مشاور تیم نقش مهمی در کسب نتیجه داشت/ در اینچئون حتی امید مدال هم محسوب نمی‌شدم/ ورزش حرفه‌ای وقت‌گیر است

به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری برنا؛ هدیه کاظمی، ملی پوش کایاک بانوان موفق شد در بازی های آسیایی جاکارتا درماده 500 متر تک نفره صاحب گردن آویز نقره شود. هرچند نتوانست مدال طلای مسابقات را کسب کند اما بی شک ارزش مدال نقره اش، دست کمی از طلای بازی های آسیایی ندارد. مدالی که برای به دست آوردنش سال ها سختی کشید، با مشکلات مالی دست و پنجه نرم کرد، مدت زیادی را دور از خانواده ماند و تنها زندگی کرد، اما در نهایت به هدفش رسید و مدال بازی های آسیایی را از آن خود کرد.

این ملی پوش کایاک بانوان در خبرگزاری برنا حضور پیدا کرد که متن گفتگو را در زیر می خوانید:

*کار دشواری برای پیروزی داشتم

بازی های آسیایی شرایط ویژه ای دارد. خوشحالم که توانستم در این رویداد مهم مدال نقره کسب کنم. تمام رقیب هایم با آمادگی کامل آمده بودند به همین علت کار دشواری برای پیروزی داشتم. برای مثال نماینده کشور ژاپن و کره مدتی بود که در هیچ مسابقه ای شرکت نکرده بودند و مدت ها برای حضور در این رقابت به صورت اختصاصی خودشان را آماده می کردند. بنابراین نمی توانم بگویم شناخت کافی از همه حریفانم داشتم. ولی با وجود همه سختی ها توانستم نتیجه خوبی کسب کنم.

*مشاور تیم نقش مهمی در کسب نتیجه داشت

تیم ایران هم  قبل از جاکارتا تمرینات خوبی را با مربی های آلمانی تیم انجام داد. علاوه بر مربی تیم  به عنوان کادر فنی ما یک مشاور خوب هم در کنار تیم داشتیم که با مشاوره های خوب به لحاظ روحی کمک زیادی به ما می کردند.

*در اینچئون حتی امید مدال هم محسوب نمی‌شدم

در اینچئون نتوانستم در ماده تخصصی خودم شرکت کنم. فقط در بخش دو نفره شرکت کردم که متاسفانه خوب نبودم حتی امید مدال هم محسوب نمی شدم. در واقع بیشتر جنبه تجربی داشت. اما امسال هم تک نفره از قبل آماده مدال بود و هم دونفره ولی رقیب هایمان در بخش دونفره خیلی قوی بودند و نتوانستیم نتیجه خوبی را به دست بیاوریم.

*قایقرانی سن مشخصی ندارد

ورزش قایقرانی سن مشخصی ندارد.خیلی از قهرمانان جهان و المپیک هستند که با سن بالای 40 سال در مسابقات شرکت می کنند و حتی مقام می آورند. احساس می کنم در این رشته ورزشی هرچه تجربه کاری بیشتر باشد نتیجه بهتری هم به دست می آید. بدون شک تجربه نیز با گذشت زمان حاصل می شود. پس تا هر سنی که آمادگی پارو زدن داشته باشیم می توانیم ادامه دهیم.

بعد از جاکارتا مسابقات کاپ آسیایی را پیش رو داریم. ولی اعزام به مسابقات در برنامه فدراسیون نیست. باید با هزینه شخصی یا هزینه باشگاه در این مسابقات شرکت کنم. چون بلافاصله مسابقات قهرمانی آسیا را در پیش داریم فدراسیون بیشتر روی رقابت ها توجه دارد که بتوانیم نتیجه بگیریم.

*تعداد تیم‌های حاضر در لیگ محدود است

متاسفانه وضعیت لیگ بانوان چندان خوب نیست. تیم ها حمایت مالی نمی شوند. فقط برخی باشگاه ها اسپانسر مالی دارند. به همین علت تعداد تیم های حاضر در لیگ خیلی محدود است. نهایتا 5 تیم در لیگ حضور داشته باشد. لیگی که حتی به اعتقاد من سطح خیلی بالایی ندارد و نمی تواند پشتوانه خوبی برای تیم ملی باشد.

*با جان و دل قایقرانی را دوست دارم

مبلغ قراردادها خیلی پایین است. چون رشته ما خیلی شناخته شده نیست. اسپانسر کمتری پیدا می شود که بخواهد روی این رشته سرمایه گذاری کند ولی با وجود این سختی ها هرگز از انتخاب این رشته ورزشی پشیمان نیستم و با جان و دل قایقرانی را دوست دارم.

*قایقرانی سرما و گرما ندارد

تمرین کردن تحت هرشرایطی یکی از سختی های رشته محسوب می شود. قایقرانی چون در فضای باز انجام می شود به شدت تحت تاثیر آب و هوا قرار دارد ولی برای یک ورزشکار که می خواهد به صورت حرفه ای کار کند باید در هر شرایط تمرینات را پیگیری کند. بنابراین قایقرانی سرما و گرما ندارد. همیشه باید در اردو باشیم ولی با وجود این سختی ها رشته جذاب و دوست داشتنی است.

*ورزش حرفه‌ای وقت‌گیر است

ورزش حرفه ای کمی وقت گیر است. چون اکثرا در اردو یا مسابقه ای ولی هر وقت که قت آزاد داشته باشم برای کارهای تفریحی مانند سینما  یا مهمانی وقت می گذارم.در طول روز درگیر فضای مجازی هستم. ولی خوب همه این برنامه ها توسط خودم کنترل شده است. مثلا قبل از جاکارتا برای مدتی کاملا از این فضا دور بودم. چون احتیاج به تمرکز و تمرین بیشتری داشتم ولی زمانی که نه در اردو هستم و نه مسابقه ای پیش رو دارم فضای مجازی بخشی از تفریح ام به حساب می آید.

*خوشحالم که اولین مدال بانوان را کسب کردم

در بندرعباس که مردم همیشه به ما لطف دارند. می توانم بگویم تقریبا شناخته شده هستم. البته بخشی از این شهرت بر می گردد به این موضوع که ما خانوادگی دراین رشته فعالیت داریم. علاوه بر خواهرم که همزمان کنار من در تهران فعالیت دارد، مادرم نیز در بندرعباس این ورزش را دنبال می کند. ولی در تهران خیلی شهرت ندارم.من توقع طلا داشتم. چون سه سال مداوم در تمرین بودم. ولی در کل راضی هستم. خوشحالم که توانستم اولین مدال بانوان در این بخش از رشته قایقرانی را کسب کنم.

*آرزوی همه ورزشکاران کسب مدال در المپیک است

آرزوی همه ورزشکاران کسب مدال در المپیک است ولی خوب باید پله پله جلو رفت. در حال حاضر ما مسابقات قهرمانی آسیا را برای کسب سهمیه در پیش داریم که امیدوارم بتوانم مدال طلا این رقابت ها را بگیرم.

*در مسابقه به رقیب نمی‌بازیم

بعضی از کشورها مانند چین ورزشکاران زیادی دارند. یکسری از ورزشکاران را فقط برای مسابقات خاص آماده می کنند. حداقل در قایقرانی که این اتفاق زیاد رخ  می دهد. در هر مسابقه ای ورزشکار عوض می شود مثلا ورزشکاری که در قهرمانی آسیا بود در بازی های آسیایی حضور نداشت بنابراین چون اولین بار است با او مسابقه می دهی چندان شناختی هم از او نداری، البته جو مسابقات را هم نباید نادیده گرفت. بیشتر ما در مسابقه به رقیب نمی‌بازیم بلکه تحت تاثیر فضای مسابقه و جو آن قرار می گیریم.