آیا انتشار عکس یکی از متهمان قتل داریوش مهرجویی کار درستی بود؟

به گزارش برنا؛ تعدادی خبرنگار از یازده صبح در محل وقوع قتل حضور داشتند تا از نزدیک در جریان اقدامات پلیس قرار بگیرند و بازسازی صحنه قتل را گزارش کنند. پلیس اما به هر دلیلی مانع از ورود خبرنگاران به صحنه جرم می‌شود و در نهایت تصویری که دست خبرنگاران را می‌گیرد لحظه ورود و خروج ماشین‌های پلیس به شهرک محل وقوع جرم بود.

در این میان اما یک عکاس موفق می‌شود هنگام خروج ماشین‌ پلیس، عکسی از صورت یکی از چهار متهم روی صندلی عقب ماشین بگیرد.

سال‌های سال است که بازسازی صحنه قتل انجام می‌شود و به غیر از پرونده قتل «میترا استاد» که آن هم احتمالا به دلیل مشهور بودن قاتل چاپ عکس‌ شطرنجی عملاً فایده‌ای نداشت در باقی پرونده‌ها اصولاً عکس قابل شناسایی از متهم منتشر نمی‌شود.

نکته‌ دیگر اینکه این پرونده چهار متهم دارد و نشان دادن تصویر یکی از آنها اجحاف در حق اوست. عصر، عصر تکنولوژی و دنیا، دنیای سرعت و فضای ابری است. خبرها در کسری از ثانیه از همه جای دنیا مخابره می‌شود اما مطبوعات و خبرنگاران حق ندارند شتابزده عمل کنند و در مقام قضاوت بنشینند و باید حقوق متهم را محترم بشمارند و موظفند ذیل پروتکل‌ها اخبار را منتشر کنند.

براساس ماده ۹۶ قانون آیین دادرسی کیفری انتشار عکس متهم تنها در شرایط خاص ممکن است. متن ماده چنین است:

انتشار تصویر و سایر مشخصات مربوط به هویت متهم در کلیه مراحل تحقیقات مقدماتی توسط رسانه‌ها و مراجع انتظامی و قضائی ممنوع است مگر در مورد اشخاص زیر که تنها به درخواست بازپرس و موافقت دادستان شهرستان، انتشار تصویر و یا سایر مشخصات مربوط به هویت آنان مجاز است:

ب- متهمان دستگیرشده که به ارتکاب چند فقره جرم نسبت به اشخاص متعدد و نامعلومی نزد بازپرس اقرار کرده‌اند و تصویر آنان برای آگاهی بزه‌دیدگان و طرح شکایت و یا اقامه دعوای خصوصی توسط آنان، منتشر می‌شود.