ماجرای بمباران مسابقه‌ فوتبال در ایلام/ استادیوم کوچکی که غرق خون شد

۱۴۰۰/۰۹/۱۱ - ۱۱:۲۷:۵۷
کد خبر: ۱۲۶۸۸۳۷
ماجرای بمباران مسابقه‌ فوتبال در ایلام/ استادیوم کوچکی که غرق خون شد
هواپیماهای عراقی در ۲۳ بهمن سال ۱۳۶۵ زمین فوتبال بخش چوار را در استان ایلام بمباران کردند. در این زمین دیدار دوستانه بین تیم منتخب چوار و جوانان ایلام در جریان بود و اقدام نظامی علیه انان موجب شهید شدن ۱۵ فوتبالیست، داور و تماشاگر شد. ​

به گزارش خبرنگار سیاسی برنا، مقام معظم رهبری در دیدار با دست‌اندرکاران کنگره‌ی شهدای استان ایلام که سی‌ام آبان‌ماه برگزار شده بود، به بیان رشادت ها و دلاوری های مردم و خصوصیّات کم‌نظیر استان ایلام در دوران دفاع مقدس پرداختند، ایشان در این دیدار با بیان این جمله که استان ایلام در دوران دفاع مقدّس، یک دژ مستحکم بود، گفتند: استان ایلام مثل کوه، مثل همان قلّه‌ی میمک که بنده رفتم روی آن قلّه و از نزدیک دیدم کار رزمندگان عزیزمان را در مقابل دشمنِ صدّامیِ خبیث ایستاد. ایلام از همه‌ جای کشور زودتر در معرض جنگ قرار گرفت، دشمن قبل از اینکه به تهران و جاهای دیگر به طور رسمی حمله بکند، به ایلام حمله کرد. 

مقام معظم رهبری همچنین در این دیدار به حوادث کم‌نظیری که در استان ایلام به وقوع پیوست اشاره داشتند. از جمله حوادثی که در این دیدار مورد تاکید رهبری قرار گرفت ماجرای بمباران مسابقه فوتبال در ایلام بود. ایشان در بیان این ماجرا این چنین گفتند؛ متأسّفانه مردمِ خودمان هم از ماجرای بمباران مسابقه فوتبال در ایلام خبر ندارند، چه برسد به دیگران و خارج و ملّتهای دیگری که مشتاقند حوادث کشور ما را بدانند؛ آنها که هیچ، حتّی مردمِ خودمان هم از خیلی از این قضایا خبر ندارند. یکی همین قضیّه‌ی بمباران مسابقه‌ی فوتبال بچّه‌ها است در سال ۶۵ بیست‌وسوّم بهمن جوانهای ایلامی، دو تیم ایلامی برای بزرگداشت و به یادبود هفتمین سال پیروزی انقلاب، یک مسابقه‌ای به این عنوان درست کردند و تعدادی از مردم هم جمع شدند، تماشا میکردند؛ هواپیمای عراقی آمد بالای سر، از نزدیک یعنی با توجّه به اینکه اینجا چه برنامه‌ای هست -نه اینکه همین ‌طور بمب بیندازند و تصادفاً بخورد به زمین فوتبال؛ نه، با توجّه- اینجا را زد و ده‌ بازیکن شهید شدند، داور شهید شد، چند بچّه شهید شدند، بعضی از تماشاچیان شهید شدند؛ این حادثه‌ی کوچکی نیست، این حادثه‌ی بزرگی است؛ جا دارد که این‌ جور حوادث در ابعاد جهانی شناخته بشود، گفته بشود، تکرار بشود. این پیامِ مظلومیّتِ شهدای ورزشکار ما است؛ جرمشان این بوده است که برای سالگرد پیروزی جمهوری اسلامی و برای انقلاب، مسابقه تشکیل دادند.

 

                                    شرح ماجرای بمباران مسابقه‌ فوتبال در ایلام

اما ماجرا از چه قرار بود، خوب است که مشتاقان ورزش و یا تاریخ دوستان بدانند که حدود سی سال پیش چه حادثه تلخ و اتفاق ناگوار و دردناکی بر سر مردم ایران آوار شد و مردمی که منتظر گل بودند با چه صحنه‌های هولناکی از دود و انفجار مواجه میشوند. همانطور که در سخنان رهبری هم بیان شد، استان ایلام در آن زمان در تیر رس مستقیم حملات عراق قرار داشت و هر روز از جبهه‌های این استان خبر شهادت جمعی از مردمان آن دیار به رسانه‌ها مخابره می‌شد. اما در میان این اخبار ها ، آنچه که در ذهن مردم این استان ماندگار شده خبری تلخ و ناگوار مربوط به حادثه زمین فوتبال چوار در تاریخ ۲۳ بهمن سال است که تمام مردم استان ایلام در بین آن روز های تلخ این روز خونین را به خوبی بیاد می اوردند و این خاطره تلخ از ذهن آنها پاک نمیشود.

                                     بیست و سوم بهمنماهِ تلخ  و فراموش نشدنی در ایلام

قصه را از زبان «علی هزاوه» فرزند شهید «حسین هزاوه» کاپیتان و مربی تیم فوتبال منتخب چوار اینگونه روایت میکنیم؛ در بیست و سوم بهمن ماه سال 65 تیم منتخب فوتبال چوار به مناسبت جشن‌های پیروزی انقلاب دیداری دوستانه با تیم جوانان ایلام داشت، دیداری که در قالب رقابت ورزشی تعریف می‌شد و ذات ‌آن دوستی و همدلی بود. بازی آغاز شد، همه چیز به خوبی پیش میرفت، اما در نیمه دوم و در حالی که تنها ۵۵ دقیقه از بازی گذشته بود اتفاقی رخ میدهد که در تاریخ ورزش و جنگ ها کم‌نظیر است. در حالی که قرار بود کرنر به روی دروازه چوار زده شود و بازیکنان در هجده قدم جمع شده بودند، بارانی از بمب هواپیماهای عراقی بر روی دروازه تیم منتخب فوتبال چوار فرود آمد.

دود همه جا را گرفته و کسی نمی‌توانست نزدیک شود چند قدمی به جلو رفتم اما یکی از اهالی چوار مرا در آغوش گرفت و از زمین خارج کرد. کسی از بازیکنان و تماشاگران ۲ تیم اطلاعی در دست نداشت و تنها صدای شیون زنان و مردان آن بخش به گوش می‌رسید.

هزاوه خوب به یاد دارد روز ۲۳ بهمن آن سال، تماشاگرانی که منتظر گل بودند با صحنه‌های هولناکی از دود و انفجار مواجه شدند. در آن زمین فوتبال نه تنها کسی در نیمه دوم شادی پس از گل را ندید، بلکه زمین مسابقه به انبوهی از دود و انفجار تبدیل شد که از دل آن تنها مویه و شیون زنان کُرد به گوش می‌رسد.

اگر بخواهیم واقعیت‌های جنگ را برای نسل کنونی بازگو کنیم باید حادثه‌ای مانند زمین فوتبال چوار مستند شود. هر ساله ۲۳ بهمن یک یادواره شهدا در زمین برگزار می‌شود اما این کافی نیست. واقعیتی در این زمین خاکی فوتبال نهفته است که اگر به نسل کنونی منتقل نشود بدون شک تحریف خواهد شد.

                                           استادیوم کوچکی که حمام خون شد

هواپیماهای عراقی در ۲۳ بهمن سال ۱۳۶۵ زمین فوتبال بخش چوار را در استان ایلام بمباران کردند. در این زمین دیدار دوستانه بین تیم منتخب چوار و جوانان ایلام در جریان بود و  اقدام نظامی علیه انان موجب شهید شدن ۱۵ فوتبالیست، داور و تماشاگر شد. ​در این روز خونین یونس تلوکی، مجتبی ناصری، علی نجات کرمی، علی عباسی، محمد کمالوندی، جهانگیر کاوه، عبدالرزاق مهدیه، سیدمحمد زارعی، حسین هزاوه (بازیکنان فوتبال)، حمیدرضا رضایتی (داور مسابقه)، مراد آذرخش، خلیل مظفری، سجاد مظفری، محمدجواد مظفری، امجد حیدری (تماشاگران مسابقه) به شهادت رسیدند و علی قیطاس، رحمت محمود، الیاس گهرسودی، گل مرادفاضلی، فرمان فولادوند و سلمان کرد (بازیکنان فوتبال) مجروح شدند.

انتهای پیام/

نظر شما