شاخ های مجازی حیثیت صدا و سیما را بردند/ سلبریتی ها فکر می کنند در همه امور می توانند اظهارنظر کنند

امان‌الله قرایی‌مقدم، جامعه شناس و استاد دانشگاه، در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری برنا با اشاره به حضور افراد مشهور و چهره‌های فضای مجازی در تلویزیون گفت: بنده مخالف این جریان هستم. این افرادِ به اصطلاح سلبریتی به دلیل اینکه سابقه مورد قبول و درستی ندارند اگر در تلویزیون به عنوان مجری و یا هر چیز دیگری ظاهر شوند، الگوی نوجوانان و جوانان قرار می‌گیرند و این برای مسئله برای این قشر بسیار آسیب‌زاست.

وی ادامه داد: مردم ناخودآگاه دوست دارند در سابقه و زندگی خصوصی افراد معروف تجسس کنند. زمانی که تلویزیون شاخ‌های فضای مجازی را در رسانه ملی روی آنتن می‌برد، مردم به جستجو صفحه شخصی آنها می‌پردازند و در این هنگام اگر به نقطه ضعف برسند به حیثیت صدا و سیما و رسانه ملی صدمه وارد می‌شود.

قرایی‌مقدم با اشاره به اینکه افراد در تلویزیون باید بر اساس شایستگی و کاردانی انتخاب شوند بیان داشت: تلویزیون در انتخاب افراد باید دقت بالایی داشته باشد. معیار انتخاب این افراد باید لیاقت، شایستگی و کاردانی باشد. هدف تلویزیون در واقع سوء استفاده تبلیغاتی از این افراد برای جذب بیننده است.

این جامعه شناس در مورد اظهار نظر کردن سلبریتی ها در همه موضوعات، تصریح کرد: این سلبریتی‌ها چون معروف و مشهور هستند فکر می‌کنند در همه امور می‌توانند دخالت کنند و نظرشان را بگویند. بنابراین چون انتقادهایشان غیرعلمی و ناآگاهانه است جوانان را به خطر می‌اندازند. ماکس وبر با طرح یک اصل مهم به نام تئوری حکومت اداری می گوید انتقادها باید غیرشخصی و عقلانی باشند. یعنی افراد نباید بر اساس روابط، معروف و مشهور بودن انتخاب شوند بلکه شایستگی حرف اول را بزند.

قرایی مقدم با اشاره به سوء استفاده کردن از سلبریتی ها در ابعاد مختلف، اظهار داشت: سوء استفاده کردن از افراد مشهور از بُعد اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی قابل بررسی است. معمولا از افرادی که چهره خوب و زیبایی دارند برای انواع تبلیغات به شکل اقتصادی استفاده می کنند. از نظر سیاسی هم استفاده از سلبریتی ها در تمام دنیا رایج است. در کشور خودمان هم در انتخابات ریاست جمهوری این مسئله را به وضوح دیدیم. مثل استفاده از تتلو برای تبلیغ آقای رئیسی.

این جامعه شناس و استاد دانشگاه در پایان گفت: به وجود آمدن این موضوع، عیب جهان سوم است. کشورهای صنعتی مثل ژاپن، آلمان و آمریکا براساس عقل و تخصص انتخاب‌هایشان را انجام می‌دهند، بنابراین نیروی انسانی هرگز به هدر نمی رود.