از خانه بیرون نمی روم/ شمال نیایید امکانات اینجا محدود است

این روزهای پروانه معصومی چگونه می گذرد؟

تقریبا یک سال است که در خانه مانده ام و جز در موارد بسیار ضروری از خانه خارج نمی شوم. پیشنهادهای زیادی برای کار داشتم اما تصمیم ندارم تا پایان این وضعیت پا از خانه بیرون بگذارم. مطالعه بخشی از زندگی روزمره من است.

فیلم چطور؟ آیا فیلم هم می بینید؟

تنها اخبار را دنبال می کنم و مستند می بینم . در این مدت حتی نمی توانستم به گل و گیاه هایم برسم. با وجودی که از شهر دور هستیم می ترسم . حتی امروز دو نفر از همسایه ها آمدند ولی عذرخواهی کردم چون نمی توانم اجازه بدهم کسی وارد شود.

با وجود همه این پیشگیری ها کرونا گرفتید.

بله تیرماه کرونا گرفتم.  در خانه به تنهایی ماندم حتی اجازه ندادم پسرم به خانه بیاید. به دلیل مشکل دیگری مجبور شدم بیمارستان بروم. نیاز به سی تی اسکن داشتم و فکر کنم همان باعث شد مریض شوم. این تونل های اسکن واقعا آلوده است. چهار روز تبم پایین نیامد. خانه را قرنطینه کردیم و کپسول اکسیژن گرفتیم. دوره سختی بود، کرونا با کسی شوخی ندارد و من نمی خواستم عامل بیماری دیگران و عزیزانم شوم.

بیمارستان بستری نشدید؟

به محض این که تست مثبت شد محترمانه مرا از بیمارستان بیرون کردند و ادامه درمان را در خانه بود. گاهی از شدت نفس تنگی نمی توانستم بخوابم. خلاصه خیلی سخت بود اما خدا را شکر تمام شد. تنهایی بیماری واقعا آزار دهنده است. اینکه تنهایی بیماری را سخت تر می کرد.

گفته بودید کلی پیشنهاد کاری دارید که رد کرده اید نمی خواهید تا پایان کرونا دوباره کار کنید.

بله نمی دانم چرا انقدر پیشنهاد همکاری داشتم اما خوب گفتم که می ترسم. اما اخیرا پیشنهادی داشتم که فیلمنامه جذابی داشت. کارگردان جوان کاربلدی است که کارهایش را دوست دارم. خوشبختانه کار در همین محیط است. به امید خدا اگر همه چیز خوب پیش برود این کار را می پذیرم. سریالی برای ماه محرم تلویزیون است و قصه ای جذاب دارد.

به سال جدید نزدیک می شویم توصیه شما برای مردم چیست؟

از مردم می خواهم، آنقدر سفر نکنند. در طول این مدت مردم اینجا آسایش ندارند. مردمی که به اینجا می آیند متاسفانه مراعات نمی کنند و در طول این مدت ما روزهای بدی را در صومعه سرا گذراندیم. مردم اینجا خیلی رعایت می کنند. اما متاسفانه مسافران اصلا رعایت نمی کنند. این که بیماری است مردم حتی  بدیهی ترین چیزها رعایت نمی شود. از ریخت زباله در طبیعت تا بی توجهی به بیماری.

این روزها را چطور تعریف می کنید؟

این روزها ما زندانی خود هستیم. دلتنگ دوستان و خانواده ایم اما چاره چیست؟ باید صبر کنیم و از عزیزانمان محافظت کنیم. اصولا ما ایرانی ها مردم صبوری هستیم و این موضوع را ثابت کرده ایم. این دوران هم می گذرد پس خواهش می کنم کمی دیگر صبر کنید.

سخن آخر

امیدوارم سال 1400 سالی خوب برای مردم ما و سراسر دنیا باشد و این بیماری دست از سرمان بردارد.