کتاب خواندن محض خاطر ویروس را نمی‌پسندم / در این دوران بهترین کتاب نگاه کردن به چشم‌های مادر، نگاه کردن به دستهای پدر و حرف زدن با همسر و فرزندانمان است

محمد صالح‌ علا شاعر، نویسنده و مجری تلویزیون در گفت‌وگو با خبرنگار برنا، اظهار داشت: دوران کرونایی برای کسانی که می خواهند هیچ کاری نکنند، یک فرصت طلایی است، من هم کاری نمی کنم، فقط یک ریزه رمان می نویسم، باعنوان «شکفتن گلی بیرون فصل ها» درونمایه آن به احتمال شرح رویاهای آدمی در دوران ویروس هاست، غیر از این یک ریزه هم ترانه می نویسم، ایضاً ترانه هایی که درگذشته نوشته ام را تعمیر می کنم، و روزهای جمعه به رادیو می روم، انجا حرف می زنم.

صالح علا خاطرنشان کرد: کتاب خواندن محض خاطر «ویروس» را نمی پسندم، وقت تلف کردن است، من می باید کتاب را با چنان کنجکاوی و دقتی بخوانم که پول هایم را می شمرم، با چه لذتی پولهایم را می شمارم، اغلب چند بار آنها را میشمارم، درنتیجه خوب در خاطرم می ماند که چه مبلغ پول دارم، یا ندارم، یا با همان انگیزه و اشتیاق بخوانم، چنانکه مایل ام بدانم، آلومینیوم سازی اراک و تراکتورسازی تبریز چند چندند، اگر با چنان دقت و اشتیاق کتاب بخوانم، در نتیجه ملتفت میشوم، کشورم با دیگر کشورهای جهان چند چنداست، به نظرم در این دوران بهترین کتاب، با خانواده حرف زدن است، نگاه کردن به چشم های مادر، نگاه کردن به دستهای پدر، حرف زدن با همسر و فرزندانمان است، که به اندازه یک کتابخانه کتاب خواندن است، اگر تنهاییم، رفتن جلوی آیینه، دیدن خودمان بی نتیجه نیست دست کم آیینه را زیباتر کرده ایم، از پنجره به آسمان، ماه، درختان صنوبر هم ما را بیشتر می‌کند.

او افزود: در سالی که گذشت بسیاری از هموطنانمان، هنرمندان و دیگرها عازم عالم ناز شدند، دلتنگی بسیار بود، شخصیت های هنرمندی چون استاد شجریان، هر چند آثار ایشان همچنان با ماست، چنانکه عارف قزوینی، بنان و دیگرها، چند روز پیش از امروز دوستی یک نغمه گی برایم فرستادند، با اجرای اقای همایون شجریان، غزل حسین منزوی عزیزمان، چه آوازی، چه آهنگسازی و تنظیمی، دلبرانه و هم غافلگیرکننده، که به یکباره زیر پایم خالی شد.

صالح‌ علا در پایان درباره عدم حضورش در تلویزیون گفت: برای تلوزیون کار نمی کنم، و هم نمی گویم چرا کار نمی کنم، زیرا شب عیدی نمیخواهم شما را هم دلگیر، ناامید و یا خدای ناخواسته خشمگین کنم، که جایی خواندم، جنت مکان شادروان مرحوم محمدعلی کلی، گفته اند، هیچ چیز به اندازه مشت های به هدر فته قهرمان را خسته نمیکند.