هنوز تکنیک من ناقص است و ایرادات بزرگی دارم

به گزارش خبرنگار برنا، هادی حجازی فر بازیگری که با فیلم «ایستاده در غبار» ساخته محمد حسین مهدویان به عنوان یک بازیگر متفاوت خودش را به سینمای ایران معرفی کرد، این بار با درخشش در «ماجرای نیمروز» همین کارگردان نشان داد که سینمای ایران بازیگری با سبک و سیاق تازه را یافته است و این بار هم در نقش شخصیتی واقعی و مستند به ایفای نقش پرداخته؛ یک مامور عملیاتی به نام «کمال» که از جبهه به تهران می آید: «در روزهایی که این حوادث تلخ رخ می دادند من 5 سال داشتم اما با این وجود، تصاویر و خاطراتی که از سال های ابتدای دهه شصت داشتم، کمک زیادی برای درک بهتر موقعیت و شخصیت «کمال» کرد.

بازیگر فیلم های «ایستاده در غبار» و «ماجرای نیمروز» که در دو سال اخیر یکی از چهره های بازیگری سینما بوده درباره دلایل دیر مطرح شدنش در عرصه بازیگری حرفه ای می گوید: «من یکسری باورها دارم که بر اساس آن کار می کنم. راستش مشتاق بودم که کارگردانی کنم ولی انگار قرار بود که اول بازیگر شوم. در سال 83-82 در فیلم «مزرعه پدری» کار کردم که خیلی از بازیگران نقش اول امروز نقش کوتاه تری از من در این فیلم داشتند اما من خیلی نوع گزینش و رفتار با بازیگران تازه کار را دوست نداشتم و گفتم من دیگر نمی خواهم بازی کنم. حتی برای فیلم «خداحافظ رفیق» قرارداد هم بسته بودم اما در لحظه آخر خداحافظی کردم و کار نکردم.

او همچنین اضافه می کند: «خدا را شکر با کارگردانی کار کردم که کارش دیده می شود و این به نظرم خیلی خوب است که یک بازیگر در یک فیلم خوب بازی کند تا این که یک بازیگر در یک فیلم بد بازی کند اما بدرخشد. باز هم می گویم راضی هستم از این که این اتفاق افتاده است. طبعا الان تجربه بیشتری دارم و خدا را شکر همه چیز دارد در راستای آنچه دلم می خواهد پیش می رود.»

اگرچه خودش توضیح می دهد: «هنوز تکنیک من ناقص است و ایرادات بزرگی دارم. مثلا هنوز به تصویر خودم مسلط نیستم. بازیگرها می دانند که مثلا این میمک با این حجم در این کادر درست است یا نیست اما من چون این کار را زیاد نکردم، بلد نیستم اما در فیلم «گیلدا» که بازی کردم از کارگردان خواهش کردم تا تصاویر بازی ام را ببینم و متوجه اشتباهاتم شوم. فکر کنم با چند کار دیگر هم بتوانم بهتر این موضوع را درک کنم. در واقع من مقابل دوربین مشکل ندارم اما نگران داخل دوربین و تصویرم هستم که این مستلزم تجربه و تسلط بر تصویر ذهنی است که من کمتر دارم.»