صبوری کن، صبوری!

علیرضا منصوریان پس از از دست رفتن هدایت تیمی که حسابی آرزوی نشستن روی نیمکت آن را داشت، دست به قلم برد و طی بیانیه ای شرح ماوقع جریان مذاکره با استقلال را نوشت. اما علی منصور در بیانیه اش به یک نکته اشاره کرد که در نوع خودش جای تعجب داشت. او که به خاطر تجربه نه چندان کافی و اینکه مبادا به سرنوشت یحیی گل محمدی در پرسپولیس دچار شود، از نیمکت آبی ها دور شد، در توجیه این مسئله از مربیان خارجی نظیر دیگو سیمئونه، گواردیولا، لوئیز انریکه، یوآخیم لو، کلینزمن و یورگن کلوپ نام برد که در عین جوانی نیمکت تیم های بزرگ را برعهده گرفتند. او همچنین متذکر شد مگر قرار است 10 آینده چه تجربه جدیدی به او اضافه شود که الان سرمربی استقلال نشود؟ ادعایی که ای کاش سرمربی موفق نفت که تجربه حضور در بوندس لیگا را دارد آن را بیان نمی کرد.

1- بررسی کارنامه های مربیان خارجی نام برده نشان می دهد آنجا بحث اعتماد به مربیان جوان و نشاندن روی نیمکت تیم های بزرگ آنطور که منصوریان هم فکر می کند آسان نیست. یورگن کلوپ قبل از رسیدن به نیمکت دورتموند، 7 سال هدایت ماینس را برعهده داشت و با این تیم حسابی آبدیده شد و در فصل 06-2005 هم ماینس را به لیگ اروپا برد. دیگو سیمئونه پس از خداحافظی از فوتبال، تیم های رسینگ، استودیانتس، ریورپلاته، سن لورنزو، کاتانیا و دوباره رسینگ را رهبری کرد و سپس به اتلیتکو مادرید رفت. مجموع 5 سال فعالیت او به دو قهرمانی در لیگ آرژانتین انجامید. یوآخیم لو برای رسیدن به سرمربیگری ژرمن ها 12 سال صبر کرد که 2 سال آخر دستیار کلینزمن بود. یا همین لوئیز انریکه که از سال 2008 تا 2014 مربیگری در تیم دوم بارسلونا، رم و سلتاویگو را تجربه کرد تا اعتماد مدیران بارسا را جلب کند. آنجا معیار سپردن نیکمت تیم های بزرگ حتی به مربیان جوان با تنها یک فصل سنجیده نمی شود و باید از نظر تجربه، نه فقط قهرمانی تایید شوند.

2- شاید علی منصور بیشتر روی پپ گواردیولا و یورگن کلینزمن تکیه کند که اتفاقا تاحدودی در این مورد درست گفته، اما او باید بداند افرادی همچون پپ و کلینزمن استثنا محسوب می شوند و نباید موفقیت آن را به اعتماد به مربیان جوان تعمیم داد. چراکه فیلیپو اینزاگی هم در اولین فصل حضورش در میلان دستاوردی جز ناکامی نداشت و دست آخر هم راحت کنار گذاشته شد.

3- منصوریان فرقی بین هدایت استقلال الان و 10 سال دیگر نمی داند. او با این حرفش عملا فاکتور تجربه را زیر سوال برد. سوالی که اینجا پیش می آید این است که آیا بین یوپ هاینکسی که 1987 سرمربی بایرن بود، با آنکه سال 2013 همه جام ها را برای باواریایی ها به ارمغان آورد، هیچ تفاوتی وجود ندارد؟ آیا آنچلوتی که سال 2003 میلان را قهرمان جام باشگاه های اروپا کرد، با آنکسی که سال گذشته رویای دسیما را برای طرفداران رئال برآورده کرد فرقی نکرده است؟

4-در کارنامه منصوریان اما به جز توفیق با نفت، فقط یک ناکامی با پاس همدان، دستیاری کارلوس کی روش و برهه ای هم تیم زیر 22 سال دیده می شود. منصوریان از اینکه در عین محبوبیت سکوها به عشقش استقلال نرسید، نارحت است و این طبیعی است. در اینکه علی منصور فصل بسیار خوبی با نفت تهران پشت سر گذاشت و با رساندن به جمع هشت تیم برتر آسیا شاهکار کرد تردیدی وجود ندارد، اما عدم دستیابی به نیمکت استقلال نباید باعث شود چنین مربی جوانی، اصول تجربه و اعتمادسازی همراه با طی کردن پروسه را زیر سوال ببرد.

/علیرضا روش/