رفتار تماشاگران برآیند رفتار تیم های میهمان میزبان و داوری است

اینکه در طول یک روز و در جریان دو مسابقه بسکتبال یکی در قسمت بانوان و دیگری در قسمت آقایان، آبادانی ها میزبان باشند و در هر دو مسابقه با سوت‌های عجیب و غریب داوران که متاثر از نیمکت‌ تیم های میهمان زده شد، قصه ی دیروز و امروز حق خوری آبادانی ها نیست.

به این موضوع نمی‌خواهم بپردازم که کادر فنی شیمیدر در مسابقه روز پنج شنبه فراموش کردند که در زمین بسکتبال هستند و برا گرفتن نتیجه، مسائل غیر بسکتبال را در زمین رقم زدند و اتفاقا هم موفق شدند.

به این موضوع هم نخواهم پرداخت که داوران این دیدار در چند دو دقیقه پایانی بازی با سوت هایشان نتیجه دیدار تغییر کرد، که  ملاک را غیر تعمد و فشار بیرون از زمین قلمداد می کنم.

می خواهم به موضوعی که از زبان سرپرست تیم بسکتبال شیمیدر گفته شد، بپردازم و آن"عدم امنیت" بازیکنان تیمش در آبادان بود. روی سخن من با جناب آقای هادی عامری سرپرست محترم تیم شیمیدر است. ایشان را نمی شناسم. نامش را این چند روز شنیده ام.

شما گفتید در سالن بسکتبال آبادان برای ما امنیت نیست. وقتی اسم سالن آبادان را به زبان می آوری، یعنی اسم شهر را به زبان آورده ای. وقتی اسم یک شهر را به زبان آورده ای یعنی دست گذاشتی روی اسمی که سال ها پیش امنیت جان و ناموس تو و خانواده ات را با تقدیم هزاران شهید تامین کرد. جناب آقای عامری، باید بدانی همین الان هم امنیت شما را خوزستان تامین می کند. اگر کمی اهل مطالعه باشی و اصطلاحاتی مثل کنش و واکنش را درک می کردی، متوجه می شدی که رفتار تماشاگران در تمام دنیا برآیند رفتار تیم میهمان، تیم میزبان و تیم داوری است. اگر هم کمی از بسکتبال بدانی، باز هم متوجه می شدی که رفتارهای شما و اعضای کادر فنی تان که در روزهای قبل هم در رویارویی با پترو مرتکب شدید، در زمین بازی آبادان باعث ایجاد تنش شد. صد البته این رفتار بر عملکرد داوران دیدار نیز بی تاثیر نبود.

پس لطفا وقتی اسم آبادان را بر زبان می آوری، بدان که با نام کوچکی طرف نیستی. اینجا آبادان است، جایی که وقتی تو نبودی، بسکتبال بود.

یادداشت: محسن سیف