مدام باید با تیره‌سازی لباس‌ در سریال‌ها مبارزه کنیم!

سمیه سنقری در گفت‌وگو با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا گفت: «سریال مخاطب زیادی دارد و بسیاری از مردم، به جای حضور در سینما، تماشای سریال از تلویزیون را انتخاب می‌کنند. از طرفی بیشترین چیزی که از هر شخصیت برای مخاطب جذابیت دارد و در ذهنش می‌ماند لباس‌های بازیگر است، پس مهم است که طراح هوشیار باشد و بداند چه نوع پوششی را برای شخصیت و با چه رنگی طراحی می‌کند. می‌توان سراغ اصول سنتی و پایه‌ای خودمان برویم و با استفاده از فرهنگ خودمان لباس‌هایی را طراحی کنیم که به نوعی تلفیقی میان گذشته و مد روز باشد و موجب کشاندن نسل جدید به این سمت باشیم.»

او درباره سخت‌گیری‌های تلویزیون هم گفت: «صدا و سیما این اجازه را به طراح لباس نمی‌دهد که با استفاده از رنگ‌ها و خلاقیت خودش، طرح‌هایی تازه‌ خلق و فرهنگ‌سازی کند. ما مدام باید با تیره‌سازی در سریال‌ها مبارزه کنیم و فرهنگ تیرگی لباس‌ها را بشکنیم. از طرفی تهیه‌کنندگان در تلویزیون هم بهایی به طراحی لباس نمی‌دهند و حتی پیش می‌آید که از بازیگر می‌خواهند لباس را خودش بیاورد و اینگونه است که نمی‌توان برای بیننده الگو به وجود آورد.»

سنقری درباره شبکه نمایش خانگی و آزادی نسبی این مدیوم نسبت به تلویزیون هم گفت: «در شبکه نمایش خانگی اما شرایط کمی متفاوت است: آنجا می‌توان از رنگ‌ها و لباس‌های مختلف استفاده کرد و ممیزی کمتر، موجب شادابی می‌شود و طبیعتا مخاطب را جذب می‌کند. در حالی که ما در تلویزیون حق استفاده از شلواز جین، عینک آفتابی و رنگ‌های شاد و... را نداریم و مدام با مواردی چون بلندی مانتو و تنگی دور بازوی لباس و موارد این‌چنینی طرف هستیم که دست ما را بسته است و ما چیزی را که در جامعه می‌بینیم را در رسانه ملی نمی‌توانیم به تماشا بگذاریم. در حالی که زرق و برق در شبکه نمایش خانگی مخاطب را جذب می‌کند.»

این طراح لباس در آخر با اشاره به نحوه شکل‌گیری لباس یک شخصیت هم گفت: «طراح لباس فیلمنامه را می‌خواند و پس از مشورت با کارگردان و شخصیت‌پردازی، با بررسی شرایط روحی شخصیت، جایگاه اجتماعی و احوال شخصیت در طول قصه، لباس او را طراحی می‌کند. موضوعی که بدل به یک مشکل بزرگ شده است، طراحی لباس برای سینما و تلویزیون و تفاوت آن با طراحی لباس در مزون است و فرقی که میان‌شان وجود دارد؛ ای کاش این موضوع جا بیافتد./2