دوچرخه‌سواری نمی‌تواند جای اسکی را برای من بگیرد/ هیچ کدام از اسکی‌بازان از خانواده‌های مرفه نیستند/ می‌خواستم از دنیای حرفه‌ای خداحافظی کنم اما پشیمان شدم

به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری برنا؛ ورزش اسکی را یکی از مفرح‌ترین رشته‌های ورزشی می‌توان نامید که شاید خیلی از مردم ایران به چهره ورزش همگانی و تفریحی به این رشته نگاه کنند ولی در چند سال گذشته در بخش قهرمانی نیز اسکی‌بازان کشورمان چه در بخش آقایان و چه در بخش بانوان پیشرفت قابل ملاحظه‌ای داشته‌اند. فروغ عباسی یکی از این اسکی‌بازان است که با وجود اینکه در گذشته رشته دوچرخه‌سواری را به صورت حرفه‌ای دنبال می‌کرد ولی در چند سال گذشته با دو بار حضور در المپیک ثابت کرد یکی از بهترین‌ها در این رشته است. گفتگویی را با این بانوی اسکی‌باز درخصوص عملکردش در سال 97 و شرایط اسکی کشور انجام دادیم که در زیر می‌خوانید.

چرا رشته اسکی را انتخاب کردید؟

پدر و مادر من، هر دو مربی اسکی هستند و من هم راه آن‌ها را ادامه دادم.

قبل از رشته اسکی در چه رشته‌های دیگری فعالیت می‌کردید؟

من به اردوی تیم ملی سنگنوردی دعوت شدم و بعد از آن وارد رشته دوچرخه‌سواری کوهستان شدم و به عنوان اولین بانو به مسابقات آسیایی کوهستان اعزام شدم. بعد از آن مسابقات وارد تیم ملی دوچرخه‌سواری کورسی شدم و در این رشته یک سال فعالیت کردم و به مسابقات کاپ آسیایی تایلند اعزام شدم.

مهم‌ترین عنوانی که طی چند سال فعالیت در رشته اسکی بدست آورده‌اید چه بود؟

مهم‌ترین اتفاق در دوران قهرمانی من، دو بار حضور در مسابقات المپیک است. در رده سنی جوانان 3 طلا، 2 نقره و یک برنز و در رده سنی بزرگسالان یک نقره و 2 برنز کسب کرده‌ام.

هیچ وقت از کنار گذاشتن رشته دوچرخه‌سواری و رفتن به سمت رشته اسکی پشیمان نشده‌اید؟

یک سال هم در تیم ملی دوچرخه‌سواری کورسی بودم و هم در تیم ملی اسکی، برای من خیلی سخت شده بود که هر دو اردو را جلو ببرم و تاریخ مسابقات یکی شده بود. روزی که مربی‌هایم به من گفتند باید بین دوچرخه‌سواری و اسکی یکی را انتخاب کنم، یکی از سخت‌ترین تصمیمات زندگی من بود. دوچرخه‌سواری را دوست داشتم و هنوز هم دارم اما من از طریق رشته اسکی می‌توانستم به المپیک راه پیدا کنم. اسکی را انتخاب کردم. خیلی خوشحالم که با وجود سن کم در آن زمان انتخاب درستی کردم. بعضی وقت‌ها دلم برای دوچرخه‌سواری تنگ می‌شود و حتی تصمیم گرفتم دوباره برگردم و یک سال دیگر در مسابقات  حضور داشته باشم. اما دوران اسکی بهترین دوران زندگی من بود و هیچ وقت دوچرخه‌سواری نمی‌تواند جای اسکی را برای من بگیرد.

شرایط اسکی بانوان ایران در طی این چند سال چگونه بوده است؟

سال‌های اولی که من وارد رشته اسکی شده بودم، مربی خارجی داشتیم و سیستم اسکی ایران از لحاظ تمرین و مسابقات بهتر از سال‌های اخیر بود. سطح مسابقات داخلی به تورنمنت‌های خارجی نزدیک‌تر بود و با ساعت استارت می‌زدیم و همیشه شرایط مسابقات فراهم بود. در حال حاضر هم این شرایط فراهم است، اما آن موقع سیستم برگزاری بهتر بود و از لحاظ تمرینی مربی‌های خارجی می‌توانستند سطح ما را بالا ببرند و هنوز هم می‌توانیم پیشرفت بیشتری داشته باشیم. اگر برای سنین پایه از مربی خارجی استفاده کنیم آینده روشن‌تری وجود دارد اما افزایش تکنیک در رده سنی بزرگسال بسیار  کم است.

آیا شما این دیدگاه را قبول دارید که رشته اسکی برای قشر مرفه جامعه است؟

هیچ‌کدام از بچه‌های اسکی از خانواده‌های مرفه نیستند و از خیلی چیزها می‌زنند و با عشق تلاش می‌کنند تا در مسابقات حضور داشته باشند و تجهیزات را تهیه ‌کنند. اما امسال شرایط اقتصادی جوری شده است که ما هم مانده‌ایم باید چه کار کنیم. تصمیم می‌گیریم بین دستکش، کلاه کاسکت و عینک کدام واجب‌تر است که تعویض کنیم. خود من در سال‌های گذشته در توانم بود که تمام تجهیزاتم را عوض کنم، اما امسال شرایط به شکلی است که باید برای هر چیزی برنامه‌ریزی داشته باشیم. حتی آماتورهایی که اسکی می‌کنند و وارد این عرصه شده‌اند از لحاظ تهیه تجهیزات، هزینه بلیت وهزینه‌های اطراف اسکی به مشکل برخورده‌اند. همه این‌ها باعث شده است تا ما هم قبول کنیم که اسکی، ورزش قشر مرفه جامعه است.

کشور ایران فقط 3 ماه برف دارد، چگونه می‌توان این مسئله را جبران کرد تا ورزشکاران ما همیشه آمادگی داشته باشند؟

یخچال‌های طبیعی و پیست‌های مصنوعی بسیار خوبی در سطح جهان وجود دارد که تمام ورزشکارهای دنیا از آن‌ها استفاده می‌کنند. من تا به حال 4 بار به پیست‌ها رفته‌ام، دوبار با هزینه شخصی خودم و 2 بار هم با هزینه فدراسیون. فدراسیون ورزشکارها را به مدت یک ماه در شهریورماه یا مهرماه برای اردوهای خارجی اعزام می‌کند. اگر تعداد این اردوها در سال بیشتر باشد، نه فقط در سال‌های مهم مثل سال المپیک، ما هم می‌توانیم پیشرفت بکنیم. من قبل از المپیک 2018 فقط 25 روز توانسته بودم روی برف تمرین کنم. فدراسیون در مهرماه 25 روز ما را به یخچال‌های هینترتوکس فرستاده بود و همان اردو آنقدر به من کمک کرد که در المپیک تنها 11 ثانیه با نفر اول جهان فاصله داشتم و متاسفانه در قهرمانی جهان 2019 با همان نفر اول 19 ثانیه فاصله داشتم. اسکی کردن روی برف و یخ تکنیک‌ها و فشارهای متفاوتی نیاز دارد، روی یخ فشار و زاویه‌ها بیشتر از اسکی روی برف نرم است. ما روی برف نرم تمرین می‌کنیم و عادت داریم به زاویه ایستاده‌تر و فشار کم‌تر اما وقتی در مسابقات روی یخ می‌رویم تغییر دادن زاویه و فشار زمان‌بر است. سال 2018 وقتی روی یخ تمرین کرده بودیم توانستیم نتیجه خوبی بگیریم یا حداقل بهترین نتیجه‌ای که تا به حال کسب شده بود را بدست آوردیم. اما برای قهرمان جهان 2019 اردوی تابستانه نداشتیم و روی یخ اسکی نکرده بودیم و طبیعتا نتیجه خوبی هم کسب نکردیم.

دلیل حواشی اطراف فدراسیون اسکی به نظر شما چه می‌تواند باشد؟

این حواشی به صورت دو طرفه بین فدراسیون و ورزشکاران است. مسئولین علیه ورزشکاران و ورزشکاران بر علیه مسئولین صحبت می‌کنند. همان قدر که مسئولین از ورزشکاران توقع دارند، ورزشکاران هم از مسئولین توقع دارند. اسکی یک رشته پرهزینه است و اسکی‌بازان توقع دارند تا حدودی تامین بشوند تا بتوانند تجهیزات خود را تهیه کنند. فدراسیون به نفرات تیم ملی که اعزام می‌شوند در سال 2 تا چوب اسکی می‌دهد، فقط 2 تا چوب اسکی برای ما کافی نیست، باید کفش، باتوم، هلمت و عینک هم تهیه کنیم اما هیچ کدام حقوق نداریم و کار نمی‌کنیم. حقوق یکی از مشکلاتی بوده است که ورزشکاران برای آن همیشه با فدراسیون مجادله می‌کنند و تمام مشکلات روی‌هم انباشته می‌شود و در نهایت مقابل هم قرار می‌گیرند و حواشی زیاد می‌شود. از طرفی هم بودجه فدراسیون مقداری مشخص است و به میزان آن تلاش می‌کند و از ورزشکاران توقع دارد متوجه این موضوع بشوند اما ورزشکار در فشار و شرایط مسابقات نمی‌تواند به این موضوعات توجه داشته باشد و در مسابقات خود را با نفرات دیگر مقایسه می‌کنند. صحبت‌های زیادی از طرف ورزشکاران و مسئولین می‌شود و خواسته‌های متقابل خود را بیان می‌کنند و سوءتفاهم‌ها زیاد می‌شود.

آینده اسکی ایران را چگونه می‌بینید؟

در حال حاضر شرایط به شکلی است که آینده روشنی نمی‌توان دید، مگر این که شرایط هرچه زودتر حل بشود. تصمیمات جوری است که من فکر نمی‌کنم بتوانیم نتیجه خوبی کسب کنیم. وقتی اعلام می‌شود رده سنی بزرگسالان را جمع می‌کنیم و فقط دو نفر به عنوان نمونه باقی‌ می‌مانند، این موضوع برای ورزشکارانی که سال‌ها با وجود کمبودها و بدون حقوق بدون هیچ چشم داشتی تلاش کرده‌اند خوشایند نیست. همچنین نفرات جوانی که می‌خواهند تلاش کنند، وقتی می‌بینند چند سال دیگر فروغ عباسی 25 ساله می‌شوند و دیگر با آن‌ها کار نمی‌شود، وارد این عرصه نمی‌شوند. تعداد جوانانی که به این دلایل اسکی را کنار گذاشتند زیاد است و اگر این برنامه اجرا شود، تعداد جوانان و علاقمندانی که اسکی را کنار می‌گذارند بیشتر هم خواهد شد. من در 16 سالگی به عنوان استعداد به اردوی تیم ملی اسکی دعوت شدم و از طرف فدراسیون و دولت برای من هزینه شد تا در حد امکاناتی که دریافت کرده‌ام بهترین شدم. وقتی الان با زمزمه کنار گذاشتن روبه‌رو می‌شوم و به عنوان یک نمونه به من اشاره می‌شود اصلا برای من خوشایند نیست و این حس به وجود می‌آید که به عنوان یک نمونه از من استفاده می‌شود.

شما دو بار در المپیک حضور داشتید، الان هدف اصلی شما از ورزش چیست؟

المپیک چیزی است که هیچ وقت انسان را سیراب نمی کند و هر روز تشنه‌تر می‌شود. من بعد از هر المپیک بیشتر تشنه شدم که در یک المپیک دیگر هم حضور داشته باشم و واقعا دوست دارم از این راه دور نشوم. از آن‌جایی که در چند رشته فعالیت داشتم و رشته تحصیلی من تربیت بدنی است و خیلی دوست دارم در همین راستا در کشورم خدمت کنم و بتوانم قهرمانان بیشتری در کشورم پرورش بدهم و فروغ عباسی‌های دیگری به جود بیاورم که هیچ وقت کسی فکر نمی‌کرد یک دختر از شیراز وارد رشته اسکی بشود. استعدادها را پیدا کنم و به عرصه قهرمانی بیاورم. امیدوارم روزی این فرصت پیدا شود تا بتوانم در کشورم در این عرصه فعالیت کنم.

بهترین هدیه نوروزی خود را از دست چه کسی گرفته‌اید؟

همیشه بهترین عیدی را از پدرم می‌گیرم. اما عیدی واقعی، آن عیدی است که لحظه تحویل سال از خدا می‌خواهی و آن را می‌گیری. من دقیقا لحظه تحویل سال از خدا المپیک و موفقیت در اسکی را خواستم و خوشبختانه به آن‌ها رسیدم. فکر می‌کنم در لحظه تحویل سال هر چیزی از خدا بخواهی، آن را می‌گیری، پس باید در آن لحظه بهترین‌ها را از خدا بخواهی.

در لحظه تحویل سال 1398 چه دعایی برای خودت و مردم دارید؟

دعا می‌کنم شرایط کشور ایران به جایی برسد که در تمام عرصه‌ها نه فقط ورزش موفق باشیم و شرایط جوری باشد که نگوییم سال به سال دریغ از پارسال. آرزو دارم شرایط اسکی ایران بهتر بشود، حواشی تمام بشوند و همه ورزشکاران بتوانند در آرامش ورزش کنند و روز به روز جایگاه‎‌های بالا‌تری بدست بیاورند.

به نظر خودتان انسان و ورزشکار موفقی بوده‌اید؟

فقط می‌توانم بگویم ورزشکار موفقی بوده‌ام و از جنبه‌های دیگر اگر بخواهم نگاه کنم، آن قدری که می‌خواسته‌ام موفق عمل نکرده‌ام. من دختری هستم که می‌خواهم در تمام عرصه‌ها موفق باشم. من موسیقی کار می‌کردم و مجبور شدم به خاطر تداخل با ورزش کنار بگذارم. یا دوست داشتم به چند زبان صحبت کنم اما در حال حاضر به غیر از فارسی می‌توانم انگلیسی صحبت کنم. حتی در رشته دوچرخه‌سواری هم خوب پیش رفتم اما یک جا دیدم که دیگر نمی‌توانم و باید انتخاب کنم. فکر می‌کنم فقط در عرصه ورزش اسکی و تا مدتی در رشته دوچرخه‌سواری موفق بوده‌ام.

فروغ عباسی، برای رسیدن به دوره بعدی المپیک تلاش خواهد کرد؟

بعد از المپیک کره جنوبی قصد خداحافظی داشتم اما چون حضور در مسابقات قهرمانی جهان را در کارنامه خود نداشتم، خواستم ادامه بدهم و در این مسابقات شرکت کنم و بعد خداحافظی کنم. در مسابقات قهرمانی جهان طی اتفاقاتی که پیش آمد تصمیم گرفتم باز هم در این راه بمانم و برای المپیک بعدی تلاش کنم. متاسفانه در حال حاضر با صحبت کنار گذاشته شدن بزرگسالان، من اگر امسال یا سال دیگر کنار بگذارم چیزی را از دست نداده‌ام، اما اگر بمانم و 3 سال دیگر به من بگویند که سنت بالا رفته و نمی‌توانی بمانی، خیلی چیزها را از دست می‌دهم. فعلا در حال تصمیم‌گیری هستم. اگر شرایط بزرگسال حل بشود، حتما می‌مانم و برای المپیک بعدی تلاش می‌کنم اما اگر شرایط تغییر نکند خداحافظی خواهم کرد.

کلام آخر

برای المپیک 2018 در مسابقات انتخابی بهترین عملکرد را داشتم و بهترین نتیجه و عملکرد سال را هم داشتم و به عنوان نفر اول و بهترین ورزشکاری که وجود داشت به این مسابقات اعزام شدم و بهترین نتیجه که تا به حال کسب شده بود را بدست آوردم. بعد از آن در مسابقات قهرمان جهان 2019 به خاطر تمرینات کم عملکرد ضعیفی نسب به خودم داشتم. نتیجه من این مسابقات باعث شد تا خیلی‌ها بگویند که چرا فروغ عباسی با این عملکرد ضعیف به المپیک رفت. باید بگویم که هر ورزشکار در هر سال عملکردهای متفاوتی دارد، من در سال المپیک بهترین ایران بودم اما اگر در مسابقات قهرمان جهان بنا به تمرینات، اتفاقات و شرایط نتیجه مطلوبی بدست نیاوردم دلیل نمی‌شود که عملکرد سال‌های گذشته من زیر سوال برود.