دینی که با گذشته ازدواج کند در دنیای جدید بیوه می‌ماند!

باورش سخت است که یک پاپ طرفدار پروپا قرص ِ تیم سن لورنزو باشد و به زبان آورد، تانگو برقصد و از گفتن آن ابایی نداشته باشد، با مترو سفر کند و لذت ببرد، در رستوران مورد علاقه‌اش در صف پیتزا بایستد و یا اعتراف به اشتباهات گذشته خود کند، همین هاست که فیلم دو پاپ را خاص می‌کند و بیننده مجذوب را با خود تا انتها می‌کشاند.

دو پاپ ساخته فرناندو میرلس در سال 2019  است که در زمان ِ قداست کلیسا به نقد ِ آن می‌پردازد و مناظره‌ای زیبا از «پاپ بندیکت شانزدهم و کاردینال برگولیو» را به تصویر می‌کشد که اولی نماد ِ سنت است و دیگری نماد مدرنیته، اولی از دیوارها می‌گوید و دومی از پل‌ها، اولی از محافظت از گذشته دینی ِ دو هزار ساله می‌گوید و دومی از جامعه امروز، اولی از حفظ وضع موجود در کلیسا می‌گوید و دومی از تغییر و تحول در کلیسای کاتولیک، اولی از محافظه‌کاری می‌گوید و دومی از اصلاح، اولی تنهایی و جدایی از مردم را سرلوحه دارد و دومی فقط خدا را تنها و بی‌شریک می‌داند و لذت را در میان مردم بودن می‌داند. گویی تفاوت نگاه را باید از یکی از طنازی‌های فیلم درک کرد آنجا که اولی در پساذهنش معتقد است که در هنگام دعا نباید سیگار کشید و دیگری اینگونه می‌بیند که می‌شود هنگام سیگار کشیدن دعا هم خواند.

دو پاپ داستان واقعی از مناظره دوستانه پاپ بندیکت شانزدهم (پاپ سابق) است با پاپ فرانسیس (پاپ کنونی) که تفاوت دیدگاه حاکمان دینی را در دنیای امروز نشان می‌دهد. جدالی که در انتها سنت می‌پذیرد که دین هم باید در دنیای امروز خود را با مردم و جامعه تطبیق دهد و پذیرای اصلاح و مدرنیته می‌شود.

داستان دو پاپ داستان جذاب ِ امروز ماست و در انتها هر دو می‌پذیرند که کلیسا دور خود با دنیای پیرامونش دیوار کشیده درحالیکه خطر ِ واقعی درون ِ خود کلیسا بوده. هر دو پاپ می‌پذیرند پیروان‌شان در دنیا در حال از دست رفتن هستند و باید کاری کرد، می‌پذیرند که کلیسا اسیر خودپسندی شده و دیگر بخشی از دنیا نیست. گویی پاپ ِ محافظه‌کار هم می‌پذیرد که می‌بایست خود را با دنیای امروز همراه سازد و این حقیقتی است که مقاومت برابر آن بی‌فایده است.

به نظر، گل ِ سرسبد ِ دیالوگ‌های فیلم زیباترین تصویر را از جهان ِ جدید برای ما ترسیم می‌کند آنجا که «پاپ فرانسیس» می‌گوید: دینی که با گذشته ازدواج کند در دنیای جدید بیوه می‌ماند...!