پروفسور درگذشت

به گزارش خبرگزاری برنا، بر اساس خبر رسیده، ویکتور الکک در سال ۱۳۳۶ میلادی در خانواده‌ای فرهنگی در لبنان متولد شد. هنگامی که در دارالحکمه دانش‌آموز ممتاز شد، کتابی دوزبانه به فارسی و عربی از رباعیات خیام به او اهدا کردند و در راه بازگشت به خانه همه آن را خواند و چند رباعی را در ذهن و جان سپرد. از همان جا تصمیم به شناخت ادب و فرهنگ ایران گرفت و به یادگیری زبان فارسی و خواندن شاهکارهای ادب فارسی مشغول شد.

این شاعر لبنانی به ایران آمد و رساله دکترای خود را در رشته زبان و ادبیات فارسی در سال ۱۹۶۰ میلادی و زیر نظر بدیع‌الزمان فروزانفر نوشت. وی از رساله خود با موضوع «منوچهری و ادبیات عرب» با رتبه عالی دفاع کرد به گونه‌ای که همه استادانش او را در همه جهات ممتاز می‌دانستند و خواهان ماندن او در دانشگاه تهران بودند. اما او به لبنان بازگشت تا زبان و ادبیات فارسی را در دانشگاه‌های لبنان گسترش دهد.

ویکتور الکک علاوه بر زبان‌های عربی و فارسی، با زبان فرانسه و برخی دیگر از زبان‌های قدیم و جدید آشنا بود. از این شاعر لبنانی بیش از ۲۰ کتاب از جمله «تاثیر فرهنگ عربی بر شعر منوچهری دامغانی» و «بدیعیات الزمان» منتشر شده است.

در پی درگذشت پروفسور ویکتور الکک، شاعر، ادیب مسیحی، استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه‌های لبنان  و دارای قصاید مدحیه برای امام رضا (ع)، رییس سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی با صدور پیامی درگذشت او را تسلیت گفت.

به گزارش اداره‌ کل روابط عمومی و اطلاع‌رسانی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، در پیام تسلیت ابوذر ابراهیمی‌ ترکمان آمده است:

بسمه‌ تعالی

انا لله و انا الیه راجعون

بار دیگر جهان عرب و ایران در ماتم از دست دادن یکی از بزرگترین خادمان خود به سوگ نشست.

پرفسور ویکتور الکک، استاد مسلم زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه‌های لبنان روی در نقاب خاک کشید. با مرگ او یکی از دانش‌مردان بزرگ روزگار ما از دست رفت. او ادامه‌دهنده سنت ارتباط علمی و فرهنگی عمیقی بود که در چند دهه گذشته در این حوزه آثار بزرگ و دستاوردهای جدی‌ای داشته است.

در کار تحقیقات علمی، محققی نکته‌یاب و در خلق آثار ادبی، هنرمندی روشن‌بین و در ارتباطات علمی و دانشگاهی، پیام‌گذاری شایسته و قابل احترام بود. میراث علمی و فرهنگی او در پیوند ایران و لبنان و در نگاهی وسیع‌تر با جهان عرب، میراثی گرانبهاست.

سلوک فردی و اجتماعی او در جامعه متکثر لبنان، نمونه‌ای ارجمند از همزیستی مسالمت‌آمیز و زندگی توآم با فرهنگ و فضیلت بود. این فرزند پاک معتقد مسیحی با مسلمانان روابطی عمیق و اثرگذار داشت و سال‌ها عمر پُربار خویش را برای نزدیک کردن دیدگاه‌های مختلف صرف کرد.

با درگذشت او یکی از بزرگترین معماران پیوندهای فرهنگی ایران و عرب از میان ما رفت. فقدان او برای همه دوستداران فرهنگ و فضیلت، اندوهی جانکاه است که با مجاهدت افزون‌تر همه ما می‌تواند از غم این ضایعه، فروکاست.

به روان پاک او درود می‌فرستیم و از طرف سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی به جامعه فرهیختگان ایران و عرب و دوستداران فرهنگ مشترک تسلیت عرض می‌کنیم.