مدیران کم تحمل و دور باطل افراد ناکام/ سرعت جابجایی مربیان در ایران از شیوع کرونا بیشتر است

به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری برنا؛ نوزدهمین دوره لیگ برتر با تمام فراز و نشیب‌ها و حاشیه‌های عجیبش رو به پایان است. لیگی که جدا از بحث طولانی شدن آن به دلیل شیوع کرونا، در یک موضوع دیگر هم رکورددار بوده است. در لیگ امسال 16 تیم لیگ برتری حدود 35 تغییر را روی نیمکت‌های خود شاهد بودند که این یک رکورد عجیب در تاریخ لیگ برتر محسوب می‌شود و در هیچ دوره دیگری این میزان از تغییرات روی نیمکت تیم‌ها اتفاق نیفتاده است.

سال‌هاست که کارشناسان فوتبال از ثبات نبودن ثبات در مدیریت باشگاه‌ها و تاثیرات نامطلوب آن روی فوتبال می‌گویند. مدیرانی که امروز هستند و فردا نیستند و زمان خروج از باشگاه کوله‌باری از مشکلات و بدهی را برای مدیر بعدی به جا می‌گذارند. عدم ثبات در مدیریت، بی‌ثباتی روی نیمکت مربیان فوتبال را هم به دنبال دارد که این اتفاق در حال حاضر تبدیل به یکی از بحران‌های بزرگ در ایران تبدیل شده است.

نیمکت‌های لرزان تیم‌های ایرانی هر روز بیشتر از روز قبل بی‌ثبات می‌شوند. وقتی از بی‌ثباتی حرف می‌زنیم منظورمان این نیست که یک باشگاه سرمربی‌اش را هر فصل تغییر می‌دهد. در سال‌های قبل این‌گونه بود که تیم‌های بی‌ثبات، فصل را با یک مربی شروع می‌کردند و با یک مربی دیگر به پایان می‌رساندند اما الان بی‌ثباتی در نیمکت‌های تیم‌های فوتبال فراتر از این حرف‌هاست. الان دیگر بحث نیم فصل مربیگری در این تیم و نیم فصل در آن یکی تیم نیست. بلکه هفته به هفته شاهد تغییر روی نیمکت تیم‌ها هستیم.

یک روز در شمال و یک روز در جنوب... دو هفته در تیم متمول شهرستانی و یک هفته در تیم مدعی سقوط... این اوضاع این روزهای برخی مربیان فوتبال در ایران است که البته خودشان به تنهایی مقصر شرایط پیش آمده نیستند.

روزگاری صاحب منصبان فوتبال در ایران سبک مدیریتی مالکان و مدیران کشورهای عربی را به سخره می‌گرفتند و از آنها بابت پائین بودن آستانه تحمل‌شان انتقاد می‌کردند. حالا فوتبال ایران تبدیل به ملغمه‌ای از تغییرات و بی‌ثباتی شده که قطعا در فوتبال دنیا بی‌نظیر باشد. در طول لیگ نوزدهم از بین 16 تیم، 12 تیم روی نیمکت سرمربیگری خود تغییر داشته‌اند و فقط 4 تیم فولاد خوزستان، سپاهان اصفهان، نفت مسجدسلیمان و سایپا با همان سرمربی که لیگ را شروع کردند، ادامه داده‌اند که شاید این رکورد در نوع خود غیرقابل تکرار باشد.

جالب است بدانید که در لیگ نوزدهم بیش از 35 مربی هدایت 16 تیم لیگ برتری را در این فصل برعهده داشتند و برخی از مربیان رفت و برگشت‌های عجیبی هم داشتند!

در این بین علاوه بر اینکه مربیان هم به قراردادهای خود پایبند نیستند و تا پیشنهاد بهتری از باشگاه دیگری به دست‌شان می‌رسد فیل‌شان یاد هندوستان می‌کند، بی‌تردید مدیران باشگاه‌ها هم در اوضاع عجیبی که پیش آمده مقصر هستند. پروسه انتخاب مربی در فوتبال ایران هیچ شباهتی حتی به کشورهای همسایه‌مان هم ندارد.

فرزاد آشوبی، مربی تیم خوشه‌طلایی و بازیکن اسبق سرخابی‌های پایتخت، در گفت‌وگو با خبرنگار گروه ورزشی خبرگزاری برنا در خصوص تغییرات زیادی که روی نیمکت تیم‌ها در لیگ برتر اتفاق می‌افتد، اظهار داشت: «سطح تحمل مدیران در فوتبال ایران پائین است چون هنگام انتخاب سرمربی بررسی‌های لازم انجام نمی‌شود. معمولا مدیران باشگاه‌ها در ایران بدون توجه به توانایی‌های مربیان و اینکه آیا راه و روش آن مربی با چیزی که باشگاه می‌خواهد همخوانی دارد یا نه دست به انتخاب می‌زنند. اگر باشگاه‌ها با کار کارشناسی شده و با توجه به امکانات و انتظاراتی که دارند مربی انتخاب کنند شاهد این حجم بالا از تغییرات در سطح اول فوتبال ایران نخواهیم بود اما متاسفانه در این بین انتخاب‌ها محدود به چند مربی با چند صفحه برنامه شده است.»

اگر به اسامی مربیانی که در سال‌های اخیر در فوتبال ایران فعالیت کرده‌اند نگاهی بیندازیم می‌بینیم دایره محدودی از مربیان ناکام در فوتبال ایران وجود دارند که هر فصل در 2، 3 تیم مربیگری می‌کنند بدون اینکه کارنامه‌ای پربار و درخشان داشته باشند. با این وجود همواره تعدادی مربی ناکام هستند که بین باشگاه‌های ایرانی جابجا می‌شوند و نتیجه‌اش می‌شود همین فوتبال بی در و پیکر امروزی که هر روز بیشتر از روز قبل به عقب برمی‌گردد و نشانی از پیشرفت در آن نیست. در این بین مدیران ایرانی هم کمتر پیش می‌آید که پشت مربیان خود بمانند و از آنها حمایت کنند.

آشوبی در این زمینه به خبرگزاری برنا گفت: «وقتی باشگاهی تصمیم به انتخاب مربی می‌گیرد باید همه جوانب را بسنجد. یک مدیر باید راه و روش مربی مورد نظرش را بشناسد و از او طرح و برنامه جامع بخواهد نه اینکه دور هم بنشینند و ببینند الان چه کسی بیکار است و به او پیشنهاد بدهند. تا زمانی که انتخاب مربی در فوتبال ایران بدون برنامه ریزی و با اصول حرفه‌ای انجام نشود اوضاع همین‌طور خواهد بود. چه بسا در سال آینده به جای 12 باشگاه هر 16 تیم حاضر در لیگ برتر چند بار مربیان خود را تغییر دهند.»

در ادامه نگاهی به تغییرات مربیگری در تیم های لیگ برتری می‌پردازیم.

پرسپولیس: بعد از رفتن برانکو، گابریل کالدرون جانشین او شد. او به دلیل عدم دریافت مطالباتش و اختلافاتی که با انصاری‌فرد، مدیرعامل وقت پرسپولیس، داشت از این تیم جدا شد و یحیی گل‌محمدی روی صندلی مربی آرژانتینی نشست.

استقلال: آندره‌آ استراماچونی، سرمربی ایتالیایی استقلال، در هفته‌های ابتدایی حضورش در این تیم نتایج خوبی نگرفت و در همان هفته‌های نخستین لیگ از سمت خود استعفا کرد که با مخالفت وزیر ورزش و جوانان مواجه شد. استرا در استقلال ماند و تیم را به صدر جدول هم رساند اما در نهایت بنا به دلایلی که در این مطلب نمی‌گنجد از استقلال جدا شد. در واقع مدیران استقلال پای استرا ماندند و از او حمایت کردند اما خود این مربی ایتالیایی رفتن را به ماندن ترجیح داد. بعد از او هم فرهاد مجیدی روی نیمکت استقلال نشست که با وجود برآورده نشدن انتظارات، مدیریت باشگاه استقلال همچنان از او حمایت می‌کند.

گل‌گهر سیرجان: تیم متمول سیرجانی اولین فصل حضورش در لیگ برتر را با وینکو بگوویچ آغاز کرد و در هفته هشتم مجید جلالی، سرمربی این تیم شد. جلالی تا همین دو، سه روز پیش سرمربی گل گهر بود اما بعد از نتایج ضعیفی که همراه این تیم کسب کرد از سمت خود استعفا کرد. بعد از استعفای جلالی، رضا مهاجری گزینه سرمربیگری گل گهر شد که در لیگ امسال حضور روی نیمکت تیم‌های نساجی مازندران و ماشین‌سازی را در کارنامه دارد اما اواخر وقت دیشب در یک اتفاق غیرمترقبه مجید جلالی بار دیگر به‌ گل‌گهر برگشت تا کار نیمه کاره خود را تمام کند!

ماشین‌سازی تبریز: اوضاع ماشین‌سازی از بقیه تیم های لیگ بدتر است. تیم دوم شهر تبریز لیگ را با رسول خطیبی شروع کرد. بعد از استعفای خطیبی، احد شیخ لاری به عنوان سرمربی موقت انتخاب شد و بعد از کش و قوس فراوان محمدرضا مهاجری روی نیمکت این تیم نشست که بعد از 2 شکست از سمت خود استعفا کرد. دیروز هومن افاضلی به توافق رسید و با حضور در باشگاه سبزپوشان به عنوان چهارمین سرمربی ماشین‌سازان انتخاب شد.

نساجی مازندران: تیم مازنی با رضا مهاجری وارد لیگ شد اما آقای سرمربی پس از چند نتیجه ضعیف و بلند شدن صدای هواداران به بهانه بیماری آمبولی این تیم را ترک کرد. بعد از مهاجری، محمود فکری روی نیمکت نساجی نشست که تا اینجای کار نتایج فوق‌العاده‌ای کسب کرده است.

پارس جنوبی جم: بعد از جدایی مهدی تارتار، فراز کمالوند در ابتدای فصل هدایت این تیم را برعهده گرفت ولی خیلی زود استعفا کرد. هومن افاضلی تا همین دو شب پیش سرمربی پارس جنوبی بود اما به طور ناگهانی و به بهانه رای کمیته انضباطی در خصوص بازی با استقلال، از این تیم جدا شد و در کمتر از 24 ساعت به ماشین‌سازی پیوست که مهاجری آن را ترک کرده بود!

پیکان: حسین فرکی که از نیم فصل دوم لیگ قبل به جمع خودروسازان پیوسته بود، نتوانست با پیکان لیگ را ادامه دهد و عبدالله ویسی جانشین او شد.

صنعت‌نفت آبادان: دراگان اسکوچیچ هم مانند مهاجری بیماری را بهانه قرار داد تا از صنعت‌نفت جدا شود اما تنها چند روز پس از ترک آبادان، سرمربی تیم ملی شد تا بهنام سراج دومین سرمربی نفتی‌ها در لیگ نوزدهم شود.

شاهین شهرداری بوشهر: عبدالله ویسی اولین مربی شاهین بوشهر در لیگ نوزدهم بود و با جدایی او مهرداد کریمیان، سرمربی موقت این تیم شد. بعد از مدت کوتاهی میشو کرستیچوویچ به عنوان سرمربی این تیم انتخاب شد و بعد از جدایی او باز هم مهرداد کریمیان سرمربی شد و حالا در پنجمین تغییر مهدی پاشازاده به عنوان چهارمین مربی روی نیمکت تیم بوشهری می‌نشیند.

شهرخودرو مشهد: یحیی گل‌محمدی با پیشنهاد سرمربیگری پرسپولیس، شهرخودرو را ترک کرد و مجتبی سرآسیایی جانشین او شد. بعد از استعفای ناگهانی سرآسیایی، استفانو کوزین ایتالیایی روی نیمکت تیم مشهدی نشست و در حالی‌که صحبت از بازگشت رضا مهاجری به این تیم بود، دیشب سهراب بختیاری‌زاده به‌عنوان سرمربی جدید نماینده ایران در لیگ قهرمانان آسیا معرفی شد.

تراکتور تبریز: امسال در تیم اول شهر تبریز هم خبری از ثبات نبود. مصطفی دنیزلی، احد شیخ‌لاری و ساکت الهامی 3 مربی هستند که در فصل نوزدهم روی نیمکت تراکتور نشستند.

ذوب‌‌آهن اصفهان: ذوب‌آهن برخلاف سپاهان با تغییرات زیادی در فصل اخیر مواجه شد. بعد از علیرضا منصوریان، میودراگ رادولوویچ، سرمربی ذوب‌آهن شد و بعد از جدایی او لوکا بوناچیچ که فهرست کاملی از انواع ناکامی‌ها در فوتبال ایران دارد جانشین او شد.

فرزاد آشوبی با اشاره به تغییراتی که در فاصله 5 هفته مانده تا پایان لیگ در تیم‌ها اتفاق افتاده، گفت: «مثل اقتصاد که می‌خواهند با شوک، مشکلات آن را برطرف کنند، برخی از مدیران باشگاه‌ها هم فکر می‌کنند باید سرمربی را تغییر دهند و به تیم شوک بدهند. در واقع آنها از سرناچاری و برای اینکه اوضاع تیم‌شان بهتر شود شوک درمانی می‌کنند و شاید این آخرین تیرشان در تاریکی باشد برای اینکه سقوط نکنند و شرایط تیم بهتر شود. گاهی هم شاید این شوک‌ها جواب بدهد اما مقطعی و گذرا خواهد بود.»