برای بازی در «سایه بان» تجربیاتم در تئاتر به من کمک کرد/ اول قرار بود نقش پیمان را بازی کنم/کار کردن با برادران محمودی را خیلی دوست دارم

به گزارش خبرنگار رادیو و تلویزیون خبرگزاری برنا؛ محمد ولی زادگان، بازیگر نقش سعید، با حضور در سریال «سایه بان» اولین تجربه تلویزیونی خود را تجربه کرده است. با این بازیگر در خصوص اولین تجربه تلویزیونی اش و نیز همکاری مجددش با برادران محمودی گفتگویی داشته ایم که در ادمه می‌خوانید.

در ابتدا بگویید نحوه معرفی شما به این سریال چطور اتفاق افتاد؟

من در این سالها خیلی سعی کرده ام جای درستی بروم و این اتفاق وجود دارد که با وجود پیشنه درست در تئاتر و مشاورین درست بازهم پروسه انتخاب کردن خیلی سخت‌ است. وقتی من  فیلم «چندمتر مکعب عشق» را دیدم از خداخواستم که دوباره من را در کنار برادران محمودی قرار دهد. حالا دوباره این اتفاق خوب نه در سینما بلکه در تلویزیون افتاده است و امیدوارم که مجددا این همکاری در سینما رخ دهد. ماجرا از این قرار بود که یکی از دوستانم به من گفت که با جمشید محمودی قرار بگذارم تا او برای بازی در این پروژه من را ببیند. آقای محمودی من را دید و گفت که تو برای نقش سعید سن کمی داری، البته آن موقع کست دیگری برای این سریال در نظر گرفته شده بود و سن سعید و زنش بالاتر بود. اما بعد از گذشت 15-20 روز با من تماس گرفتند و نقش دیگری برایم در نظر گرفتند که نقش پیمان بود. من دوباره به دفتر رفتم  به من گفتند متن سعید را بخوان تا ببینیم چگونه می خوانی و یک تست دادم و تست دادن کسر شأن نیست و مفتخرم که بگویم خوانش کردم و در آن خوانش بود که به نتیجه رسیدم و توانستیم کار کنیم.

برای در آوردن کاراکتر سعید  چقدر با برادران محمودی گپ و گفت داشتید در واقع چقدر برای این کاراکتر ایده و خلاقیت خرج کردید؟

بخش زیاد متن حدودا 70-80 درصد در فیلمنامه اتفاق افتاد . برخی لحظه ها با توجه به تخصص جمشید محمودی و کدهایی که به ما می‌داد انجام می‌شد و بخش‌هایی هم  از فیلتر شخصی من عبور می‌شد.

بعضی‌ها معتقدند سریال «سایه بان» نمایش مشکلات و معضلات جوانان است و تا حدی در آن سیاه نمایی شده است. شما این نقد را چقدر قبول دارید؟

به نظر من این کاملا واقعی است چه خوشمان بیاید چه نیاید ، چه خوشبختی، چه بدبختی و خنده و غم و هر چیزی دیگری که باشد. به نظر من مهمترین حسن و رویکرد سایه بان این است که نگاه مستند و واقعی از آدم‌های شهر و کشورمان دارد.  مردم گاهی می خواهند همیشه از این واقعیت گریز بزنند و سرشان را در جایی گرم کنند. دلیلش این است که واقعیت را به همین شکلی که هست در زندگی روزمره‌شان می بینند و با آن برخورد می کنند. ما همیشه دوست داریم از واقعیت فرار کنیم به همین دلیل است که کارهای طنز و کمدی مخاطب بیشتری دارد و با اقبال ویژه‌تری روبرو می‌شود.

فکر می‌کنید این حجم از مشکلات و معضلات واقعا در زندگی جوانان جامعه ما وجود دارد؟

به نظرم این اندازه از مشکلات واقعا در زندگی جوانان وجود دارد. گاهی در اینستاگرام به من پیام داده اند و گفتند که تو در این قصه زندگی ما را بازی می‌کنی و در واقع تو در این سریال با زندگی ما مواجه هستی. می خواهم بگویم اتفاقات از بیرون نیست و هرچه هست از درون است و ما خیلی عادت نداریم به خودمان نگاه کنیم.

فکر می‌کنید نمایش داستان «سایه بان» در مدیوم تلویزیون مناسب‌تر است یا سینما؟

از این بابت که تلویزیون مخاطب عامه تری دارد و به نوعی ما به خانه‌های مردم می‌رویم. این طور به نظر می‌رسد که آن دست از مخاطبانی که تلویزیون جمهوری اسلامی را  رصد و مطالعه می کنند، کمتر ماهواره می‌بینند و کمتر درگیر فضای مجازی و اینترنت می‌شوند اتفاقا این قشری راحت‌تر با این مدیوم کنار می‌آیند و قبولش دارند. این قشر همان قشری است که قرار بود مخاطب سایه بان باشد. ممکن بود این قصه قالب سینمایی هم داشته باشد.

نقشی که شما، مجتبی پیرزاد و دیگر بازیگران جوان این مجموعه دارند بازی میکنند بدون هرگونه ادا در اکت است و نقش اغراق آمیزی ندارند.  این را آقای محمودی از شما خواستند یا خودتان سعی کردید که رعایتش کنید؟

حتما یک بخش زیادی برای خودمان است وبخش دیگری از آن مربوط به ذات پروژه می‌شود. ما بیشتر سعی کردیم آن شخصیت را درک کنیم و خودمان را در آن پوزیشن قرار دهیم. فکر می‌کنم هر چه زندگی شخصیت‌ها در جریان قرار می‌گرفت کارها زنده‌تر می‌شد و حسی که الان مخاطب درگیر آن شده دیده شد. جنس انتخاب بازیگر جنسی نیست که اغراق آمیز باشد،ضمن اینکه برادران محمودی به خوبی می‌دانند در کار باید چطور رفتار کنند تا چه خروجی حاصل شود.

تجربه بازی و کارگردانی شما در تئاتر چقدر به بازی تان در این مجموعه کمک کرد؟

وقتی کسی در سال‌های متمادی در تئاتر بازی و بازیگردانی می‌کند انواع و اقسام و شکل‌های متفاوت بازیگری را می شناسد ومی‌داند که در چه مدیومی به چه شکلی بازی کند و چگونه به بازگیر کد بدهد وآن بازیگر چطور اجرا کند. همه این‌ها نکاتی است که طی سال‌ها تلاش به دست می‌آید. تجربیات کسب شده در تئاتر به خصوص تجربه صبر در اینجا خودش را نشان می‌دهد و نمی‌شود منکر آن شد.

در حال حاضر پیشنهاد جدیدی دارید؟

در فستیوال فجر تئاتری با کارگردانی سعید بهنام داریم که یک کار محیطی  جالب است ولی در تلویزیون پیشنهادی ندارم و در سینما هم یک بده و بستانی داریم حالا ببینیم که چه می‌شود و ترجیح می دهم که فعلا چیزی راجع به آن نگویم.