هیس ! برای منتقدان نوید محمدزاده

چند سالی است صحنه تئاتر بازیگری را به سینمای ایران هبه کرده است که البته منتقدان و طرفداران فراوانی هم دارد. نوید محمدزاده به یکباره خودش و سبک بازی‌اش را به سینمای ایران تحمیل کرد تا امروز یکی از بهترین‌های ایران در عرصه بازیگری باشد. 

بازیگری باهوش، صاحب سبک، متفکر و آشنا به حس و تکنیک که کم‌کم می‌رود تا کارنامه بازیگری‌اش سنگین‌تر از خیلی‌ها شود.

نوید محمدزاده که البته هنوز هم از خانواده تئاتر محسوب می‌شود، به‌رغم دریافت سیمرغ‌هایی از جشنواره فیلم فجر قطعاً هنوز یک سیمرغ از این سینما طلبکار است سیمرغی که او را عصبانی نکرد و تلاشش را چند برابر، تا امروز خانواده سینمای ایران برایش کلاه از سر بردارند.

در روز هشتم جشنوراه فجر در سینمای رسانه، دو فیلم «متری شیش و نیم» و «سرخ‌پوست» از دو کارگردان متفاوت، با دو دیدگاه متفاوت و در دو فضای متفاوت با دو نقشی کاملا متفاوت از نوید محمدزاده روی پرده سینما رفت تا در مقام اول ثابت شود که او به قول برخی‌ها یک بازیگر تک بعدی نقش‌های پرخاشگر نیست و توانمندی این را دارد که در نقش‌های متفاوت بدرخشد و نمره و عیار بازیگری‌اش را به رخ بکشد. 

بازی در فیلم جدید سعید روستایی و ایفای یک شخصیت خاکستری جذاب که تمام لایه‌های درونی شخصیت برخاسته از ذهن کارگردان و نویسنده در صورت بازیگر متجلی بود. کاراکتری با ابعاد فراوان که در یک فرصت کوتاه سینمایی، بازیگرش با قالب‌های مختلف، قطره چکان طور تا ثانیه‌های آخر شخصیت را برای تماشاگرش تعریف کرد.

بی‌شک شخصیت ناصر در فیلم «متری شیش و نیم» کاراکتری نیست که بتوان مابه ازای فراوانی را از او در جامعه یافت کرد اما شخصیت با خوش سلیقگی تمام نوشته شده و تماشاگرش را واردار به باور می‌کند. نقش زوایای پنهان فراوانی دارد که در چند سکانس در حد و اندازه‌های یک استار نمود پیدا می‌کند، سکانس ملاقات با اعضای خانواده، سکانس دادگاه، سکانس پشت ماشین حمل متهم و سکانس پای چوخه دارد از لحظات درخشان بازی نوید محمدزاده در فیلم متری شیش و نیم بود که بسیار درخشان دیده شد.