چرایی انتخابات در پاکستان و آینده روابط تهران-اسلام‌اباد

به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری برنا؛ با انتشار اخباری مبنی بر بازگشت «پرویز مشرف»، رئیس جمهور سابق پاکستان، به این کشور بلافاصله پس از عید فطر، پیچیدگی معادلات سیاسی در این کشور وارد فاز جدیدی می‌شود.

رئیس جمهور سابق پاکستان اعلام کرده است از آنجایی که حزب مسلم لیگ در تمام پاکستان نیز در انتخابات آتی شرکت خواهد کرد، ما نیز ظرف چند روز آینده نامزدهای مورد حمایت خود در  پاکستان معرفی می‌کنیم.

فرمانده سابق ستاد ارتش پاکستان قصد دارد هدایت حزب را در انتخابات شخصاً به عهده بگیرد. از طرف دیگر با افزایش فشارها بر نواز شریف و روی کار آمدن دولت موقت در این کشور به نظر می‌رسد در انتخابات آتی در این کشور بر سر دولت، رقابت شدیدی درگیرد.

«پیرمحمد ملازهی»، کارشناس مسائل شبه‌قاره هند و پاکستان، در خصوص شرایط دولت موقت در این کشور به برنا می‌گوید: «دولت موقت طبق قانون اساسی پاکستان و در شرایطی که دولت حزبی برکنار می‌شود با توافق احزاب رقیب روی کار می‌آید. دولت موقت باید ظرف 90 روز اقدام به برگزاری انتخابات کند.»

ملازهی در خصوص پیش‌بینی روند انتخابات آینده می‌گوید: «به نظر می‌رسد چنانچه انتخابات در شرایطی آزاد برگزار شود یکی از دو حزب مسلم لیگ و یا مردم پیروز میدان باشند. اما نظامیان برای آینده پاکستان برنامه‌هایی دارند. فعال شدن پرویز مشرف و نیز حزب انصاف به رهبری عمران خان که حزبی تندرو است و حمایت نظامیان را پشت سر دارد از نشانه‌های دخالت نظامیان در انتخابات است. ارتش در حال حاضر نمی‌تواند مستقیم وارد سیاست شود و با حمایت از احزاب این چنینی سعی در به دست گرفتن اوضاع دارد. حزب تحریک انصاف پاکستان در حال حاضر چنان فعال شده که کسانی که از مسلم لیگ استعفا داده‌اند را نیز به خود جذب کرده است. موقعیت ضعیف مسلم لیگ این امید را در حزب مردم نیز به وجود آورده که برنده میدان باشد.»

این کارشناس مسائل پاکستان درباره آینده روابط ایران و پاکستان پس از انتخابات این کشور گفت: «به گمان من حزب مردم در صورت پیروزی به ایران نزدیک‌تر است. یادمان نرود در نهایت آقای زرداری قرارداد خط لوله صلح را به امضا رساند. ایران در کل ترجیح می‌دهد که بخش سیاسی و نه بخش نظامی حاکم باشد، یعنی ایران حتی نواز شریف را که نسبت به حزب مردم دورتر از ایران است به نظامی‌ها ترجیح می‌دهد. اما به نظرم آنچه برای ایران مهم‌تر است این است که پاکستان دچار تنش و بحران نشود. ایران و پاکستان بیش از 900 کیلومتر مرز مشترک دارند. این مرز از منطقه بلوچستان می‌گذرد که منطقه آسیب‌پذیری است. بنابراین یک دولت مرکزی قدرتمند و کسی که بتواند کشور را به خوبی اداره کند، برای ایران ارجح است. ولی اگر کشور دچار بحران غیرقابل اداره شود، در آن صورت شاید نظامی‌ها هم برای تهران قابل‌قبول شوند.

از طرف دیگر سیاست‌های کلی در پاکستان در سازمان اطلاعاتی ارتش این کشور (ISI) است و هر دولتی بر سر کار باشد نهایت در تاکتیک‌ها تغییری ایجاد می‌کند. پاکستان اکنون با آمریکا دچار مشکلاتی شده و توجه این کشور به هند را برنمی‌تابد. اکنون در پاکستان مسئله اصلی این است که با این سیاست جدید آمریکا چطور برخورد کنند. بعید نیست که پاکستانی‌ها به سمت منابع دیگری از قدرت مثل چین و روسیه و نیز ایران متمایل شوند. ایران نیز همواره اگر نگوییم روابط دوستانه، اما از تنش با پاکستان پرهیز کرده است. از این رو به نظر می‌رسد دو دولت ایران و پاکستان درآینده سطح بالاتری از روابط را تجربه کنند.»