مدیران دیروز، سرمایه‌های امروز/ خوش استقبال و بد بدرقه نباشیم!

دنیا محل گذر است؛ شاید این جمله را هر شخصی بارها در طول زندگی شنیده و یا اینکه آن را در مقطعی حس کرده باشد. حال و احوال این روزهای برخی مدیران که شامل قانون منع بکارگیری بازنشستگان هم شده‌اند دقیقا همین است. روزی آمدند و حالا باید بروند، این قانون هم شامل چرخه زندگی از تولد تا مرگ می‌شود و هم اینکه مصداق مدیرانی است که روزی بر راس سازمانی قرار می‌گیرند و روزی نیز باید جایگاه خود را به شخص دیگری تحویل دهند.

قطعا نمی‌توان انتظار داشت همه مدیران و کسانی که در راس امور قرار دارند به یک اندازه کارایی داشته باشند و بتوانند به مردم و جامعه خدمت کنند. روسای فدراسیون‌های ورزشی نیز شامل این موضوع هستند و از سالیان گذشته تا به امروز هر فدراسیون مدیران زیادی به خود دیده که بعضی از آنها باعث خیر و برکات بیشمار برای رشته مربوطه بودند و بعضی از آنها نیز نتوانستند جواب اعتماد اعضای مجمع را به خوبی بدهند. نکته‌ای که در اینجا حائز اهمیت است چگونگی رفتار و برخورد با این روسای فدراسیون‌ها و مدیران است. در اینکه قانون مصوب شده توسط مجلس شورای اسلامی به عنوان بالاترین مرجع قانون‌گذاری کشور باید توسط همه سازمان‌ها، ارگان‌ها و وزارتخانه‌ها رعایت شود هیچ شک و شبهه‌ای نیست ولی موضوع مهم‌تر این است که همه این مدیران سالیان زیادی را در ارگان مطبوعه و بالطبع فدراسیون‌ها زحمت کشیدند و حالا که طبق قانون کشور باید صندلی ریاست را به شخص جوانتری تحویل بدهند نباید اینطور باشد که این چهره‌ها مورد تخریب قرار بگیرند و به آنها به چشم یک مجرم نگاه کنیم.

از زمانی که این قانون مصوب شد و صحبت‌هایی مبنی بر رفتن برخی از روسای فدراسیون‌ها به گوش رسید شاهد این بودیم برخی رسانه‌ها به این موضوع به شکل بدی پرداختند و جوسازی کردند که همین مسئله با واکنش بعضی از این روسای فدراسیون‌ها همراه بود. در کشوری مانند ایران که طلایه‌دار اخلاق در جهان است درست نیست با پیشکسوتان و کسانی که سال‌ها برای اعطلای نام ایران زحمت کشیدند به شکل ناشایستی برخورد شود. مدیران و پیشکسوتان دیروز سرمایه‌های امروز برای ورزش هستند و می‌توانند در کنار مدیران جوان بازهم از تجربیات و دانش آنها استفاده کرد. بخصوص اینکه برخی از روسای فدراسیون‌ها در فدراسیون‌های آسیایی و جهانی صاحب کرسی‌های مهمی هستند و می‌توانند کمک شایانی به ورزش کشور کنند. باید همانگونه که در شروع فعالیت این مدیران خوش استقبال هستیم در موقع رفتن آنها نیز خوش بدرقه باشیم و کاری کنیم که نام نیک از این عزیزان در ذهن همه مردم بماند.

در طرف مقابل نیز روسای فدراسیون‌ها باید قانون مصوب شده کشور را بدون اما و اگر و درست کردن حاشیه قبول کنند. ایجاد حاشیه در این برهه نه تنها به آنها کمکی نخواهد کرد بلکه باعث خواهد شد اعتبار ورزش ایران در مجامع بین‌المللی خدشه‌دار شود. قانون برای همه لازم‌الاجراست و پیدا کردن راه گریز برای فرار از قانون قطعا عاقبت خوبی در پی نخواهد داشت. یکی از اتفاقات مهمی که در عرصه ورزش کشور در چهار، پنج سال گذشته افتاده بحث آرامشی است که حکمفرما شده و تداوم این آرامش می‌تواند بستر لازم را برای توسعه ورزش ایران فراهم کند.