کشف مویایی یخی ۲۸ هزار ساله باستان‌شناسان را شوکه کرد

خبرگزاری برنا- گروه علمی و فناوری؛ مومیایی یخ ‌زدۀ توله شیر ۲۸ هزار سال که اخیرا در سیبری کشف شده بود، توجه بسیاری از دیرنه‌شناسان را به خود جلب کرده است، دانشمندان با توجه به کیفیت بالای جسد باقی‌مانده می‌توانند حتی به راحتی رشته‌های سبیل آن را مشاهده و بررسی کنند.

اسپارتا نامی است که دیرینه‌شناسان سوئدی برای مومیایی یخی تازه کشف شده برگزیده‌اند، جسد این توله شیر کوچک را می‌توان تاکنون یکی از باکیفیت‌ترین مومیایی‌های کشف شده عصر یخبندان دانست، یخ توانسته تمام بافت‌های نرم بدن اسپارتا، دندان‌ها، پوست و حتی اندام‌های داخلی آن را به دور از فساد نگه دارد.

کی و کجا کشف شد؟

سال ۲۰۱۸ بود که بوریس برژنف یکی از ساکنان محلی بخش شمالی شرقی زمانی که تلاش داشت تا عاج‌های ماموت‌های باستانی را کشف کند با جسد اسپارتا مواجه شد، این بچه شیر یکی از توله شیرهایی است که در یخبندان دائمی یاکوتیا زیر خاک مدفون شده بود.

وضع قوانین سختگیرانه برای ممانعت از شکار غیرمجاز در مناطق شمالی روسیه سبب شده تا بومی‌های زیادی همچون برژنف در دل‌ یخ‌های عظیم به دنبال کشف عاج‌های باستانی بگردند از طرفی نازک‌ شدن لایه‌های یخی به دلیل تغییرات آب‌وهوایی به این افراد کمک کرده است تا شانس بیشتری برای یافتن بقایای باستانی داشته باشند.

بومیان این منطقه طی کاوش‌های سال‌های اخیر خود بقایای حیوانات باستانی زیادی از جمله چندین کرگدن پشمالو، گرگ، خرس‌های قهوه‌ای، اسب‌ها، گوزن‌های شمالی و گاومیش‌های کوهان‌دار و ... را کشف کرده‌اند.

کشفی قدیمی‌تر از اسپارتا

پیش از وقوع یخبندان بزرگ در این منطقه پستانداران زیادی در شمال روسیه زندگی می‌کردند، همین مسئله سبب شده بود تا برژنف یک سال پیش از کشف اسپارتا نیز موفقیت مشابه‌ای به دست بیاورد و لاشۀ یک شیر غارنشین دیگر را به فاصلۀ ۱۵ متری از محل کشف اسپارتا پیدا کند.

بوریس نامی بود که آن زمان برای شیر تازه کشف شده برگزیده شد اما ریزش یخ‌ در آن‌ منطقه مانع سالم ماندن آن به اندازۀ اسپارتا شده بود.

دیرینه‌شناسان بر این باورند که سن این توله شیرها در زمان مرگ حدود یک تا دو ماه بوده است و علیرغم شباهت‌های زیادی که بین آن‌ها وجود دارد به احتمال زیاد میان تولد اسپارتا و بوریس فاصله‌ای به طول ۱۵قرن وجود دارد.

شیوۀ زندگی شیرها

پژوهشگران طی بررسی‌های خود در تلاش هستند تا متوجۀ نحوۀ زندگی شیرهای باستانی شوند و دریابند که آن‌ها مانند شیرهای معاصر قارۀ آفریقا به صورت گروهی زندگی می‌کردند یا زیستی فردی در استپ‌های سیبری داشتند.

یکی از منابع مورد مطالعۀ دانشمندان برای پاسخ به این سوال نقاشی باستانی است که سال‌ها قبل توسط باستان‌شناسان در غار شاووه فرانسه کشف شده بود، این نقاشی دوازده شیر غارنشین نر و ماده را هنگام شکار یک گاومیش کوهان دار به نمایش گذاشته است.

علیرغم کشف تعداد زیادی از لاشه‌های تقریباً سالم شیرهای باستانی طی سال‌های اخیر، متاسفانه هنوز اطلاعات دقیقی از شیوۀ زیست اجتماعی آن‌ها در اختیار دانشمندان قرار ندارد و بیشتر فرضیه‌های موجود بر پایۀ حدس و گمان است.

بازگشت به عصر یخبندان 

دانشمندان امیدوارند که روزی بتوانند نسل منقرض شدۀ شیرهای غارنشین را بار دیگر با فناوری شبیه سازی به سطح زمین بازگردانند! آن‌ها همچنین انتظار روزی را می‌کشند که پیدا شدن لاشۀ شیرهای جدید سرنخ‌های بیشتری دربارۀ زندگی این حیوانات در اختیار پژوهشگران قرار دهد.

«شانس زیادی جهت شبیه سازی شیرهای غارنشین وجود دارد، این کار از بازآفرینی دوبارۀ ماموت‌های پشمالو آسان‌تر است»، این گذاره را آلبرت پروتوپوپوف، دیرینه‌شناس و یکی از نویسندگان اصلی این پژوهش علمی مطرح می‌کند.

هرچند چنین کاری در حال حاضر فقط یک آرزو است و گذشت زمان نشان خواهد که امکان پوشاندن جامۀ عمل به آن وجود دارد یا بشر از دستیابی به چنین هدفی ناتوان است به هرحال برای مشخص شدن نتیجه در گام بعدی باید توالی کل ژنوم اسپارتا و بوریس تعیین شود تا دریابیم که اطلاعات موجود چه کارکردهایی برای دانشمندان خواهد داشت.

انتهای پیام/