این روزهای کرونایی یاد جانبازان قطع نخاعی گردنی بیفتید!

به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا؛ رضا ایرانمنش که  از سال های دفاع مقدس یادگاری هایی دارد، می گوید: من فقط نام جانباز را با خود یدک می کشم، آنهایی که جانباز واقعی هستند، قابل تقدیر هستند. همدلی در جبهه ها این روزها به خوبی نشان داده می شود. در زمان جنگ اگر همدلی همرزمان نبود، ۸ سال که نه ۸۰سال دیگر هم به آنچه شایسته کشورمان بود نمی رسیدیم و نگذاشتیم یک وجب از خاک ما دست اجنبی ها و دست آنها به نوامیس ما برسد. 

وی می افزاید: گاهی اوقات من ناراحت می شوم. می گویند که جوانان ما را به آنجا می برند و روی میدان مین می فرستادند. در صورتی که یک مسابقه و چالش بود. شبی که عملیات داشت لو می رفت و زمان نبود بچه های تخریب بخواهند که میدان مین را معبری بزنند و اینجا بود که یک ایثار و از خودگذشتگی و همدلی اتفاق افتاد. 

این هنرمند کشورمان تاکید می کند: یک عده ای از بچه ها می گفتند ما با پاهای خودمان می رویم و مین ها را منفجر می کنیم.  ما چند نفر فدا شویم بهتر از این است که یک گردان برایش اتفاق بیفتد. همدلی ای که این روزها دیدم، من را به یاد آن روزها انداخت. من در شبکه دوم سیما، پزشک خودم را دیدم که بیش از ۴۵ روز است که منزل نرفته است و در بخش کرونای بیمارستان در حال خدمت رسانی است. یادم آمد که ما در زمان جنگ سرداران دل بسیاری داشتیم و تکرار نمی شود. 

وی در پایان می گوید: از گوشه و کنار می شنویم که مردم می گویندخسته شدیم و در قرنطینه ایم و دیگر بس است. آمدن بیرون هم جان خودمان را به خطر می انداز و هم باعث می شود که زنجیره را ادامه دهیم. این هم شرایط خاص است شاید گوشزد و تلنگر باشد. در زمان سربازی برخی می گویند این روزها سخت است اما وقتی می گذرد و سال ها بعد می گویند که یادش بخیر کاش آن روزها برمی گشت. اما یک چیزی را بگوییم تحملش خیلی کمتر می شود. ما می توانیم در منزل راه برویم، کتاب بخوانیم اما بدانیم که برخی جانبازان ما که قطع نخاع گردنی هستند، روی تخت خوابیده اند. کمی دل مان را کنار دل شان بگذاریم و بدانیم آنها چه می کشند.

«بهار همدلی» به تهیه کنندگی حسین معصومی و اجرای فاطمه آل عباس ساعت ۱۵:۳۰ از رادیو ایران پخش می شود