قبل از اینکه نباشی بیا باهم عکس بگیریم، شاید یهو من نباشم!

این روزها بازار شایعات و حکایات و خود شیرینی ها و دگر دوستی ها و احترام گذاشتن ها و بی احترامی ها  و جمع آوری فالور و... به اندازه ای داغ است که خیلی از چهره های معروف و گمنام حتی برای دیدن نزدیکانشان هم دو دل هستند و دودل تر آنکه هراس دارند در قاب عکس مشترکی با نزدیک ترین افراد خانواده‌شان قرار بگیرند که نکند برچسب خودشیرینی و نمایش دادن بر آن ها منتسب شود.

قطعا ملاقات و بیمارپرسی، صله رحم و دیدار بزرگان و اساتید و چهره های در بستر بیماری، سنتی حسنه است که در فرهنگ ایرانی صاحب درجه است اما سنت با یک چوب همه را راندن هم این روزها در جان فرهنگ ما مهمان ناخوانده شده است!

چرا باید با قضاوت خودخواهانه و با هدف نابودی و از بین بردن صفات اخلاقی افراد به دنبال این باشیم که هر اقدام انسانی فردی را با برچسب ریا آلوده کنیم؟

اینکه لذت دیده شدن این روزها بیش از هر روز زیر زبان خیلی ها مزه کرده است یک طرف و اینکه آیا این دیده شدن با هر قیمتی برای هرکسی چه مزه ای دارد جای بحث جدی تری دارد.

عباس جدیدی نمونه ی آسیب دیده‌ی انتشار چند عکس در فضای مجازی شد و هنوز در حال پاسخ دادن است و البته از این دست افراد سلبریتی در مدت اخیر کم نداشتیم اما انصافا باید گفت برخی عباس جدیدی را در این ماجرا نه تنها فیتیله پیچ که ضربه فنی کرده اند. این در حالی است که از عباس جدیدی های سلبریتی تر و نام آشناتر این روزها کم نداریم که در این حوزه حضوری فعال تر و چشم گیرتر دارند طوری که کارگردانی شده طور اقدام به انتشار ریا در دنیای غیر واقعی می کنند اما رفتار آن ها نه تنها نقد نمی شود که مورد توجه نیز قرار می گیرد چراکه خدابیامرزها دوست داشتنی هستند....

قاعدتا به لحاظ شخصیت شناسی، هر فردی با هدف مشخص خودش اقدام به چنین رفتار و عملی می کند. پس به این راحتی ها نمی توان قضاوت کرد و در مورد افراد مختلف رای نهایی صادر کرد که تو بر چه اساسی مدام عمل خیر و انسان دوستانه ات را رسانه ای می کنی؟

در واقع هرکسی با دیدگاه ذهنی خودش تصمیم به این کار می گیرد حالا اگر عکاسی در شرایط مختلف و انتشار آن در فضای مجازی به یک ناهنجاری تبدیل می شود نباید به آن نگاه آسیب شناسانه داشت چراکه واقعیت پشت این هدف ملموس نیست به طور مثال ویدئویی که ایرج نوذری با هزاران توجیه از عیادت خود با جمشید مشایخی منتشر کرد نشان از این دارد که او مراقب است در دام این اعتراضات رسانه ای گرفتار نشود.

برای بهبودی حال استاد مشایخی این روزها دست به دعا برمی داریم اما بایستی مراقب باشیم که با انتقادات بی ربط و با ربط مان سنت ملاقات و بیمارپرسی به یک ناهنجاری ترسناک تبدیل نشود که هنرمندی مثل کوروش تهامی از این قصه حتی فراری باشدو زبان به اعتراض بگشاید.