دلنوشته ای برای سرباز وطن،سردارقاسم سلیمانی/اینجا خاورمیانه است!
اشتباه نکن عزیزکم!اینها چراغ های تزیینی کریسمس ۲۰۲۰نبود،اینجا خیابان های پاریس و آلمان درسال نو میلادی نیست.
اینجا خاورمیانه است و این چراغ ها برای خداحافظی،برای شام غریبان برای وداع ...اینجا بابانوئل ها به جای هدیه داخل جوراب از توی دودکش برایمان چیزی نمی آورند،اینجا شهید است که پشت شهید می آورند ملائکه و بیشتر از لالایی گوشمان به روضه عزیزانمان اشناست.
الهام السادات شهیدان/خبرگزاری برنا اصفهان،جنگ تمامی ندارد اینجا،از توی بچگی مان از آژیرهای قرمز رفته توی گلبول های خونمان.
اینجا خاورمیانه است که کشاورز، سرباز میشود و اسم سرباز میشود تروریست،نویسنده "سلوک"و"کلیدر"یک شبه میشود وطن فروش و خلاصه
هیچ چیز و هیچ کس سر جای خودش نیست.
البته که ما هم در شادی سال نو سهیم بودیم شایدهنوز،اگر در آن بامدادجمعه که خواب بودیم از توی تاریخ مان نام "سربازی" کم نمی شد.
ما هم در شادی سهم داشتیم اگر اینجا خاورمیانه نبود؛ جنگ و تحریم و تهدید و طالبان و داعش و در ادامه اش گرانی و کمبود دارو و هزار درد دیگر نبود.
اینجا خاورمیانه است و
اگر اینها نبود شاید...
ما هم در شادی ۲۰۲۰سهمی داشتیم.
و در آخر، آقای ترامپ! نقطه به نقطه فرهنگ ایران توی رگهایمان جاری است.
توی کلماتمان توی بغض هایمان،توی آخرین کلمات سهراب کشان مان درشاهنامه:
"هرآنگه که تشنه شدستی به خون/ بیالودی آن خنجر آبگون
زمانه به خون تو تشنه شود/براندام تو موی دشنه شود
کنون گر تو در آب ماهی شوی/ و گر چون شب اندر سیاهی شوی
وگر چون ستاره شوی بر سپهر/ ببری ز روی زمین پاک مهر
بخواهد هم از تو پدر کین من/ چو بیند که خاکست بالین من"
نظر شما
اخبار برگزیده
پرونده ویژه
تبلیغات متنی