سرویس فرهنگ و هنر برنا/سهشنبه 17 بهمن سال 57 در پنجمین روز اقامت امام خمینی در ایران، از ساعت 10 صبح این روز گروهی از خانوادههای همافران، درجهداران، افزارمندان و افسران نیروی هوایی كه دستگیر و زندانی شده بودند، برای تحصن در كانون وكلای دادگستری واقع در طبقه سوم كاخ دادگستری، اجتماع كرده و اعلام کردند كه تا آزادی بدون قید و شرط كلیه پرسنل دستگیر شده به این تحصن ادامه خواهند داد. این عده همچنین از تمامی مردم و گروههای مختلف اجتماعی خواستند تا با آنان همبستگی نشان دهند.
ستاد بزرگ ارتشداران نیز در آن زمان اعلامیهای صادر كرد و در آن كسانی را كه روحیه ارتش را تضعیف میكردند، تهدید به تعقیب قانونی کرد.
آیتالله طالقانی با صدور اطلاعیهای از مقامات و فرماندهان پایگاههای هوایی كشور در همدان، دزفول، اصفهان و تهران خواستند تا در مورد ناپدید شدن همافران فوراً برای رفع پریشانی خانوادههایشان و نیز جلوگیری از عصبانیت عمومی، پاسخ مناسبی به مردم بدهند.
حضرت آیتالله گلپایگانی نیز با ارسال نامهای برای امام خمینی ورود ایشان را به وطن تبریك گفتند.
مراسم معرفی دولت موقت توسط گروه خبری رادیو تلویزیون ملی ایران وابسته به هیات موسس، فیلمبرداری و از كانال 10 در منطقهای محدود پخش شد. این مراسم برای گروه عظیمی از زنان كه در انتظار دیدار با امام بودند نیز توسط چندین دستگاه تلویزیون و نیز تعدادی بلندگو، پخش شد.
با ورود نمایندگان حضرت آیتالله طالقانی به شهر گرگان، تحصن هفت روزه بیست هزار نفری مردم این شهر در بیمارستان امام خمینی كه با وجود سرمای شدید آغاز شده بود، پایان یافت.
اظهار نظر برخی شخصیتها خارجی درباره امام خمینی(ره)
"جیمز بیل" آیتالله خمینی را مجاهدی دانشمند توصیف کرد كه عالیترین مدارج تحصیلی سنتی را طی كرده و از محبوبیت شگفتانگیزی در جامعه ایران و شیعیان نقاط دیگر جهان، برخوردار است.
بیل ادامه میدهد: "آیتالله خمینی در جستوجوی هیچ مقام رسمی (دنیوی) برای خود نیست. او تنها تلاش و مجاهدت میكند تا وطن خویش را نجات دهد و از انحطاط رهایی بخشد و مردمی باتقوا بهوجود آورد و به همین دلیل احساس من این است كه دولت آمریكا باید با او همكاری نزدیك داشته باشد تا نظراتش را كه دهها سال برای آنها مبارزه خستگیناپذیر كرده است، جامه عمل بپوشاند".
"هنری كیسینجر"، وزیر امور خارجه پیشین آمریكا كه از صهیونیستهای مشهور است، اظهار كرد كه از آن بیم دارد حوادث ایران به سایر كشورهای دوست آمریكا سرایت كند و همه را غرق در انقلاب سازد. او گناه این انقلابها را از دیدگاه خود متوجه هدف توخالی، دفاع از حقوق بشر، دانست كه در آن زمان یكی از مبانی سیاست خارجی آمریكا بود.