سیل اخیر و ما زامبی شده های انجمن حجتیه جدید

برای تفهیم بحث بعضی عناوین را کمی توضیح می دهم. معنای زامبی را اکثرا  می دانیم، همان موجودات از گور بر آمده که با تسلط روحی بر انسان ها، در پی تسخیر همه جهان هستند. عنوان انجمن حجتیه توضیح بیشتری لازم دارد.

در سال های چهل و پنجاه شمسی، گروهی مذهبی به رهبری حجت الاسلام حلبی به وجود آمد که به شدت طوفان در میان دین مداران تکثیر شدند که تحت نظارت ساواک و به بهانه زمینه سازی برای ظهور امام زمان(ع) دست به مبارزه پنهانی با فرقه بهاییت زده و چون کاملا باور داشتند که ظهور حضرت فقط بعد از فساد مطلق جهانی و شیوع نهایت جنایت میسر است، پس بدین باور ذهنی راست یا دروغ مشهور شدند که یا باید در ترویج فساد بیش از پیش بکوشند و یا حداقل مانعی عملی در برابر این انحطاط اخلاقی نباشند و هر حرکت مصلحانه ای پیش از آمدن منجی را نیز کاملا ضد دین و امام بر می شمردند.

این حرکت که برای رسیدن به پاکی باید راه فساد را باز تر می کرد، ظاهرا اکنون به نظر نسل ما مسخره و خنده دار بنظر برسد ولی اگر کمی دقت کنیم امروزه تفکر خود ما و گروهی از  نفرات منتسب به گروه ها چه اصلاح طلب، اصولگرا، روشنفکر، خارج نشین، داخل نشین، انقلابی، ضدانقلابی،  بی خیال و باخیال، سر در گوشی در ارسال و تکثیر نا امیدی ها می کوشیم،  بسیار همانند انجمن حجتیه است.

به چه دلیل؟ آیا بعضی از  ما در همین سیل اخیر، خواهان آن نبودیم تا با بیشتر شدن مشکلات مردم سیلزده، فضای بازتری برای تبلیغ ضد گروه مقابلمان پیدا کنیم؟ مثلا اگر آمار جانباختگان در پلدختر در آن شب حادثه بیشتر و به بالای پانصد نفر می رسید تا در اذهان عمومی حکومت بنوعی جنایتکار جلوه کند تا امام غایبمان از پهلوی، مریم رجوی تا ترامپ و پمپئو زودتر ظهور کنند خوشحالتر نمی شدیم؟

آیا اگر ضعف مثلا دولت روحانی در کمک رسانی به مردم چنان تر می شد خوشحالتر نمی شدیم؟ آیا گروهی دیگر از ما از شکست نیروهای جهادی از سپاه و بسیج گرفته تا مساجد در کمک رسانی به مردم به علت کینه سیاسی خوشحال تر نمی شدیم؟

اگر در ناخودآگاه خود، حتی برای اندک ثانیه ای به منظور رسیدن به چنین آرزوهای سیاسی و سادیستی لذت برده ایم، بدانید که ما نیز زامبی شده ایم. ما زامبی های در  اصطلاح و صورت، اصلاح طلب نما،  اصولگرا نما، روشنفکر نما، خارج نشین نما، انقلابی نما، ضد انقلاب نما که همگی در یک هدف متحدیم و آن نابودی جهان واقع است و نه سالم سازی آن و خودمان از روح زامبی بودن.  پس حداقل با عدم ارسال افکار زامبی های بزرگتر، دیگران را به زامبی های بی اراده ای چون خود مبتلا نکنیم.

یادداشت: دکتر حبیب احمد زاده