شهر دوستدار نابینایان؛ رویای یک روزه

به گزارش خبرنگار گروه شهری خبرگزاری برنا، برنامه‌ریزان شهری معتقدند شهر مطلوب باید پاسخگوی نیازهای شهری هر طیفی از شهروندان باشد. وجود صدها هزار نابینا و کم‌بینا در کشور ایجاب می‌کند که این گروه در برنامه‌ریزی‌های شهری جایگاه ویژه ای داشته باشند. این در حالی است که در تهران وجود پله‌های فراوان در اماکن عمومی، حفره‌هایی که در سطح شهر ایجاد شده است، داربست‌های فلزی که برای ساخت‌و‌ساز در پیاده‌رو نصب شده و جوی‌های آبی که در بسیاری از خیابان‌های شهر دیده می‌شوند، از بزرگ‌ترین معضلات تردد نابینایان است که به نظر می‌رسد در این سال‌ها مدیران شهری توجه زیادی به حل این مشکلات نداشته‌اند.

علی صابری، عضو نابینا شورای اسلامی شهر تهران در خصوص فعالیت‌های شورای شهر تهران برای معلولان به خبرنگار برنا گفت: متاسفانه به دلیل کاهش تعداد اعضای شورای شهر، برخی از کارهایی که باید در خصوص رفاه معلولان انجام می­‌گرفت، محقق نشد.

وی در ادامه خاطرنشان کرد: پس از 19 ماه رایزنی، شهردار تهران دستور تشکیل گروه مشورتی معلولان برای شهر دسترس پذیر یا شهر بدون مانع را صادر کرد و این گروه 13 مهرماه فعالیت خود را آغاز کرد.

عضو شورای اسلامی شهر تهران در ارتباط با کمبودهای نابینایان در شهر تهران، گفت: هرکجا از شهر که دسترسی آن برای نابینایان امکان­پذیر نباشد، چه از نظر فیزیکی و چه از نظر مجازی، کمبود محسوب می­شود که هنوز ما در این خصوص مشکلاتی را داریم و امیدواریم با ایجاد این گروه مشورتی تمام مشکلات حل شود.

صابری با اشاره به اعضای تشکیل دهنده این گروه بیان کرد:  کامران آرمان، عین‌القضات و معصومه فراهانی از جمله اعضای تشکیل دهنده این گروه هستند که امیدواریم با تصمیم‌گیری‌های مناسب هرچه سریع‌تر به سوی شهر دسترس‌پذیر پیش برویم و زمینه اجرای آن محقق شود.

عضو شورای شهر تهران با تبریک روز جهانی نابینایان گفت:‌ درخواست دارم که نسبت به مناسب‌سازی شهر برای افراد نابینا و همچنین ساخت بوستانی ویژه نابینایان اقدام شود.

 مناسب سازی شهر برای نابینایان در سال های اخیر به دغدغه اکثر مسئولان شهری بدل شده است.دغدغه ای که به نظر می رسد تا اجرایی شدن فاصله زیادی دارد .چندی پیش الهه راستگو، عضو دیگر شورای شهر تهران نیز در جریان یکصد و نود و یکمین جلسه رسمی  شورای شهر تهران گفت:‌ من به سبب فعالیتی که داشتم از نزدیک با زندگی نابینایان آشنا هستم و بنابراین درخواست دارم که محل زندگی این افراد در شهر مناسب‌سازی شود.

البته مناسب سازی شهر، تنها خواسته نابینایان نیست.آنها برای تردد در شهر نیاز به تسهیلات بیشتری دارند.استاندارد نبودن سیستم حمل و نقل شهری، ایمن نبودن محیط و کمبود امکانات سخت افزاری و نرم افزاری از جمله مشکلاتی است که آنها  امید به حل شدنشان دارند.امیدی که هر سال در روز عصای سفید رنگ می‌گیرد و پس از آن دوباره در بایگانی سازمان‌ها و نهادهای شهری خاک می‌خورد.