تلنگرهای عید قربان در روزگار کرونایی

۱۴۰۰/۰۴/۳۰ - ۲۱:۴۵:۱۸
کد خبر: ۱۲۰۹۹۶۴
تلنگرهای عید قربان در روزگار کرونایی
عید قربان تلنگری است برای همه ما که بدانیم آسایش و آرامش ما با آسایش و آرامش دیگران تأمین می‌شود.

به گزارش روی خط رسانه های خبرگزاری برنا، محسن غرویان، استاد حوزه و دانشگاه، در یادداشتی در روزنامه  همشهری  نوشت: «عید قربان همان طور که از نامش پیداست، عید تقرب است. قربان از ماده قرب و به‌ معنای نزدیکی به خداوند است. قربانی‌کردن به‌ معنای گذشت و ایثار است و نمادی است از قربانی فرزند از سوی پدر؛ یعنی قربانی‌شدن اسماعیل توسط حضرت ابراهیم (ع) برای خداوند. بنابراین عید قربان هم عید است که به‌ معنای عود و بازگشت به فطرت و قلب است و به‌ معنای بازگشت به وجدانی است که ما را به سمت خداوند و ارزش‌های والای الهی توجه می‌دهد. بر این اساس «عید قربان» از ماده عود به‌ معنای «بازگشت» و از ماده قرب به‌ معنای «وسیله‌ای برای تقرب به خداوند» تشکیل شده است.

عید قربان همچنین به‌ معنای دیگر نمادی است از «پا گذاشتن روی خود برای رسیدن به خدا» و این درس بزرگی است که امروزه ما می‌توانیم به‌ عنوان یک آموزه مقدس از آن برای جامعه و مردم خود استفاده کنیم؛ به‌ ویژه در این شرایط اجتماعی، سیاسی و نیز این شرایط کرونایی و شرایط سخت اقتصادی که در آن واقع شده‌ایم.

خداوند ملت‌ها را آزمایش می‌کند. قرآن کریم اشاره دارد به این آزمایش‌های الهی. تاریخ هم نشان داده است که جوامع و ملت‌ها فراز و نشیب‌های سختی را طی کرده‌ و می‌کنند و حتماً در آینده هم طی خواهند کرد.

روزگار فعلی ما، روزگار ایثار و ازخودگذشتگی برای دیگران است. سعادت یک ملت در این است که همه افراد آن جامعه روحیه دیگرخواهی را در خودشان تقویت کنند. البته انسان‌ها همگی حب ذات دارند، یعنی خود، خوشبختی، سعادت و راحتی خودشان برایشان در اولویت است و در وهله اول برایشان مطرح است اما همان طور که فیلسوفان اخلاق گفته‌اند خوددوستی باید با غیردوستی و دیگردوستی همراه باشد. ما وقتی در جامعه خوشبخت هستیم که دیگران هم خوشبخت باشند. ما وقتی خوشحال خواهیم بود که اطرافیان ما هم خوشحال باشند. ما وقتی سعادت فردی خواهیم داشت که دیگران، اطرافیان و مردم جامعه ما هم سعادتمند باشند. بنابراین سعادت فردی در گرو سعادت جمعی و افراد دیگر جامعه است و عید قربان نمادی از همین آموزه مهم اخلاقی و برای همین اخلاقیات است. قربانی‌کردن، اطعام دیگران، دستگیری از ضعیفان و مستمندان در وهله اول روحیه خود ما را خوش می‌کند و حس خوبی به ما می‌دهد. وقتی ما قربانی انجام می‌دهیم و مثلا گوسفندی ذبح می‌کنیم و آن را برای فقرا، بیچارگان، همسایگان، اقوام و خویشان اطعام می‌کنیم، این اعمال ابتدا روحیه خود ما را خوب و حال ما را خوش می‌کند. الان همه مردم هم به‌ دنبال آرامش و آسایش هستند. عید قربان تلنگری است برای همه ما که بدانیم آسایش و آرامش ما با آسایش و آرامش دیگران تأمین می‌شود.

اگر جامعه ما جامعه ناآرامی باشد، ما هم در آن جامعه ناآرام خواهیم بود. بنابراین عید قربان می‌تواند سکوی پرشی باشد برای این که ما با معنویات و اخلاقیات، آرامش حقیقی خود و جامعه را دنبال کنیم و امیدواریم که خداوند این بینش و پویش و حرکت را در جامعه ما زنده کند و بتوانیم به سمت سعادتمندی حقیقی و آرامش و آسایش جسمی و روحی حرکت کنیم و خداوند با ریشه‌کن کردن بیماری کرونا، صحت، سلامت و عافیت را به همه انسان‌های روی کره زمین عطا بفرماید.»

نظر شما