بارپذیری ناوگان موجود در مواجهه با تقاضای واقعی حمل در سراسر کشور میباشد,

به تعبیری دیگر, در حال حاضر ناوگان چهار صد هزار دستگاهی حمل و نقل برون شهری, با حدود دویست هزار دستگاه وسیله مازاد و بیش از نیاز واقعی مواجه میباشد

به تعبیری دیگر, در حال حاضر ناوگان چهار صد هزار دستگاهی حمل و نقل برون شهری, با حدود دویست هزار دستگاه وسیله مازاد و بیش از نیاز واقعی مواجه میباشد

نکته کلیدی و مهم در این میان این است که, بیش از یکصد و سی هزار دستگاه از این ناوگان مازاد, با عمر بالای بیست و پنج سال کاملا فرسوده و مستهلک میباشند,

بر همین اساس جایگزینی وسیله نو در ازای اسقاط  کامیون فرسوده را به مثابه یک اشتباه تاکتیکی همچنین , تکرار اشتباهات گذشته و  اتلاف سرمایه های عمومی و اعتبارات تخصیصی از سوی وزارت نفت از بابت پرداخت مابه التفاوت مصرف سوخت کامیون نو با فناوری جدید در مقایسه با خودروی قدیمی, میداند, لذا قویا اشعار میدارد, ساماندهی ناوگان حمل و نقل باری جاده ای کشور, میبایست با خروج وسایل فرسوده از چرخه حمل و نقل و ترجیحا بدون هرگونه جایگزینی انجام پذیرد, در اینصورت است که میتوان انتظار داشت, ضمن ایجاد توازن تدریجی  میان عرضه و تقاضا, موجبات اقتصادی شدن این بخش از صنعت, افزایش بهره وری و به تبع ان تعدیل و کاهش اسیبهای اشکار و پنهان منبعث از این نقیصه فراهم اید

دستیابی به راهکارهای منطقی و اصولی جهت تحقق این مهم و چگونگی پاسخگویی به ابهامات اجرای این طرح  ,  نظیر سرنوشت مالکان و رانندگان وسایل اسقاطی و سایر سوالات مشابه, از جمله وظایف مهم و اساسی دستگاههای متولی علی الخصوص سازمان راهداری میباشد, که متاسفانه علیرغم  تمایل ریاست این سازمان به  اصلاح نقشه راه موجود, طی سنوات گذشته هیچگونه تحرک و اقدام خلاقانه ای از سوی مدیران میانی و کارشناسان این سازمان ملاحظه نگردیده و یا حداقل گزارشی مبتنی بر مطالعه و بررسی و بازنگری در این خصوص به صحن جامعه ارایه نشده است,