یادداشت؛

چرا ایران ‌آمادگی ترامپ برای مذاکره را جدی نمی‌گیرد

۱۳۹۹/۰۳/۲۴ - ۰۹:۱۴:۲۴
کد خبر: ۱۰۱۴۵۶۵
چرا ایران ‌آمادگی ترامپ برای مذاکره را جدی نمی‌گیرد
علی ربیعی/ دستیار ارتباطات اجتماعی رئیس‌جمهوری و سخنگوی دولت

در میان حوادث پیش‌آمده در روابط خارجی، بازگشت شماری از دانشمندان کشورمان که به بهانه‌های غیرواقعی در زندان‌های آمریکا گرفتار شده بودند، پیشرفتی مسرت‌بخش بود. تبادل زندانیان ایرانی و آمریکایی جزئی از سیاست‌های فراقوه‌ای ما در عالی‌ترین سطوح تصمیم‌گیری نظام است که از ملاحظات انسان‌دوستانه به‌منظور پایان‌دادن به جدایی میان این شهروندان با خانواده‌هایشان برمی‌خیزد. ما از رژیم آمریکا خواسته‌ایم که فورا مقدمات لازم برای بازگرداندن حقوق قانونی سایر زندانیان بی‌گناه ایرانی را فراهم کند و به این گروگان‌گیری شرم‌آور خاتمه دهد. دولت در اجرای سیاست‌های بالادستی، مصمم به ادامه روند حمایت از این شهروندان و البته سایر ایرانیانی است که به دلایل گوناگون در کشورهای مختلف دچار مصائب و گرفتار شرایط نامطلوب ناشی از تبعیض‌ها و روندهای سیاسی هستند.

حمایت از کرامت همه شهروندان ایرانی در داخل و خارج از کشور در عین آنکه تحریم‌های غیرانسانی و ناعادلانه آمریکا روال عادی زندگی را برای آنها مختل کرده، ابتدایی‌ترین وظیفه‌ای است که دولت بیش از هر زمانی، بر گرده خود احساس می‌کند. ما می‌توانیم با همدلی بیشتر و بذل حمایت‌های مضاعف به مردم ایران، فارغ از گرایش‌های سیاسی و عقیدتی آنها، رنج دوران حاضر را اندکی بکاهیم و غرور و افتخار ایرانی‌بودن را در سراسر جهان پشتیبانی کنیم. این حس مسئولیت در برابر عزت و کرامت ایرانیان که امروز وجوه متنوعی در سیاست‌های دولت به خود گرفته، بخشی از مبارزه تسلیم‌ناپذیر ما علیه یاغی‌ترین رژیم آمریکاست؛ همان رژیمی که اخیرا وقاحت در زیرپاگذاشتن ارزش‌های جهانی را به جایی رسانده که اعضای دادگاه بین‌المللی لاهه را نیز در صورت بررسی ارتکاب جرائم بین‌المللی سربازان و شهروندان آمریکایی، تهدید به تحریم کرده است.

به نظر می‌رسد این‌بار آمریکای طغیانگر می‌کوشد زانوی خود را بر گردن حقوق‌دانان معتبر جهان فشار دهد و نفس عدالت و ارزش‌های مشترک انسانی را تنگ کند. همین رویداد برای پی‌بردن به اینکه چرا اعلام آمادگی ترامپ برای مذاکره را جدی نمی‌گیریم، کافی است. هر توافق بین‌المللی مشتمل بر شماری از تعهدات حقوقی برای طرفین است و کسی که در اهانت حتی نسبت به اصول آمره در حقوق بین‌الملل کمترین احساس تأسفی بروز نمی‌دهد و فراتر از آن، پاسداران قانون در دادگاه‌های بین‌المللی را هدف اخاذی خود می‌گیرد، چگونه می‌تواند آماده سپردن تعهدات حقوقی در مذاکره و توافق با دیگر ملت‌ها باشد؟ امروز آمریکا هیچ گزینه‌ای پیش‌روی ما باقی نگذاشته جز ایستادگی در برابر زورگویی و فراخواندن همه ملت‌های مسئولیت‌پذیر جهان به همبستگی در برابر این شورش باورنکردنی.

نظر شما