صدای پای پوپولیسم و راستگرایی افراطی می آید

به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری برنا، به قدرت رسیدن ترامپ در آمریکا، رای ناگهانی انگلیسی‌ها به خروج از اتحادیه اروپا، شکست ماتئو رنتزی در رفراندوم قانون اساسی ایتالیا، شکست وربرت هوفر نامزد حزب راست افراطی آزادی تنها با اختلاف رای حدود 350 هزار رای و رقابت شانه به شانه لوپن با ماکرون در انتخابات فرانسه مبین این موضوع است. به اینها باید انتخابات پیش روی آلمان و هلند را افزود که هرگونه نتیجه غیر مترقبه در آن می تواند آینده سیاسی اروپا و بالطبع جهان را با مخاطره روبرو کند. اما سوال اصلی چرایی این موضوع است؟ واقعا چرا در دنیای مدرن امروز چنین اتفاقاتی می افتد؟ در حالی که همه می دانند این اتفاق نتیجه ای جز بازگشت به عقب ندارد. برای پاسخ به این سوال باید ابتدا نگاهی به ویژگی های احزاب راست افراطی اروپا بیاندازیم:

حمایت از ملی گرایی در مقابل جهان گرایی که از دید آنها باعث تسلط خارجی ها بر بازار کشور می شود.

نژادپرستی، نفرت از مهاجران

بیگانه هراسی شامل اسلام هراسی و مبارزه با کمونیسم

ضدیت با دموکراسی و تلاش برای ایجاد یک حکومت اقتدارگرا

دو دلیل عمده برای گرایش مردم به این احزاب توسط اکثر محققان بر شمرده شده است:

بحران اقتصادی اروپا در 2008

بحران مهاجران و پناهجویان در سال های اخیر

با بررسی پایگاه اجتماعی در حال رشد این جریان می توان مشاهده نمود که بیشترین حامیان این احزاب شامل افرادی هستند که یا از احزاب حاکم سرخورده شده اند و چون خود را به علت مسائل اقتصادی، بازندگان روند جهانی شدن می دانند از شرایط موجود ناراضی اند و یا افرادی هستند که دارای دغدغه های فرهنگی و هویتی هستند و هویت ملی و فرهنگ خود را در معرض یک تهدید جدی می بینند. جالب اینجاست که حامیان این احزاب تنها از طبقات میانی جامعه و طبقات کارگری با دغدغه هایی نسبت به چشم انداز اقتصادی نیستند بلکه حتی اقشار تحصیل کرده را نیز شامل می شود که مهمترین مساله برای آنها مسائل هویتی و فرهنگی است. اگر بخواهیم از همین منظر به انتخابات ایران بنگریم به وضوح می توان این رد پا را در انتخابات ایران نیز مشاهده نمود. حضور دو کاندیدا با شعارهای پوپولیستی ولی بدون برنامه مناسب برای حل مشکلات اقتصادی و بازگرداندن اقتدار ملی دقیقا در همین راستاست. حال بیایید ببینیم روش مقابله مردم کشورهایی که موفق شدند در مقابل این موج بایستند چه بوده است؟ بگذارید فرانسه را مثال بزنم: در مرحله اول انتخابات ریاست جمهوری هیچ کدام از 4 نامزد ماکرون، لوپن، فیون و ملانشن نتوانستند اکثریت آرا را به دست آورند و انتخابات با حضور ماکرون و لوپن کاندیدای راست افراطی به دور دوم کشیده شد. در این دور برای جلوگیری از به قدرت رسیدن کاندیدای راست افراطی – مارین لوپن – تمامی کاندیداها علی رغم اختلافات عقیده از ماکرون حمایت کردند و او توانست در دور دوم با به دست آوردن حدود 63 درصد آرا عنوان ریاست جمهوری فرانسه را بدست آورد. در وضعیت فعلی ما در انتخابات ایران با شرایطی روبرو هستیم که انتخاب شدن هر یک از دو کاندیدای پوپولیست می تواند مسیری را پیش روی کشور قرار دهد که قبلا آن را به لبه پرتگاه برده بود. تنها راه عبور از این مرحله بحرانی و حساس، حضور حداکثری مردم در انتخابات و رای به کسی است که با تدبیر کشور را از لبه پرتگاه به مسیر درست بازگرداند و امید را به جامعه  تزریق کرد. سالها تجربه کردیم و آموختیم که قهر از صندوق های رای مشکلی را از ما حل نکرده و نمی کند. پس بیایید برای یکبار هم که شده از تجربه دنیا درس بگیریم و با حضور در پای صندوق های رای و انتخاب دوباره دکتر حسن روحانی به عنوان رئیس جمهور ایران، مسیر ایران به سمت توسعه و شکوفایی را ادامه دهیم.

نویسنده: مرتضی صابری کمرپشتی، عضو هیئت علمی دانشگاه