توزیع عادلانه امکانات و تجهیزات راه رسیدن به سینمای ملی

مهدی رخشانی داور بخش ویژه فیلم جشنواره آسوریک در گفت‌وگو با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، درباره ویژگی‌ها و شاخصه‌های آثار شرکت کننده در این رویداد گفت: وقتی یک جشنواره‌ای نگاه موضوعی پیدا می‌کند، معمولاً از نظر تعداد آثار محدودتر می شود. سخت توانستیم فیلم‌هایی با موضوع آیین‌ها ببینیم. اما در حوزه محیط زیست آثار بیشتری داشتیم. دغدغه جهانی محیط زیست به آثار فیلمسازان هم وارد شده است که به شکل جدی در مناطق خودشان به دنبال اتفاق، مشکل و احیاناً مسائل مثبت در این زمینه هستند. آثار از این منظر تنوع خوبی داشت.

رخشانی اضافه کرد: یکی از شاخصه‌ها در جشنواره‌ای مثل جشنواره منطقه‌ای این است که وقتی موضوعی می‌شود، آثاری از مناطق مختلف را با آن موضوع می‌بینیم. ما از دو منظر فیلم‌ها را در این بخش بررسی کردیم. اول اینکه آیا فیلم های خوبی می بینیم یا نه؟ برای داوری استانداردهای یک فیلم و شیوه روایت آن مهم است. بحث دوم مسئله محتوایی و موضوع فیلم بود که برایمان اهمیت داشت. ما هر دو بخش را بررسی کردیم. اگر هر دو جنبه مناسب بود بررسی فیلم برایمان جدی‌تر می شد.

این مستندساز درباره توانایی برگزاری رویدادهای فرهنگی و هنری به صورت پیوسته و ادامه دار در زاهدان عنوان کرد: این توانایی و علاقه مندی از طرف مسئولین و فیلم‌سازان حتماً وجود دارد. اما مسئله‌ای که باید به صورت جدی آن را بررسی کرد بی عدالتی در فرآیند تولید فیلم است. در این حوزه تمرکز خارج از قاعده ای در تهران است. یعنی امکانات و شرایط برای فیلمسازی در آنجا جمع شده است که این یک معضل بزرگ است. یعنی ما یک سینمایی را می‌بینیم که دارد شبیه به هم می شود و همه موضوعات و قصه‌هایش در آپارتمان می‌گذرد و تکرار می شود. در حالی که راه نجات این است که ما وارد شهرستان‌ها شویم. موضوعات بسیاری در شهرستان‌ها است که اگر وارد سینما شود، هم جذاب است و هم تماشاگر پسند و اتفاقا اقتصاد سینما هم بهتر می‌چرخد. 

وی افزود: فیلم‌سازان شهرستان مجبور می‌شوند که به تهران مهاجرت کنند و این درست و عادلانه نیست. به دلیل اینکه امکان کار حرفه ای در شهرستان ها محدود است. به نظرم با نادیده گرفتن شهرستان‌ها سینمای ایران زیبایی‌های زیادی در لوکیشن و قصه را از دست می دهد. اگر مسئولین به این قضیه جدی تر نگاه کنند و این اشکال ساختاری برطرف شود مطمئنا می توانیم یک سینمای ملی داشته باشیم که فیلمسازان در هر جایی که هستند امکان ساخت و تولید عادلانه داشته باشد.