راه حل ایرانی برای مساله فلسطین

به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری برنا؛ در رسانه‌های غربی، عبری و به تازگی عربی، مدت‌هاست تبلیغات وسیعی علیه جمهوری اسلامی ایران در جریان است تا آن را جنگ طلب و مخالف راه حل صلح آمیز برای حل و فصل مسئله فلسطین و بحران خاورمیانه جلوه دهند. از سوی دیگر ایران اما راه حلی برای برقراری صلح در بحران خاورمیانه پیشنهاد می‌کند که خوشایند رسانه‌های جبهه غربی، عربی، عبری نیست؛ رفراندوم!

سال 1379 بود که جمهوری اسلامی ایران برای اولین بار رفراندوم را به عنوان راه حلی منطقی و صلح آمیز برای تعیین سرنوشت سرزمین فلسطین مطرح کرد.

رهبری انقلاب نیز شب گذشته در دیدار با اساتید و اعضای هیات علمی دانشگاه ها با اشاره به مظلوم‌نمایی شمرِ زمان یعنی نخست وزیر کودک‌کش رژیم اشغالگر در سفر به اروپا گفتند: "این جنایتکار که سرآمد همه ظالمان تاریخ است به اروپایی ها به دروغ گفت ایران می خواهد ما و چند میلیون یهودی را نابود کند در حالی که راه حل ما برای مسئله فلسطین کاملاً منطقی و منطق بر موازین دموکراسی است".

رهبر انقلاب با انتقاد از سکوت اروپایی ها در مقابل جنایات رژیم صهیونیستی در غزه و قدس افزودند: "همیشه گفته ایم برای تعیین نوع حکومت در کشور تاریخی فلسطین باید براساس شیوه ای که همه جهان قبول دارد به افکار عمومی مراجعه کرد و از همه فلسطینیان واقعی اعم از مسلمان و یهودی و مسیحی که حداقل ۸۰ سال در این سرزمین بوده اند چه در داخل و چه در خارج از سرزمینهای اشغالی نظرخواهی و همه پرسی شود".

حضرت آیت الله خامنه ای افزودند: "این طرح جمهوری اسلامی که رسماً در سازمان ملل به ثبت رسیده است آیا با موازینی که جهان قبول دارد منطبق نیست؟ پس چرا اروپایی ها حاضر نیستند آن را بفهمند؟"

هفتاد سال از بحران خاورمیانه و جعل دولتی به نام اسرائیل در منطقه می‌گذرد. مسئله ای که از سال 1948، زمینه‎ساز بحران شد و با خروج نیروهای بریتانیایی از فلسطین، شکل علنی به خود گرفت.

از آن روز تاکنون مبارزه فلسطینی‌ها برای احقاق حق ادامه دارد. اکنون به صورت روزانه، بر تعداد کشته‎های فلسطینی اضافه می‎شود، تعداد شهرک‎های رژیم صهیونیستی نیز روز به روز افزایش می‌یابد و حجم گسترده خرابی‎ها و گستردگی آوارگی‎ها، به افزایش تعداد بی‌خانمان ها و آوارگان می‌انجامد. مقامات رژیم اسرائیل، بی‌توجه به مصوبات بین المللی، در جهت حذف کامل کشوری به نام فلسطین در نقشه جغرافیایی، به پیگیری مصوبات «کنیست»، اقدام می‌کنند.

در این مدت انواع و اقسام راه‌حل‌های مبتنی بر مذاکره آزموده شده و نتیجه‌ای که تضمین‌کننده حقوق فلسطینی‌ها باشد حاصل نشده است. از سوی دیگر نیز مقاومت فلسطینی‌ها توانسته مانع جدی بر سر راه اهداف اسرائیل در اشغال سرزمین‌های بیشتر، آنطور که در پروتکل‌های صهیونیستی سرزمینی میانه رود نیل تا فرات را دربرمی‌گیرد، ایجاد کند.

در خلأ ناشی از طرح یک راه حل منطقی، جمهوری اسلامی ایران به عنوان حامی مردم فلسطین و راهبر جبهه مقاومت، برگزاری «رفراندوم» و همه پرسی در سرزمین های فلسطینی و با حضور همه فلسطینیان و ساکنان اولیه سرزمین های مذکور را مطرح می‌کند.

یکی از اصول سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران، جلوگیری و مخالفت با تجزیه سرزمین‌ها و کشورهای منطقه است. فلسطین نیز از این قاعده مستثنی نیست. رفراندوم ایده‌ای است که در صورت تحقق، به تشکیل یک دولت واحد در همه سرزمین‎های فلسطینی منجر می‎شد و مسلمانان و یهودیان و ساکنان اولیه در تشکیل و اداره امور آن، نقش داشته و به پایان منازعات، ختم می‎شد.

ایده برگزاری رفراندوم در فلسطین و طرح آن، اهدافی را دنبال می‌کند که به برخی از آنها اشاره می‌شود.

 اولین هدف از طرح این ایده، آگاه سازی جهانیان و افکار عمومی و حمله به منطق حامیان اسرائیل با استفاده از منطق اعلامی خودشان است. حامیان این رژیم، بارها و بارها در موضوعات مختلف در جهان، از پایان بخشی مسالمت آمیز به منازعات از طریق آرای مردم سخن به میان آورده‌اند و خود را در جایگاه حامی حقوق مردم قرار داده‌اند. بر این اساس، ایده برگزاری رفراندوم می‌خواهد این فرضیه اعلامی را به بوته آزمون گذارد و پایبندی مدعیان را محک بزند.

در حقیقت، ایده رفراندوم بیانگر این فرضیه است که هیچ راهکار «تحکمی»، «یک جانبه» و «مدیریت شده از خارج»، در حل منازعه موجود در فلسطین، به سرانجام نمی‌رسد و در نهایت، باید به خواست مردم فلسطین رجوع کرد. نه راهکار «تک دولتی» که توسط مقامات صهیونیست، پیگیری می‌شود و با مخالفت فلسطینی‌ها روبرو است، نه راهکار «دو دولتی» که در صورت تحقق نیز، پایانی بر منازعات نخواهد بود، هیچکدام نتوانسته‌اند بحران را حل کنند. موضع ایران این است که این بار به مردم فلسطین رجوع کرد و حق تعیین سرنوشت را بر عهده آنان گذارد تا پایانی بر هفت دهه منازعه باشند.

ایده رفراندوم می‌خواهد به موضوعی مهم جامه عمل بپوشاند و آن هم این است که علاوه بر حق طبیعی ساکنان اولیه و آوارگان فلسطینی برای بازگشت به سرزمین خود، آنان حق تعیین سرنوشت و تعیین نظام یکپارچه حاکم بر سرزمین فلسطین را هم دارا هستند و باید از این حق خود، بهره‌مند شوند. موضوع اشاره شده، این هدف را هم دنبال می‌کند که مهاجرین منتقل شده توسط رژیم صهیونیستی که از نقاط مختلف دنیا به این سرزمین گسیل یافته اند و شهرک سازی‌های اسرائیل نیز برای اسکان همین مهاجرین ادامه یافته است حقی در تعیین نظام حاکم بر فلسطین ندارند و تنها در صورتی این حق به آنان اعطا می‌شود که دولت واحد فلسطین تشکیل شود و برای آنان تابعیت فلسطینی صادر نماید.

اینکه در فردای برگزاری رفراندوم در سرزمین‌های اشغالی، اسرائیل از بین می‌رود یا نه موضوعی ثانویه است که با هر تحلیل و پیش‌بینی درباره آن نمی‌توان مانع حق بدیهی مردمان سرزمین فلسطین در تعیین سرنوشت خود شد.