ساختار وزارت‌خانه‌ها هنوز همان مدل ۵۰- ۶۰ سال پیش است/ کشور دیگر توان خصومت ندارد/ نمایندگان به‌رغم تهدیدات با دولت همکاری کردند/ بیشتر تغییرات فعلی وصله پینه‌ای است

«سهیلا جلودارزاده»، نماینده مردم تهران در مجلس دهم و عضو فراکسیون امید، درباره نحوه تعامل مجلس یازدهم و دولت، به خبرنگار سیاسی خبرگزاری برنا گفت: اگر بخواهیم مبنای قضاوت‌مان را از زمان تبلیغات انتخاباتی منتخبان مجلس یازدهم بگذاریم، یکی از نمایندگان مطرح کرده بود، به کسانی رأی دهید که فردای نمایندگی، روحانی را استیضاح کنند. حال اگر همچنان این عزم استوار باشد نمی‌توان خیلی خوشبین بود اما اگر به شرایط و مصلحت مردم، نگاه کنند باید یک تعامل سازنده داشته باشند یعنی نه اینکه از دولت انتقاد نکنند ولی باید مشکلات دولت را نیز، بپذیرند.

این نماینده مجلس افزود: به عبارت دیگر در حال حاضر جامعه ما با وجود این تحریم‌ها، کمبود بودجه و بیماری کرونا و مشکلات ناشی از آنها، دیگر توان خصومت‌های داخلی را ندارد. اینکه حداقل یک سال و نیم باقی مانده، دولت با خصومت‌ها و درگیری‌ها همراه شود، به ضرر ملت است و شرایطی بدتر از این ممکن است رخ دهد و به بیان دیگر، کاسه صبر ملت سرریز شود.

او تاکید کرد: بهتر است دولت و مجلس یازدهم در راستای خدمت به مردم با هم همکاری کنند. بدین‌گونه که هم نیت‌شان را سالم و صحیح نگه دارند و هم خدمت‌شان را انجام دهند یعنی در حال حاضر صرف گفتار درمانی، در جامعه ما به هیچ عنوان نتیجه نمی‌دهد بلکه بی اعتمادی را اضافه می‌کند. از این رو باید رفتار درمانی داشته باشند، یعنی اقداماتی انجام دهند که جامعه احساس کند دولت و مجلس مردم جامعه را درک می‌کنند.

جلودارزاده در پاسخ به اینکه جمع‌بندی شما از نحوه تعامل مجلس دهم با دولت روحانی چیست؟ عنوان کرد: ارتباط منطقی بین دولت و مجلس حاکم بود. ریاست لاریجانی هم در این قضیه نیز موثر بود. لاریجانی این مصلحت اندیشی را داشت و سعی کرد، روابط تبدیل به خصومت و تشنج نشود اما در جاهایی هم که لازم بود نقد صورت می‌گرفت و پاسخ هم داده می‌شد. نمی‌توانیم بگوئیم ایده‌آل بود چون در داخل مجلس، جریانی وجود داشت که جریانی ضد دولت بود و مدام بر این اختلافات می‌دمید اما اکثریت مجلس در رأی‌هایی که دادند، نشان دادند که تعامل دارند و همکاری می‌کنند.

او اضافه کرد: به عنوان مثال فکر می‌کنم رأی‌های مثبت نمایندگان در ارتباط با FATF و CFT،  نشان دهنده درک متقابل‌شان از مسائل و مشکلات کشور بود. چراکه هر نماینده‌ای، بسیار تهدید شد و این تهدیدات از هر نوعی به صورت پیام‌هایی به نمایندگان ارسال شد اما نمایندگان همکاری کردند.

عضو کمیسیون اجتماعی مجلس عنوان کرد: تنها موردی که دولت می‌خواست انجام دهد و نمایندگان نیز به آن رأی ندادند مسئله تفکیک وزارت بازرگانی و صنعت و معدن بود. این در واقع، تشخیص مجلس بود که در حال حاضر این دو صلاح نیست تفکیک شوند چراکه در زمینه واردات، صادرات و تولید هماهنگی لازم است. وقتی اینها تفکیک ‌شوند این هماهنگی رعایت نخواهد شد به ویژه با توجه به مسائل فسادآمیزی که در عرصه‌های مختلف مدیریتی وجود دارد، ممکن است به یکباره به وزارت واردکننده، تبدیل ‌شود.

 او ادامه داد: همین الان که با وزارت صنایع ادغام بود در بسیاری از موارد، چنین ناهماهنگی‌هایی رخ داد. بنابراین در یک شرایطی که کشور به یک ثبات نسبی برسد مجددا می‌تواند در این باره بازبینی شود. متاسفانه ساختار وزارت‌خانه‌ها در کشور ما هنوز همان فرم و مدل 50- 60 سال پیش است و به طور کلی باید ساختار دولتمان را تغییر دهیم و این تغییراتی که انجام شده، وصله پینه‌ای بوده است.

سهیلا جلودارزاده تاکید کرد: مجلس آینده باید این مسئله را در اولین اولویت خود قرار دهد. یکی مسئله آمایش سرزمین است که در همه عرصه‌ها در ارتباط با کارآفرینی به لحاظ تولید، بازرگانی و اقتصاد باید نگاه شود. دیگری هم مسئله ساختار نوین دولت است که اینها به تیم‌های بسیار علمی- تجربی نیاز دارد تا این ساختار را متناسب با برنامه‌های آتی کشور نگاه کرده و طراحی کنند آن وقت تعامل خود به خود پیش می‌آید. بنابراین در حال حاضر هر کسی که به این مقوله‌ها وارد می‌شود، چون تجربه ندارد و چیزی را می‌نویسد و طرح می‌کند و مجددا وصله پینه‌ای می‌شود و دوباره 2 سال بعد، فرد دیگری بر سر کار می‌آید و می‌خواهد این را جدا یا ادغام کند.

این عضو فراکسیون امید مجلس در پایان گفت: بنابراین این اقدامات به این شکل جوابگو نیست و ما باید یک کلیت و نقشه راه 30- 40 ساله باید داشته باشیم. براساس آن که این قابلیت ارتقا و اعتلا هم داشته باشد. امروز مدیریت پیشرفته، مدیریت استراتژیک است یعنی باید تغییر و تحولات را بتوان به مسیری که به سمت هدف می‌رود، پیش بینی کرد و این امکان وجود داشته باشد چون همه چیز، تغییر می‌کند. به عنوان مثال چه کسی می‌توانست پیش‌بینی کند کرونا پیش می‌آید، ولی اقتصادهایی می‌توانند از این وضعیت جان سالم به در ببرند که واقعا استراتژیک، مدیریت می‌شوند و بتوانند تغییر و تحول‌ها را در درون خودشان هضم کنند تا زمین‌گیر نشوند.