در همین نزدیکی ؛

جایی برای تمرین مهربانی

۱۳۹۴/۰۷/۰۸ - ۰۸:۵۶:۰۹
کد خبر: ۳۲۴۵۵۹
جایی برای تمرین مهربانی
در شلوغی پایتخت، که هر طرف را نگاه می کنی، شاید رنگ و بویی از کمرنگ شدن مهربانی ها دارد، گروهی دور هم جمع شده اند که مهربان بودن را تمرین می کنند و دیدنشان این امید را در دلت زنده می کند که هنوز هم مهربانی ، محبت و حس انسان دوستی در بین نسل جوان وجود دارد.

به گزارش گروه جوان و جامعه خبرگزاری برنا ،این گروه  در کنار اینکه  تلاششان این است که نه تنها یار مهربان هم باشند و هر کدام پاروی کشتی محبت  را بچرخانند تا یک حرکت جمعی به سرانجام برسد بلکه  می خواهند کمکی باشند برای برداشتن باری از دوش آن‌هایی که بار زندگی بر دوششان سنگینی می کند.

گروه خیریه یار مهربان، در آخر هفته ای که گذشت، و در روز عید قربان، بازارچه خیریه ای ترتیب داد تا مردم را شریک مهربانی خود کند.آنچه این خیریه را از سایر خیریه ها متمایز می کند، جوان بودن همه اعضا این گروه است، که دیدنشان این امید را در دلت زنده می کند که هنوز هم  مهربانی ، محبت و حس انسان دوستی در بین نسل جوان وجود دارد.

بازارچه همدلی

از در بازارچه  که وارد می شدی به گرمی به استقبالت می آمدند، در محوطه برگزاری آن ، غرفه هایی برپا شده بود که در هر کدامشان اجناسی به نفع خیریه به فروش می رسید، اما آنچه بیشتر از همه نظرت را جلب می کرد حس همدلی بین اعضای این گروه بود، با دلگرمی در حال کمک به یکدیگر بودند، تا کشتیشان به سلامت به مقصد برسد.

مدیر گروه  خیریه یار مهربان،  علی قاضی نظام است که خود  ایده راه اندازی این خیریه را نیز مطرح و اجرای کرده است وی اینگونه به خبرنگار گروه شهر و شهروند خبرگزاری برنا گفت : «سال 86 و بعد از درگذشت مادربزرگم، این فکر به سراغم آمد که می توانستم زمانی که زنده بود، وقت بیشتری برایش بگذارم و بیشتر در کنارش باشم و در این همین دوران بود که برنامه تلویزیونی در مورد کهریزک دیدم، این موضوع جرقه این فکر را در سرم زد که با کمک کردن و سر زدن به سالمندان کهریزک، خودم را آرام و به جای مادربزرگم که دیگر در دنیا نبود به آن ها کمک کنم.»

وی در ادامه افزود: « دفعات اول به تنهایی به کهریزک می رفتم اما هر چه می گذشت افرادی همراهم می شدند، بعد از آن در کنار کهریزک به دیدن کودکان مبتلا به سرطان بیمارستان امام خمینی که در نزدیکی محل کارم بود می رفتم، در طول مسیر خانواده هایی را می دیدم که در کنار خیابان چادر زده اند وفرزندانشان در بیمارستان بستری است.»

مدیر گروه خیریه یار مهربان، گفت: «در دفعاتی که به ملاقات کودکان سرطانی این بیمارستان می رفتم به همراه خودم برایشان اسباب بازی و هدایای دیگری می بردم، اما به ذهنم رسید در این مرکز زمین بازی برای بچه ها درست کنم تا مجبور نباشند با آنژیو کت و سرم در سرما و گرما برای بازی کردن به حیاط بیمارستان بیایند، بچه ها با اسباب بازی خوشحال می شدند اما این یک خوشحالی مقطعی بود و بعد از چند ساعت برایشان عادی می شد، باید برایشان کاری انجام می شد که یک خوشحالی طولانی تر داشته باشند و همین ایده، ایجاد زمین بازی در بیمارستان امام خمینی را قوت بخشید و در نهایت با حمایت اعضای گروه این کار به ثمر نشست.»

قاضی نظام در رابطه با اقداماتی که این گروه تا کنون انجام داده است، گفت: « تا امروز کارهای متعددی انجام دادیم که از بین آن ها می توان به تعهد پرداخت هزینه درمان نیازمندان، تامین هزینه برای تهیه جهیزیه و برنامه های تفریحی و سرگرمی از جمله پارک آبی و شهربازی برای کودکان بی سرپرست و بد سرپرست اشاره کرد، این کودکان در بحبوحه زندگی، کودکی کردن را فراموش کرده اند و تلاش ما این بود که برای ساعتی شاد باشند.»

وی در خصوص تشکیل بازارچه خیریه، افزود: «این بازارچه اولین تجربه گروه خیریه یار مهربان در این زمینه بود و ایده تشکیلش از اینجا ناشی شد که من همیشه تعداد زیادی لباس در کمد خود داشتم که استفاده نمی شد و اکثر اوقات، آن ها را به نیازمندان می بخشیدم، وقتی این را در جمع یک سری از بچه های گروه که دوستان من هستند، مطرح کردم، آن‌ها هم مثل من لباس هایی داشتند که بدون استفاده در کمد مانده بود و این فکر مطرح شد که شاید خیلی از مردم هم مثل ما لباسهایی داشته باشند که دیگر مورد استفاده شان نیست و میتوانیم یک فراخوان داشته باشیم، همه لباس ها را جمع آوری و بین نیازمندان پخش کنیم و در نهایت این طرح مطرح شد که در کنار این کار بازارچه خیریه ای هم ترتیب دهیم. به دلیل اینکه اولین تجربه برپا کردن بازارچه بود، کار خیلی سختی پیش رو داشتیم اما وقتی شروع به کار کردیم از یک مرحله ای به بعد، دست خدا را روی سرم احساس می کردم ، مطئن هستم با خواست خدا بود که همه چیز به این نحو عالی پیش رفت.»

قاضی نظام پیرامون روند بازارچه گفت: « تصمیم بر این است که برپایی بازارچه را حتما ادامه دهیم،چون نه تنها استقبال و حمایت مردمی بی نظیر بود، بلکه هنرمندان به صورت خودجوش به بازارچه آمدند و از ما حمایت کردند. اما باید بگویم برپایی بازارچه اتفاقی نبود که من به تنهایی انجامش داده باشم بلکه نتیجه زحمت های همه بچه های گروه بود، اینکه در نهایت توانستیم مجوز برپایی بازارچه  رادریافت کنیم، اسپانسر پیدا کنیم، همه و همه در نتیجه یک تلاش بی چشم داشت جمعی بود و اگر غیر از این بود هیچ کاری پیش نمی رفت.»

وی ادامه داد: « در راه برپایی بازارچه، سختی های فراوانی سر راه من و اعضای گروه بود، همچنین افکارو حرف های منفی که اگر به آن ها توجه می کردیم هیچ گاه این بازارچه شکل نمی گرفت، اما ما دلسرد نشدیم و به حرف‌های منفی بی توجه بودیم و ادامه دادیم و نتیجه آنچنان رضایت بخش بود که ابتدای کار حتی فکرش را هم نمی کردیم.بر خلاف بعضی خیریه های موجود که به این امر به عنوان یک تجارت نگاه می کنند و به فکر سود هستند، اعضای خیریه یار مهربان نه تنها سود مالی از فروش بازارچه نداشتند بلکه بسیار پیش آمد، در مراحل مختلف کار هزینه های فراوانی هم متحمل شدند به این دلیل که این کار برای ما تجارت مادی نیست.»

او در خصوص لباس‌های جمع آوری شده در این بازارچه گفت: « در بحث جمع آوری لباس، مردم حمایت بی نظیری داشتند، بسیاری از لباس‌های اهدایی استفاده نشده و کاملا نو بود.  3 وانت از این لباس‌ها به بهزیستی‌های نیازمند در شهر رشت داده شد، 2 وانت به روستاهای نیازمند شهر آمل و 2 وانت نیز به نیازمندان شهرستان میانه داده شد، همچنین 200 دست کت و شلوار به سرایدارهای نیازمند مدارس اهدا شد.»

مدیر گروه خیریه یار مهربان، در مورد برنامه بعدی این گروه خیریه افزود: « برنامه بعدی ما با تصمیم گروه این است که هر ماه وجه تایین شده ای از طرف همه اعضای گروه در صندوق خیریه ریخته شود تا صرف هزینه های درمانی و سایر موارد نیازمندان شود.»

وی در خصوص نحوه شناسایی افراد نیازمند، گفت: « اکثر افرادی که ما به آن ها کمک می کنیم به خیریه معرفی می شوند و بعد از آن در موردشان تحقیق م یکنیم تا صحت گفته هایشان اثبات شود، چرا که در تجربه های قبلی اتفاق افتاده بود که کسی به عنوان نیازمند به خیریه یار مهربان معرفی شده و یعد از تحقیقات به عمل آمده معلوم شد که اینطور نبوده است، به همین دلیل در مورد صحت گفته های افراد معرفی شده دقت نظر بالایی وجود دارد.»

علی قاضی نظام، مدیر گروه خیریه یار مهربان، در پایان بیان کرد: «شاید این کار را من شروع کرده باشم و تلنگر اولیه از سوی من بود اما اگر وجود سایر اعضای گروه نبود، می توانم بگویم یک قدم هم برداشته نمی شد، همه اعضای گروه بدون هیچ توقعی تلاش کردند و این بسیار ارزشمند است.»

 

نظر شما