بیانات بسیار مهم مقام معظم رهبری در تأیید نظر و روایت دکتر روحانی از سخنان حضرت علی(ع)

به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری برنا، رهبری در بیانات خود در خطبه های نماز جمعه 22 خرداد 66 نکاتی اشاره کردند که باز خوانی این نکات خالی از لطف نیست.

مقام معظم رهبری در خطبه های نماز جمعه به این نکته اشاره کردند که اگر زمامداری بود که مردم با اون بیعت نکردند، یعنی آن را قبول نکردند، او خانه‌نشین خواهد شد. ولی اگر زمامدار با رأی اکثریت قاطع مردم انتخاب شده باشد، دیگر نیازی به بیعت اقلیت نیست و مشروعیت دارد.

ایشان همچنین مشروعیت دادن به رأی مردم و بیعت مردم، یک اصل اسلامی دانستند.

دیگر نکته قابل ملاحظه در بیانات رهبری جمله آن کسی که اکثریت قاطع مردم او را به رهبری انتخاب بکنند، او رهبر است، است.

  مشروح سخنان آیت‌الله خامنه‌ای در خطبه‌های نماز جمعه تهران (۲۲ خرداد ۱۳۶۶) به شرح زیر است:

آزادی سیاسی یعنی اینکه همه‌ مردم با قطع نظر از وابستگی‌های قومی و زبانی و نژادی و دینی، در یک جامعه بتوانند نظام سیاسی جامعه را به وجود بیاورند و در آن مؤثر باشند و بتوانند آن نظام را به سمت مطلوب خودشان هدایت کنند. طبیعی است که وقتی در جامعه، اختلاف رأی و نظری پیدا شد، آن عقیده‌ای که طرفداران بیشتری دارد - البته در چهارچوب اصول و ارزش‌های پذیرفته شده‌ آن نظام - رأیش و حرفش متّبع خواهد بود و دیگران باید از آن تمکین کنند.

در اسلام به نظر مردم اعتبار داده شده؛ رأی مردم در انتخاب حاکم و در کاری که حاکم انجام می‌دهد، مورد قبول و پذیرش قرار گرفته است. لذا شما می‌بینید که امیرالمؤمنین(ع) با اینکه خود را منسوب پیغمبر و صاحب حق واقعی برای زمامداری می‌داند، آن وقتی که کار به رأی مردم و انتخاب مردم می‌کشد، روی نظر مردم و رأی مردم تکیه می‌کند. یعنی آن را معتبر می‌شمارد و بیعت در نظام اسلامی یک شرط برای حقانیت زمامدارىِ زمامدار است. اگر یک زمامداری بود که مردم با او بیعت نکردند، یعنی آن را قبول نکردند، آن زمامدار خانه‌نشین خواهد شد و مشروعیت ولایت و حکومت به بیعت مردم وابسته است. آن‌ وقتی که بعد از قتل عثمان مردم آمدند اطراف خانه‌ امیرالمؤمنین را گرفتند، امیرالمؤمنین خطاب به مردم نفرمود که شما چه کاره‌اید؟ رأی شما چه تأثیری دارد؟ فرمود: «دعونی و التمسوا غیری»؛(نهج‌البلاغه، خطبه‌ ۹۲) وقتی می‌خواست استنکاف کند از قبول خلافت و زمامداری، به مردم گفت من را رها کنید، به سراغ دیگری بروید. یعنی اراده‌ شما، خواست شما، انتخاب شماست که تعیین کننده است؛ پس از من منصرف بشوید، به سراغ دیگری بروید.

 مشروعیت دادن به رأی مردم و بیعت مردم؛ این یک اصل اسلامی است. اگر کسی به عنوان خلیفه انتخاب می‌شد، مردم اگر بیعت نمی‌کردند، هیچ الزامی نبود که دیگران او را خلیفه بدانند. حالا وقتی که یک حکومت قلدرمأبانه و جبارانه بر مردم بخواهد حکومت کند، بیعت گرفتن را هم اجباری می‌کند!

وقتی همه مردم، اکثریت مردم، با کسی بیعت کردند و در حقیقت او را به زمامداری پذیرفتند، دیگران باید تسلیم او بشوند. 

 شما ببینید در مورد رهبر، بعد از آنکه شرایط رهبر را ذکر می‌کند، دو راه برای انتخاب رهبر مشخص می‌کند: یکی اینکه اکثریت قاطع مردم، نه نصف به علاوه‌ یک، [نه] پنجاه و یک درصد، [بلکه] اکثریت قاطع یعنی آنی که اقلیت در مقابل او چیز ناچیزی باشد. آن کسی که اکثریت قاطع مردم او را به رهبری انتخاب بکنند، او رهبر است. تشبیه هم شده در قانون اساسی به رهبری امام بزرگوار ما که اکثریت قاطع مردم او را به رهبری انتخاب کردند و امامت او را پذیرفتند که رهبر و پیشوای جامعه باشد. 

منبع:khamenei.ir