برنامه ریزی مدون واستانداردسازی سر آغاز حضور در بازارهای داخلی و خارجی

 به گزارش خبرگزاری برنا از لرستان اگر به آن توجه نکنیم باید میدان را به رقبا واگذار کنیم و شکست در بازار را بپذیریم.
قطعا اگر بخواهیم در بازار‌های داخلی حضور جدی و درخور داشته باشیم و بازار را با نگاهی به بازار خارجی و صادرات حفظ کنیم، نیازمند برنامه‌ای مدون و اصولی هستیم. در این زمینه نخستین حرکت، تولید محصولات در حد استانداردهای ملی و بین‌المللی است، زیرا توجه به استاندارد کالاهای تولیدی از نیازهای مهم حضور در عرصه رقابت‌های جهانی به شمار می‌رود.

رعایت کیفیت‌ها در تولید از منظرهای مختلف قابل تامل و از نظر جلب رضایت مشتری، چه داخلی و چه خارجی، بسیار با اهمیت است. رعایت استاندارد‌ها برای ماندن و رقابت کردن در بازارهای هدف خارجی از نکاتی است که اگر به آن توجه نکنیم باید میدان را به رقبا واگذار کنیم و شکست در بازار را بپذیریم.
در شرایط کنونی کشور و جهان، فقط داشتن نشان استاندارد به معنی تولید محصولات با کیفیت بالا و کامل در همه ابعاد کافی نیست، بلکه برای حضور در بازارهای داخلی و حتی خارجی داشتن نشان استاندارد، حداقل نیاز فعالیت یک واحد تولیدی در نقطه شروع فعالیت است.
برخی از واحدهای تولیدی که حداقل استاندارد‌ها را رعایت نمی‌کنند، از مواد اولیه بی‌کیفیت و غیرمجاز برای تولید محصولات خود استفاده می‌کنند. نتیجه آن هم چیزی جز وارد کردن اجناس تولیدشده به بازار با قیمتی پایین‌تر از حد کالاهای تولیدشده استاندارد نیست که این مساله لطمه جبران‌ناپذیری به تولید داخلی می‌زند و در ادامه هم سبب کاهش فروش محصولات با نشان استاندارد و با کیفیت خیلی بهتر می‌شود؛ اما برای حل این مشکل فقط یک راه در پیش رو داریم که آن نظارت و برخورد شدید با تولیدکنندگان کالا‌های غیر استاندارد است.
لازم است در این زمینه مجوزهای قانونی تعطیل کردن اینگونه واحدهای تولیدی از‌سوی مراجع ذی‌ربط صادر شود.
این در حالی است که به دلیل ضعف‌های این بخش، کارخانه‌های متخلف در ایران تا جایی پیش رفته‌اند که برخورد با آن‌ها کار را برای مسئولان سخت کرده است.
با وجود اینکه اداره کل استاندارد گرفتن نشان استاندارد را برای تمامی واحدهای تولیدی ضروری اعلام کرده و اقدامات متعددی برای برخورد با متخلفان انجام داده است، اما برخورد‌ها و مجازات تولیدکنندگان غیرمجاز به اندازه کافی اثر‌بخش نیست و این روند همچنان ادامه دارد. در این رابطه تولیدکنندگان باید بدانند استاندارد‌سازی و بالا بردن کیفیت محصولات در ‌‌نهایت به نفع خودشان است.
نظارت بر کارخانه‌های تولیدی باید به صورت مستمر انجام شود و ابزار قانونی برای برخورد با متخلفان قوی‌تر باشد. برخی از واحدهای تولیدی پس از دریافت نشان استاندارد در مراحل تولید انبوه، استاندارد لازم را رعایت نمی‌کنند. در این مورد هم باید تفکر کیفی‌سازی در دستگاه‌های مختلف ایجاد شود که در این راه سازمان استاندارد نقشی اساسی دارد.
این نکته نیز حائز اهمیت است که سازمان استاندارد به تنهایی نمی‌تواند به وظیفه نظارت بر نحوه استاندارد‌سازی عمل کند. بر همین اساس استفاده از ظرفیت‌ها و استان در این زمینه ضروری است.
چنانچه روند برخورد با متخلفان قاطع و ادامه‌دار باشد و همچنین نسبت به افزایش آگاهی مردم در استفاده از کالای استاندارد فرهنگ‌سازی و آموزش‌های لازم داده شود، داشتن نشان استاندارد کالا‌ها اهمیت پیدا می‌کند. در این میان هم بازار فروش فقط در اختیار تولیدکنندگانی که استاندارد را رعایت می‌کنند، قرار می‌گیرد. در صورت اجرای استاندارد نیز تولیدکنندگانی که خارج از این چارچوب عمل کنند طبیعتاً از بازار رقابتی باز خارج می‌شوند؛ البته باید این نکته را متذکر شد که تولید محصول بی‌کیفیت علاوه بر خسارت‌های سنگین مالی تحمیلی به مصرف‌کننده، چیزی جز افزایش بی‌اعتمادی و از دست دادن مشتری را در پی نخواهد داشت که این مورد هم به هیچ وجه به نفع تولیدکنندگان داخلی نیست.