واکنش روزنامه‌نگار سرشناس عرب به توافق اسرائیل و امارات

«دونالد ترامپ» رئیس جمهور آمریکا که برگزارکننده این مراسم نمایشی در کاخ سفید بود هنگامی که اعلام کرد 6 دولت عربی به عادی‌سازی با صهیونیست‌ها روی خواهند آورد٬ یک دروغ زشت و زننده گفت. این کشورها چگونه به کمپین ننگین عادی‌سازی با اشغالگران خواهند پیوست درحالی که جرات نکردند نه سفیر و نه حتی هیچ نماینده دون‌پایه‌ای به این مراسم بفرستند؟

امارات و بحرین که با چشمانی باز در باتلاق عادی‌سازی گرفتار شدند٬ بیش از 3 هزار کیلومتر با اراضی اشغالی فاصله دارند و همواره در یک وضعیت امن و با ثبات زندگی کرده‌اند؛ درحالی که ماموریت مقابله با دشمن اشغالگر همواره بر دوش مصر و سوریه و اردن و با حمایت نظامی الجزایر و عراق بوده است. اما اکنون بحرین و امارات طبق سازشی که با رژیم اشغالگر کرده‌اند تبدیل به کشورهای درگیر شده‌اند اما نه درگیر با رژیم صهیونیستی بلکه با ایران. معاملات تجاری و اقتصادی با این کشورها برای رژیم اسرائیل اهمیت چندانی ندارد. اسرائیل به عنوان هم پیمان جدید بحرین و امارات٬ ایران و زرادخانه‌‌های موشکی و برنامه هسته‌ای آن را یک تهدید موجودیتی برای خود قلمداد می‌کند.

روز گذشته «حسن روحانی» رئیس جمهور ایران هشدار داد که کشورش هرنوع وجود رژیم صهیونیستی در ساحل شرقی خلیج فارس را تهدید دانسته و مسئولیت هرگونه تجاوز از خاک بحرین و امارات به ایران را متوجه این دو کشور می داند.

صهیونیست‌ها هیچ‌گاه به هیچ پیمان و توافق‌نامه‌ای پایبند نبوده‌اند و شاید تجربه تشکیلات خودگردان فلسطین که 25 سال قبل توافق اسلو را امضا کرده و یک پایان خفت‌بار داشت بهترین نمونه در این زمینه باشد. پس آیا امارات و بحرین می‌توانند مانع از جاسوسی اطلاعاتی رژیم صهیونیستی ضد ایران و یا مانع فرستادن عناصر این رژیم برای منفجر کردن تاسیسات هسته‌ای یا اسکله‌های نفتی در کرانه مقابل خلیج فارس و یا تاسیس پایگاه‌های نظامی در نزدیکی تنگه هرمز یا دریای عمان بشوند؟

در دهه نود قرن گذشته رژیم صهیونیستی در قطر و پادشاهی عمان و تونس و مغرب دفتر تجاری و در نواکشوت سفارتخانه افتتاح کرد که یک انتفاضه مسلحانه از جانب فلسطینیان در سال 2000 در اراضی اشغالی همه این دفاتر را یکی پس از دیگری بست و بولدوزرهای موریتانیایی سفارت اسرائیل را از ریشه تخریب کردند و اثری از آن باقی نماند.

در مراسم عادی سازی در کاخ سفید دو نکته بسیار عجیب بود:

اول اینکه اعراب به ویژه دو کشوری که عادی‌سازی روابطشان با صهیونیست‌ها را اعلام کردند گفتند که از جنگ خسته شده‌اند و نسل‌های جدید چشم به توسعه و شکوفایی دارند. جنگ این دو کشور و کنار آنها عربستان سعودی در یمن بود و نه فلسطین اشغالی و هیچ دلیلی حتی ضعیف وجود ندارد که نشان بدهد مسئله فلسطین مانعی بر سر راه شکوفایی و توسعه این سه کشور بوده است.

ترامپ تنها در یک روز 460 میلیارد دلار از عربستان باج گرفت که این مبلغ 10 برابر هزینه‌های 4 جنگ ضد اسرائیل و بیش از هزینه جنگ عراق و ایران و یا 400 برابر کمک‌ها به انقلاب فلسطین در طی 40 سال است.

دوم٬ ترامپ در جمع روزنامه‌نگاران با «بنیامین نتانیاهو» نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی٬ فلسطینی‌ها را متهم کرد که به دولت وی احترام نگذاشته‌اند و آمریکا به همین دلیل کمک سالانه 400 میلیون دلاری به آنها را قطع و دفتر سازمان آزادی‌بخش در واشنگتن را تعطیل کرد.

این اوج وقاحت است٬ ترامپ پس از انتقال سفارت آمریکا به قدس اشغالی و به رسمیت شناختن قدس به عنوان پایتخت رژیم صهیونیستی برای همیشه و ارائه طرح ضد فلسطینی موسوم به معامله قرن از فلسطینی‌ها چه انتظاری داشت. آیا انتظار دارد فلسطینی‌ها مسئله خود را به 400 میلیون دلار کمک سالیانه آمریکا بفروشند؟

همان‌گونه که انتفاضه مسلحانه دوم در ابتدای قرن 21 دفاتر تجاری صهیونیست‌ها در خلیج فارس و کشور‌های مغرب عربی و سفارت آن در موریتانی را به تعطیلی کشاند٬ چند موشک انصارالله یمن شاید سفارت اسرائیل در ابوظبی و منامه را به تعطیلی بکشاند و این نتیجه اشتباهات محاسباتی تل‌آویو و واشنگتن است.

تا زمانی که شش میلیون فلسطینی در اراضی اشغالی سال‌های 1948 و 1967 زندگی می‌کنند و دو برابر این جمعیت در کشور‌های همسایه عربی و سایر کشور‌ها هستند، هیچ صلحی با اشغالگران صهیونیست برقرار نمی‌شود و هیچ یک از این توافق‌ها ارزشی ندارند و درواقع به معنای خطری برای امضا کنندگان است.

موشک‌های غزه که زنگ‌ها را به صدا در آورد و سبب دیده شدن واقعیت‌ها شد و ریشه درگیری واقعی با صهیونیست‌ها را آشکار کرد ، از مقاومت تشکر می‌کنیم.