کمدی هایی که در انزوای فیلم های جدی می تازانند!

به گزارش خبرنگار فرهنگ و هنر برنا، این روزها سینمای کمدی به جهت پرفروش بودن، نقش عمده ای در اقتصاد سینما بازی می کند و به اندازه ای این نوع فیلم هایی که گاهی سرشار از لغات مبتذل است، رواج یافته که فیلم های جدی به حاشیه رفته اند. در این گزارش هم در خصوص علل حاشیه نشینی فیلم های جدی صحبت کردیم که در ادامه از نظر می گذرانید:

محمدرضا شرف الدین: این سینمای کمدی مبتذل را هرچه زودتر منزوی کنیم!

محمدرضا شرف الدین تهیه کننده فیلم «دلتنگی های عاشقانه» در پاسخ به این پرسش که آیا این روزها با بازار داغ فیلم های پر فروش کمدی سینمای جدی از سینمای کمدی لطمه می خورد، به برنا گفت: سینما یعنی مخاطب و شرایط اجتماعی و سیاسی خوبی نداریم و سینمای کمدی به روحیه مردم به وجه مثبت اجتماعی ما کمک می کند، اما ضررهای این نوع سینمای کمدی با فیلم های سخیف خیلی بیشتر از آسیب آن است و تنها سینما آسیب نمی بیند بلکه مردم هم ضرر می کنند. 

تهیه کننده فیلم «سه و نیم» با اشاره به اینکه سینما به عنوان یک وسیله ارتباط جمعی جزوی از فرهنگ اجتماعی ماست افزود: چیزی که خسارت می بیند، اصل فرهنگ ماست و اگر از بحران اقتصادی، سیاسی و اجتماعی امروز هم خارج شویم، تا مدت ها شاهد تأثیر بد بلند مدت آن در آینده هستیم. اگر سینمای کمدی فاخر و خوب و مبتنی بر فرهنگ و تمدن خود داشتیم، بسیار لازم بود، اما این سینما خسارت های بیشتری از بی اعتنایی به فیلم های جدی می زند. 

شرف الدین یادآوری کرد: در حال حاضر به اصل فرهنگ و باورهای دینی ما آسیب می رسد و به هرحال کشوری با تمدنی بیش از سه هزار سال و فرهنگی هستیم و اصل فرهنگ در تمام طول تاریخ برای ما غیرقابل انکار است. اقوام دیگری که از لحاظ اجتماعی بر ما حاکم شدند، فرهنگ ایرانی را پذیرفتند و در آن ممزوج شدند. 

او در پاسخ به اینکه آیا فکر می کنید با پررنگ تر شدن سینمای اجتماعی امکان به کناره رفتن سینمای کمدی سخیف وجود دارد یا نه، گفت: چه سینمای جدی ما پا بگیرد یا نگیرد، این سینما را با کمدی های سخیف باید هرچه زودتر منزوی کرد و اصلا باید برخورد سیاسی با آن شود. اگر سینمای جدی داشته باشیم، شرایط تولد یک سینمای نوین برای ما فراهم می شود، چون ابتذال در سینمای کمدی ما به حدی رسیده که وزارت ارشاد درجه بندی کرده و رده سنی برای فیلم ها قرار می دهد. در چنین شرایطی اگر فیلم جدی خوب بیاید، قطعا جای خود را پیدا می کند، اما احساس می کنم چنین سیاستی در کار نیست. 

شرف الدین با اشاره به شرایط موجود و وضعیت خودش گفت: من فیلمنامه خیلی خوبی دارم که چندسال مختلف روی آن کار کردند و به یک نقد ریشه ای درست می پردازد و یکبار پروانه ساخت گرفته است، اما بودجه آن جور نشد و به نظر می رسد این نوع سینما مهجور و سیاست های سینمایی در این رابطه فشل است. 

جمشید محمودی: توجه صرف به سینمای کمدی خطرناک است!

جمشید محمودی کارگردان فیلم تحسین شده «چند متر مکعب عشق» در پاسخ به این پرسش که آیا با اینکه سینمای جدی در حال لطمه خوردن از سینمای کمدی است، به برنا گفت: توجه بیش از اندازه به فیلم کمدی در اکران و سالن داری، ممکن است سینمای اجتماعی را دچار صدمات جبران ناپذیری کند، چون باید امکان عرضه را برای هر دو نوع فیلم داشته باشید، نه اینکه فیلم کمدی را در 90 سالن اکران کنید، اما فیلم های سینمای اجتماعی را در پنج سالن اکران کنیم. 

محمودی ادامه داد: به طور طبیعی با این شرایط سینمای کمدی به سینمای جدی لطمه می زند، چون ما با همین نوع مخاطب فیلم های اجتماعی مثل «ابد و یک روز» سعید روستایی و «چهارشنبه 19 اردیبهشت» وحید جلیلوند یا فیلم های آقای فرهادی را اکران کردیم که خیلی پر فروش بودند و از آن استقبال شد. 

کارگردان فیلم «رفتن» ادامه داد: بدنه اصلی مخاطبان ما فیلم های اجتماعی را دوست دارد، اما وقتی سلیقه مخاطب به سمت فیلم های صرفا کمدی برود، منطقی است با وجود گرفتاری های اقتصادی فعلی مردم چندساعتی به سینما بروند و بخندند. همه زندگی خندیدن و فراموش کردن نیست بلکه بخشی از آن رویارویی با واقعیت هاست که سینمای اجتماعی این کار را انجام می دهد. 

او ادامه داد: توجه صرف به فیلم های کمدی برای سینمای اجتماعی ما خطرناک است، چون سینمای اجتماعی ما جریان ساز است و بسیاری از اتفاقات موجود در جامعه ما مثل نقدهای اجتماعی را سینماگران در فیلم های خود می آورند. اگر این فیلم ها را از مخاطب دریغ کنید و تنها یاد آوردن را به او یادآوری کنید، ممکن است توجه به معضلات اجتماعی کمرنگ شود.

این کارگردان خاطرنشان کرد: وقتی که شرایط اجتماعی جامعه با توجه به مسائل اقتصادی که در تمام شئون زندگی مردم نقش دارد، حاکم باشد، برای مردم جذاب است که ساعاتی دور از این دغدغه ها باشند، اما این مسائل اقتصادی گذرا هستند و می آیند و می روند. فکر می کنم توجه به سینمای اجتماعی بسیار کم شده است و می توانید این فیلم ها را در ساسن های کمی ببینید که تمام و کمال نیست، اما می توانید فیلم های کمدی را به تعداد بیشتر و در سالن های متعدد ببینید. محمودی با اشاره به اینکه به کمدی های دهه 80 بازگشتیم، عنوان کرد: در دهه 80 نوعی از سینمای کمدی به وجود آمد که تا یک جایی ادامه پیدا کرد و بعد تمام شد. بخشی از این موضوع می تواند به مسائل اجتماعی برگردد، اما توجه دادن مخاطب در تمام دنیا به مسائل و روابط اجتماعی هیچ گاه به ضرر جامعه نیست؛ یعنی اگر به دنیای اطراف خود نگاه کنیم، ضرر نمی کنیم و مهمترین جایی که می شود در این خصوص صحبت کرد سینمای اجتماعی است. اگر جانب عدالت را در اکران فیلم ها رعایت کنیم، با مشکلی مواجه نمی شویم و صدای کسی بلند نمی شود. 

او در پاسخ به این پرسش که آیا امکان تغییر سلیقه مخاطب وجود دارد، توضیح داد: مخاطبی که در سینما کمدی می بیند، همیشه دنبال کمدی است. مخاطبی که فیلم اجتماعی می بیند و سالن مورد نظرش پر باشد، به دلیل اینکه برای دیدن فیلم بیرون آمده، یک فیلم که امکان دارد کمدی باشد را انتخاب کند و ببیند.

خبرنگار: نسرین بختیاری