ممنوعیت برداشت سقز از درختان بنه در چهارمحال وبختیاری

به گزارش خبرگزاری برنا از شهرکرد؛ علی محمدی مقدم،،با اشاره به آغاز برداشت سقز در استان افزود:برداشت سقز از درختان بنه استان تا زمانی که مجوز برداشت صادر نشود،ممنوع و با متخلفان برداشت غیرمجاز برخورد جدی صورت می گیرد.

وی اظهار داشت: در صورت موافقت با صدور مجوز برای برداشت سقز در استان،اولویت برداشت با مجوز با بهره برداران محلی و با رعایت اصول فنی و زیرنظر اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری استان انجام خواهد پذیرفت.

محمدی مقدم اظهار داشت: هم اکنون30هزار هکتار از مساحت جنگلهای استان را بنه زارهای تشکیل می دهد که بیشترین میزان این مناطق در شهرستان لردگان قرار دارد.

به گفته وی،عملیات شیره گیری از درختان و گیاهان دارویی و خوراکی همچون بنه در استان شامل کاسه گذاری، کت زدن، خراش پوست و تنه درختان بنه ممنوع است و با متخلفان بصورت قانونی برخورد می‌شود.

مدیرکل منابع طبیعی و آبخیزداری استان افزود:این ممنوعیت برای حفظ سلامت درختان و رویشگاههای آنها همچنان ادامه دارد و در صورت مشاهده هرگونه تخلف، با فرد یا افراد خاطی برابر قانون برخورد می‌شود.

محمدی مقدم، از مردم و جوامع محلی خواست تا در صورت مشاهده هر گونه تخلف و برداشت غیر مجاز سقز ،این تخلف را به ادارات منابع طبیعی استان اطلاع رسانی کنند.

به گزارش برنا ،سقز، صمغی به رنگ سبز خیلی روشن، غلیظ و بسیار چسبنده است که استفاده دارویی فراوان داشته و به عنوان یک ملین قوی در درمان یبوست و درمان ناراحتی های گوارشی استفاده می شود.

در میان جنگل های رشته کوه های زاگرس درختی وجود دارد که آن را پسته وحشی یا بنه می ‏نامند که نام علمی آن Pistaciaatlantica بوده و در زبان محلی به آن بنه گفته می‏ شود.

بنه درختی مقاوم است که از اهمیت زیادی برخوردار بوده و دیر زیست است و در شرایط مناسب تا 300 سال و یا حتی بیشتر عمر می کند.

درخت بنه منبع تولید شیره سقز است که از آن به‌عنوان آدامس کوهی نیز یاد می‌کنند.

استان چهارمحال وبختیاری با دارا بودن یک میلیون و 90هکتار مراتع در مناطق نیمه خشک کشور است، که هم اکنون یک سوم مراتع به دلیل تغییرات اقلیمی و همچنین کاهش بارش، برداشت بی رویه آب ، فرسایش خاک جزء مناطق فقیر شده و این استان به سمت بیابانی شدن پیش می رود.

از مجموع یک میلیون و 653 هزار و 300 هکتار وسعت چهارمحال و بختیاری، یک میلیون و 371 هزار و 400 هکتار در حوزه آبخیز رودخانه کارون، 143 هزار و 900 هکتار در حوزه آبخیز رودخانه زاینده رود، 67 هزار و 700 هکتار در حوزه آبخیز رودخانه دز و 70 هزار و 300 هکتار در حوزه آبخیز داخلی قرار دارد.