رفاقت یک طرفه خستگی ناپذیر تئاتر با دیگر هنرهای نمایشی/ وقتی که همه از این چشمه رایگان می نوشند!

از سال 1961 به پیشنهاد انستیتو بین المللی تئاتر روز 27 مارس که امسال با 7 فروردین قرن جدید همراه است به عنوان روز جهانی این هنر مادر اعلام می شود و طبیعی است که خانواده تئاتر در این روز مهم به جایگاه افراد موثر در ماندگاری هنر نمایش در دنیا تبریک و تقدیر خواهند داشت و ارج می نهند تلاش بزرگانی را که در زنده ماندن هنر تئاتر در دنیا از هیچ کوششی پرهیز نکردند.

اما داستان در کشور ما رفاقتی یک سویه است و طبیعی است که در این مسیر روزی تئاتر از این ماجرا که سال ها از آن لطمه دیده است خسته می شود.

سال هاست که مهم ترین رکن سینما و تلویزیون یعنی بازیگر از طریق سالن های تئاتر پشتیبانی می شود و درخشش و ماندگاری بسیاری از فیلم ها و سریال های تلویزیونی در جذب مخاطب، رونق گیشه و حتی درخشش در جشنواره های مختلف به بازیگرانی مرتبط می شود که سال ها روی صحنه های مختلف نمایش درخشیده اند و تلاش بی حد و حصر آن هاست که امروز سینمای ما می تواند به استاندارد های جهانی فکر کند.

اما در شرایطی از این هنر مادر صحبت می کنیم که رفاقت یک طرفه تئاتر و پشتیبانی همه جانبه خانواده تئاتر از سینما و تلویزیون در تزریق بهترین بازیگران، حمایتی را از آن سو در بر نداشته است و این سیلی دیگر صورت تئاتر را نیز سرخ هم نمی کند!

وقتی که بازیگران تئاتری ناجی گیشه های سینما هستند چرا نباید سهمی از این موفقیت نصیب خانواده تئاتر شود؟
وقتی که امروز بخش عمده ای از بازیگران سریال های شبکه نمایش خانگی را تئاتری ها تشکیل می دهند چرا نباید از این اعداد هنگفت رد و بدل شده در پلتفرم ها ، سهمی ناچیز که می تواند ناجی زندگی تئاتر شود به آن ها تعلق بگیرد؟
مگر نه اینکه در 10 سال اخیر بخش عمده ای از صاحبان سیمرغ در جشنواره های مختلف،  از بازیگران تئاتر بوده اند پس چرا این موفقیت به تئاتر وقعی نمی نهد ؟

طبیعی است که حمایت دولت و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی می تواند در راس ماجرای بازگشت تئاتر به روز های اوج باشد و خانواده پر تلاش، غیرتمند و خستگی ناپذیر هنر نمایش در دولت پیش رو، چشم انتظار رونق دوباره سالن ها با دستگیری مادی و معنوی وزارت فرهنگ جدید هستند.

پس می توان توقع داشت که در روز جهانی تئاتر دوباره سرکی به زندگی حرفه ای و حتی شخصی تئاتری ها بکشیم و قول و قرار هایی واقعی برای آرامش و آسایش و حمایت و امنیت شغلی از افراد فعال در این حوزه داشته باشیم که بی شک نتیجه آن در عرصه های مختلف هنرهای نمایشی به چشم خواهد آمد.

فراموش نکنیم تئاتر از روزگار کرونا صدمه ای جدی دید و هنوز نتوانسته است روز های بیکاری ، خاموشی چراغ سالن ها و.... را جبران کند!

انتهای پیام//