علت سکوت زنان قشر فرهیخته در برابر خشونت ها چیست؟

شیما قوشه  در گفت وگو با خبرنگار اجتماعی خبرگزاری برنا، درباره خشونت علیه زنان با بیان اینکه سال ها قبل وقتی صحبت از خشونت علیه زنان می شد، تصویری از زنی بدون تحصیلات و بدون تمکن مالی و استقلال که مورد خشونت فیزیکی توسط مردی- اعم از برادر، پدر یا همسر- با همین مشخصات قرار گرفته است، به ذهن متبادر می شد، گفت: در سال های اخیر به مدد رسانه های اجتماعی و آشنایی زنان با این موضوع که خشونت علیه زنان در همه اقشار جامعه وجود دارد، آنها دریافتند که نباید نسبت به این موضوع سکوت کرد و این مساله مطرح شد که خشونت مخصوص قشر پایین جامعه نیست.

وی با تاکید براینکه خشونت  برعلیه زنان در قشر فرهیخته و اقشار مرفه جامعه وجود دارد به اندازه خشونتی است که برعلیه سایر زنان جامعه اعمال می شود، ادامه داد: اما خشونت توسط زنان  متعلق به این قشر به دلایل مختلفی بروز ندارد، به بیان دیگر زنی که به اقشار فرودست جامعه تعلق دارد ممکن ست خشونت علیه خود را عادی تلقی کرده و با آن سرکند و با همان صورت کبود و جسم آسیب دیده در جامعه ظاهر شود و حتی خشونت کلامی، عاطفی و حتی جنسی از طرف همسرش را خشونت نداند.

این وکیل دادگستری توضیح داد: این خشونت ها در طبقات متوسط به بالای جامعه و زنان قشر فرهیخته جامعه نیز وجود دارد و حتی بسیاری از زنان  این طبقه آگاه نیستند اتفاقاتی که برایشان رخ می دهد در طبقه بندی خشونت قرار می گیرد، بسیاری از آنان خشونت وارد برخود را کتمان می کنند، زیرا نمی خواهند نگاه اطرافیان نسبت به آنها و زندگی شان منفی شود و زندگی ظاهرا لوکس و پر از عشقش و آرامش را حفظ کنند.

خشونت علیه زنان مخصوص قشر خاصی نیست

وی با اشاره به ماجرای آزاده نامداری و انتشار عکس های وی مبنی بر اینکه مورد خشونت فیزیکی توسط همسر سابقش فرزاد حسنی قرار گرفته است، اظهار کرد: در این ماجرا 2 نفر از مجریان خوش صحبت با جایگاه ویژه اقتصادی مورد توجه قرار گرفتند که  مرد دست به خشونت علیه زن زده بود، فارغ از هر قضاوتی و اینکه بر هر دونفر انتقاداتی وارد است، این مساله باعث شد که زنان این طبقه نیز جسارت یابند که درباره خشونت های رفته بر خود صحبت کنند و آگاه شوند که نباید سکوت کنند و اگر درباره این مساله صحبت کنند آنها نیستند که مورد انتقاد قرار می گیرند.

قوشه با تاکید براینکه مساله خشونت علیه زنان ارتباط مستقیمی با وضعیت تحصیلی، شغلی و اجتماعی افراد ندارد، خاطرنشان کرد: زیرا بسیاری از زنان در این جامعه بزرگ شدند و از طریق خانواده، مدرسه، دانشگاه و رسانه های جمعی پرورش یافته و مرتب شنیده است که در چنین مواردی تو باید سکوت کرده و آرامش را به خانواده بازگردانی و نباید درباره آن صحبت کنی، مرد خسته است، مرد عصبانی است، مرد است دیگر صدایش را بالا می برد، مرد است دیگر دستش سنگین است، چنین آموزش هایی ازکودکی به زن آموزش داده می شود و فرقی نمی کند که زن از طبقه بالای جامعه باشد یا قشر پایین جامعه.

وی با بیان اینکه در این زمینه آمار دقیقی نداریم، عنوان کرد: ما می توانیم به این اتفاق نظر برسیم که خشونت در تمام جامعه پراکنده شده و ممکن است خشونت فیزیکی در قشر متوسط به بالا کمتر باشد یا آثار کمتری بر جای بگذارد، اما به این معنا نیست که در این خانواده ها خشونت وجود ندارد بلکه در این اقشار بحث بی توجهی و غفلت یا خشونت های عاطفی، روانی یا کلامی در آنها بیشتر وجود دارد، لذا نباید بگوییم در قشر تحصیلکرده و فرهیخته جامعه خشونت وجود ندارد.

این حقوقدان با تصریح براینکه قانون مشخصی در خصوص خشونت علیه زنان نداریم، گفت: لایحه تامین امنیت زنان نیز مسکوت مانده است، لذا در این موارد باید به عمومات قوانین کیفری مراجعه کنیم در خصوص ضرب و جرح و هرنوع آسیب جسمی وارد برفرد، خشونت هایی از قبیل تهدید و توهین و ...

وی خاطرنشان کرد: ما در موارد بروز خشونت علیه زنان در رویه قضایی به عمومات حقوق جزا می توانیم استناد کنیم یعنی از نظر قانونگذار فعلی هیچ فرقی وجود ندارد بین اینکه مرد یا زن غریبه ای زن را مورد خشونت قرار دهند و اورا از نظر جسمی مورد صدمات منجر به دیه قرار دهند یا اینکه توسط اعضای خانواده مورد خشونت واقع شود که این بزرگترین خلا قانونی موجود است .

قوشه یادآور شد: در این موارد زن ممکن است بتواند دیه جراحت وارد برخود را گرفته و مردی که به اوصدمه رسانده است را به مجازات برساند اما نباید فراموش کنیم که در جامعه ای زندگی می کنیم که نهاد خانواده همیشه برای ما اولویت داشته و قانونگذار هم در قانون اساسی زن را در نهاد خانواده می بیند، به همین دلیل همیشه می گوییم خانه باید امن باشد و وقتی در دانشگاه یا مدرسه یا خارج از خانه مورد آسیب  قرار می گیریم به خانه پناه می بریم، حالا اگر این پناهگاه نیز برای زن ناامن باشد هیچ جای دیگری وجود ندارد که زن به آن پناه ببرد .

وی تاکید کرد: اگر لایحه تامین امنیت زنان به نتیجه ای که  می خواهیم برسد حتما باید خشونتی که توسط اعضای خانواده یا افرادی که با زن نسبت نسبی یا سببی دارند به زن وارد شود باید جزو عوامل مشدده جرم باشد و حداکثر مجازات برای آنها در نظر گرفته شود، زیرا کارکرد خانواده برای ما دریافت آرامش است نه اینکه خشونت در خانواده هم ببینیم و از نظر قانونگذار برخورد با خشونت یک غریبه در خارج از خیابان مانند خشونت یک عضو خانواده باشد.