برای جهانی شدن سینمای ایران ارتباطی دو طرفه نیاز است / ما به رایزنی‌های فرهنگی نیاز داریم که سینماگرانمان را به کشورهای دیگر معرفی کنند

امیر سمواتی تهیه‌کننده سینما در گفت‌وگو با خبرنگار برنا، اظهار داشت: امکان حضور بازیگران ایرانی در پروژه‌های خارجی و در واقع فعالیت بین‌المللی ستاره‌های سینمای ما با مشکلات بسیاری مواجه است که یکی از اصلی‌ترین مسائل چارچوب‌هایی است که برای خانم‌ها و آقایان بازیگر تعیین شده و اگر در پروژه‌ای در تضاد با سیاست‌ها و محدودیت‌ها حضور داشته باشند باید پاسخگو باشند و به همین دلیل انتخاب‌های چندانی برای بازیگران ما وجود ندارد.

سمواتی خاطرنشان کرد: یکی دیگر از مسائل مربوط به تسلط بازیگران ما به زبان، لهجه و توانایی ارتباط برقرار کردن با دیگر بازیگران می‌شود. شاید یک بازیگر ایرانی بتواند در یک جشنواره معتبر جایزه بگیرد اما این جایزه نمی‌تواند دلیلی بر موفقیت او برای تبدیل شدن به بازیگری جهانی باشد چرا که پارامترهایی مثل گویش، تسلط به زبان و... بسیار مهم است. حتی بازیگرانی که تسلط کافی به زبان انگلیسی و دیگر زبان‌ها داشته‌اند در فیلم‌های اروپایی و آمریکایی معمولاً نقش‌ کاراکترهایی از آسیایی به آن‌ها داده می‌شود. به اعتقاد من بازیگران ما قطعاً پتانسیل کافی به لحاظ استعداد و توانایی را دارند و مسائلی خارج از این موضوع وجود دارد که مانع این اتفاق می‌شود.

او افزود: نکته دیگر به فعالیت اصناف، نهادها و سازمان‌های هنری و سینمایی ما مربوط می‌شود. ما در تولیدات مشترک فعالیت‌های چندان خوبی نداریم و بازیگران و حتی دیگر عوامل مثل فیلمبرداران و... فرصت چندانی برای بروز زمینه‌هایی برای همکاری ندارند. ما نیاز به نهاد یا سازمانی داریم که رایزنی‌های فرهنگی و هنری را انجام دهند و این کار به نظر من از سوی رایزن‌های فرهنگی وزارت امور خارجه ما باید صورت بگیرد و شخصیت‌های هنری ما را معرفی کنند. ما به یک متولی برای این مسئله نیاز داریم و اگر امکان تولیدات مشترک فراهم باشد قطعاً به نفع سینمای ما است.

تهیه‌کننده فیلم سینمایی «دربند» در ادامه تأکید کرد: وقتی ما درباره جهانی شدن حرف می‌زنیم یک ارتباط دو طرفه مدنظرمان است. اگر قرار است عوامل ما در کشورهای دیگر کار کنند باید عوامل سینمایی خارجی نیز امکان کار کردن در ایران داشته باشند و رابطه باید متقابل باشد. جهانی بودن تنها به ترکیه رفتن و فیلم ساختن محدود نمی‌شود و ما به یک مراوده برنامه‌ریزی‌‌شده و منطقی نیاز داریم.

سمواتی تأکید کرد: سینمای ما به جایی برای دیپلماسی عمومی نیاز دارد تا روابطی بین سینماگران ایران و جهان ایجاد کند که تنها محدود به جشنواره‌ها نشود. متأسفانه طی سال‌های اخیر سینمای ما دچار انحصارگری شده که فقط برخی افراد امکان فعالیت بین‌المللی هستند و فقط شرایط را برای ارسال فیلم‌های خودشان به جشنواره‌ها فراهم می‌کنند. ما شاهد اتفاقات عجیبی مثل یک شبه مجوز ساخت گرفتن بودیم و دیدیم برخی افراد 6 ماه تلاش می‌کنند و در نهایت به آن‌ها مجوز هم داده نمی‌شود. بنیاد سینمایی فارابی فیلم سینمایی «دربند» را 5 سال پیش فروخته و ما سال‌هاست برای گرفتن سهم‌‍مان تلاش می‌کنیم و به ما می‌گویند که امکان دریافت پول وجود ندارد. متأسفانه مراودات ما با کشورهای خارجی دچار مشکل است و امیدوارم مدیران آینده سینما این بلبشو را از بین ببرند.