مردم بهعنوان سرمایه اصلی توسعه برای مشاركت در دستیابی كشور به این امر مهم باید از نظر روحی و جسمی سلامت باشند. از این رو، اعتیاد به مواد مخدر با توجه به اینكه سلامت بخشی از سرمایه انسانی كشور را از بین میبرد، به عنوان مانع توسعه نیز به شمار میرود و ضروریست سازمانهای غیردولتی، مردمی، شركتهای خصوصی و بنگاههای اقتصادی برای رفع آن برنامه مشخصی در چارچوب اجتماعی كردن مبارزه با مواد مخدر اتخاذ كنند.
به گزارش گروه آسیب های اجتماعی برنا، محمد امیرخانی عضو هیات علمی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكی گفت: برای رسیدن به توسعه كه همراه با سلامت جسمی و روحی مردم به دور از مصرف مواد مخدر صنعتی و روانگردانها است، باید لایههای مختلف جامعه در راستای برنامه های مدون و مشخص مقابله با اعتیاد همسو بوده و حركت كنند.
وی یكی از موفقیتهای طرح تحول سلامت را مشاركت لایههای مختلف جامعه میداند و ادامه میدهد: در امر مقابله با اعتیاد نیز باید چنین همدلی و مشاركتی بوجود آید، پذیرفتن این موضوع كه مصرف مواد مخدر صنعتی و روانگردانها بلای خانماسوز بوده و آسیبهای اجتماعی بهداشتی، اقتصادی، فرهنگی و غیره را ناشی میشود، امری مهم از سوی مسوولان، پزشكان، مردم، سازمانهای غیردولتی، شركتها و بنگاههای اقتصادی است، همه این بخشها باید با هم هماهنگ باشند تا بتوان از افزایش روز افزون معتادان كه عمدتا دختران و پسران نوجوان و جوان هستند، پیشگیری كرد.
امیرخانی با بیان اینكه وزارت بهداشت همواره در موضوع مقابله با اعتیاد كه یكی از برنامههای مهم سلامت است، پیش قدم بوده و فعالیتهای گستردهای را انجام میدهد، میافزاید: ما آماده مشاركت فعالانهتر با ستاد مبارزه با مواد مخدر و سازمان بهزیستی در بحث مبارزه با آسیبهای اجتماعی بویژه اعتیاد هستیم.
این عضو هیات علمی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكی با تاكید بر اینكه از مهمترین راههای مقابله با اعتیاد، رویكرد پیشگیرانه است، ادامه می دهد: باید در كنار مداخلات درمانی اعتیادریال رویكرد مداخلات پیشگیرانه را نیز انجام داد، شركتهای خصوصی و بنگاههای اقتصادی میتوانند در این زمینه وارد فعالیت شوند و با رویكرد مسوولیت اجتماعی، منابع و اختیاراتشان را در اختیار جامعه قرار دهند تا مبارزه با مواد مخدر اساسیتر انجام شود.
وی اضافه میكند: در حال حاضر وضعیت اپیدمی اعتیاد بصورت یك پدیده فرا كنترل، جامعه ما را به شدت تهدید میكند و جهت رویارویی با این مشكل ، تعدیل صدمات و تبعات ناشی از آن ضروری است و باید به ابزارها و راهكارهای اساسی در این زمینه دست یابیم.
امیرخانی با اشاره به اینكه از بدیعترین و مهمترین این راهكارها، فعالیت و مشاركت سازمانهای غیردولتی در عرصه اجتماعی است، میگوید: مشاركت نیازمند سازماندهی جمعی در درون جامعه و به صورت غیرمتمركز است، بطوری كه مردم بتوانند در چارچوب این سازمانها در امور اجتماعی فعال بوده، در تصمیمگیریهای مرتبط با خود سهیم باشند. بنابراین حتی اگر تمامی افراد نسبت به ضرورت مشاركت در امری آگاهی داشته باشند، مشاركت در سطح وسیعتر شكل میگیرد.
امیرخانی یادآور می شود: البته وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكی، برنامههای متعددی را در مقابله با اعتیاد و درمان معتادان از طریق خانهها و مراكز بهداشتی، رابطان بهداشت، آموزش عمومی سلامت، مراكز ترك اعتیاد و غیره انجام میشود، اما برای تسریع در آموزش مفاهیم و دغدغه های ناشی از اعتیاد ، مشاركت تمامی لایههای اجتماع نیاز است.
وی تصریح میكند: باید مسوولان، شركتها و سازمانهای بزرگ مردمی، غیردولتی در مدیریت آسیبهای اجتماعی بویژه اعتیاد كمك كنند تا این چالشها به درستی مدیریت شوند.