خانه مطبوعات؛ صنف یا گروه؟!

قبلاً و در فرصت‌های مختلف پیرامون شورای شهر كرمانشاه مباحثی مطرح می‌شد مبنی بر عدم یكپارچگی و گاه خود‌رایی و نبود اتحاد و انسجام برای انجام وظایف و یار‌گیری در كارها و به‌ویژه در انتخاب شهردار، شورای شهر به هر حال و نهایتا به نتیجه‌ای می‌رسیدند و ساز و كاری برای یك انتخاب داشتند، اما در مورد خانه مطبوعات متاسفانه این چنین نیست.
 
موضوع نخست و مهم در این مورد، این است كه هم اهالی خانه مطبوعات، هم جامعه‌ی مطبوعات استان و هم كسانی كه به‌نحوی با رسانه و روزنامه در ارتباط هستند بایستی بدانند كه این خانه، یك گروه است یا یك صنف.

گروه‌ها البته به اشكال اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و یا اقتصادی نمود پیدا می‌كنند و مردم به تناسب سلیقه‌ها و علاقه‌هایی كه دارند به هر یك از این گروه‌ها می‌پیوندند اما موضوع این است كه در درون یك گروه ممكن است، نگاه‌ها گسترده‌، متوازن، عادلانه و یكسان نباشد و افرادی كه به طریقی در راس این گروه قرار می‌گیرند، نتوانند خواسته‌های همه‌ی اعضای گروه را تامین كنند.

بحث دیگر این است كه آیا صنف با گروه متفاوت است؟ شاید در معنا و تحلیل اجتماعی صنف همان گروه و یا گروه- صنف تلقی شود، اما در عمل، صنف از هر گونه رویكرد سیاسی یا دولتی مبراست و مبرا بودن به مفهوم اجتناب جدی از انجام رفتارهایی است كه از آن بوی گروه‌گرایی، سیاسی‌بازی، دسته‌بندی و باند بازی بیاید.

صنف، همه‌ی امور را انجام می‌دهد تا منافع اعضای خودش را به طور یكسان تامین كند. در یك صنف، معمولا تشكیلاتی به وجود می‌آید كه اعضای صنف دست‌اندركاران این تشكیلات را در فضایی سالم و سازنده و بدون هیچ شائبه، فشار، ترفند و یا سیاه نمایی، كاملاً آزادانه و با حس اطمینان و اعتماد، انتخاب می‌كنند.

هیات مدیره‌ی این تشكیلات مطابق با قوانین وضع شده، عمل می‌كنند و لذا مدت مدیریت آن‌ها محدود به مفاد مذكور در قوانین مورد اشاره است. این مساله قابل قبول است كه هر كس بیاید و در هیئت مدیره‌ی این خانه قرار بگیرد، به‌خاطر عدم حمایت، نبود منابع مالی، عدم انسجام و نبود امكانات، نمی‌تواند آن گونه كه باید نسبت به تامین منافع و حقوق این ضیف و اعضای آن، كار مهمی انجام دهد، اما اگر موانع پیش آمده برطرف شود، قطعاً توانایی‌ها و دسترسی‌های خانه‌ی مطبوعات بیشتر خواهد شد و مشكلات به تدریج حل می‌شود.
 
اما این‌ها همه چیز را نه برای صنف تلاشگر مطبوعات، بلكه فقط برای گروه خود می‌خواهند و تا این نگاه در بین این افراد عوض نشود، هیچ‌گاه تغییری در كم و كیف آن به وجود نخواهد آمد.

افرادی كه هم‌اكنون و به طرز عجیبی بر این خانه چنبره زده‌اند، باید دست از این نگاه انحصارگرایانه و خودخواهانه‌ی خود بردارند و عملا برای دیگر اعضاء صنف هم جایگاه، احترام و ارزش قایل شوند و دیگران را نیز به حساب بیاورند. به‌نظر نمی‌رسد چنین نگاه و رفتاری از اهالی مطبوعات به‌ویژه آنها كه ادعایی هم دارند وخود را در قشری فرهیخته و نخبه می‌بینند، با نگاه و رفتار افراد فرهیخته و نخبه سنخیتی داشته باشد؟!

به‌همین دلیل است كه اكثر مدیران مسئول و سردبیران مطبوعات استان از عملكرد خانه‌ی مطبوعات به‌هیچ وجه راضی نیستند و به طور كلی از این «خانه» دور گرفته‌اند. بحث دیگر كه مهم هم هست، این است كه بعضی از افرادی كه در هیئت مدیره فعلی خانه‌ی مطبوعات كرمانشاه حضور دارند، اصولاً جایگاهشان حضور در هیئت مدیره این خانه نیست و قطعاً باید از آن جدا شوند و افرادی ذی‌صلاح و مرتبط كه ویژگی‌های لازم را داشته باشند، جای آنها را بگیرند.

تشكیلات سالم و قوی، حتماً افراد سالم و قوی نیز لازم دارد و صیانت از سلامت خانه‌ی مطبوعات با برگزاری یك انتخاب سالم، آزاد و عادلانه، ممكن خواهد بود. اصناف، علی‌القاعده باید مطیع قوانین درون تشکیلاتی خود باشند و در این بین، صنف‌رسانه‌ای و روزنامه‌نگار كه خود را یك سر و گردن از عموم مردم، از حیث فهم و درك قوانین بهتر و بالاتر می‌داند، به‌طریق اولی باید قوانین را بهتر و دقیق‌تر از دیگران رعایت كنند- نه این كه خود مانعی بر سر راه اجرای قانون باشند!

انتظار همه‌ی اهالی رسانه این است كه اداره كل فرهنگ و ارشاد اسلامی، خصوصاً مدیریت آن نقش موثرتری در این زمینه ایفا نماید و به‌عنوان مساعدت در امر مطبوعات و متولی این مساله، حداقل بر اجرای درست قوانین در این زمینه، نظارت داشته باشد و این نظارت را دقیق و بی‌طرفانه انجام دهد. یادداشت